Tarihsel olarak uzun bir geçmişe sahip olan evde bakım, günümüzde, ülkeler tarafından tekrardan keşfedilmektedir. Küresel gelişmeler, sosyal harcamaların kısılması, mali ve ekonomik sıkıntılar, yaşlanan nüfus, yaşlılık sürelerinin sağlıktaki ve teknolojideki gelişmelerle uzaması, demografik yapıdaki değişimler, kurumsal olarak sağlık kapasitelerinin yetersizliği ve evde bakımın bireylere yarattığı psikolojik ve toplumsal sorunlar gibi temel nedenler evde bakım hizmetinde bir sosyal politika alanı olarak kabul edilmesinde etkilidir. Ancak her ülkenin evde bakımı yaklaşımı ülke dinamiklerine göre değişiklik göstermektedir. Evde bakımın Türkiye uygulamalarına yönelik ulusal yazında, kamu yönetimi ve kamu politikası perspektifinden yasal kurumsal çerçeveyi sunan bir çalışmaya rastlanılmamıştır. Bu çalışmanın amacı, son yıllarda bütünleşik sağlık kavramıyla yaygınlaşan evde bakım hizmetlerini sosyal politika bakış açısıyla kamu yönetimi perspektifinden tanımlayıp, dünyada ve ülkemizdeki uygulama ve yapılanmayı karşılaştırmalı olarak değerlendirmektir. Ülkelerin informal bakım modeli ve piyasalaşmaya yöneldikleri, yeniden aileleştirmeye yönelik politikaların üretildiği, yetkinin desantralize edilerek yerel yönetimlere verildiği çalışmadan çıkarılan bulgular arasındadır. Ülkemiz açısından ise ana aktörlerin ilgili bakanlıkların taşra kuruluşları, yerel yönetimler olduğu, ayrıca kamu hastaneleriyle, özel sektör ve gönüllü kuruluşların bu alanda faaliyet gösterdikleri görülmektedir. Politika anlamında sistemin daha çok sosyal yardıma dayandığı tespit edilmiştir. Akademik olarak ulusal yazında evde sağlık ve evde bakımın birbirleri yerine kullanıldığı görülmüştür.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 26 Sayı: 2 |