Üç Yıllık Eğitmenli Köy İlkokulları İçin Hazırlanmış Eğitmen Kılavuz Kitabının Yapılandırmacı Yaklaşım Açısından Değerlendirilmesi

Yıl 2022, Cilt: 9 Sayı: 2, 84 - 104, 07.12.2022

Selçuk Uygun , Merve Karaağaç

https://doi.org/10.33710/sduijes.1163048

Öz

Bu çalışmada, bir dönem Türk eğitim tarihinde yer alan üç yıllık eğitmenli köy ilkokullarının ikinci yılı için hazırlanmış bir eğitmen kılavuz kitabının yapılandırmacı yaklaşım çerçevesinde değerlendirmesi amaçlanmıştır. Türkiye’de eğitmenlik uygulaması 1936 yılında denemelerle başlamış, 1937 yılında kanunla resmiyet kazanmış ve 1948 yılına kadar sürdürülmüştür. Bu uygulama kapsamında, o yıllarda hiç okulu olmayan bazı köylerde üç yıllık eğitmenli köy ilkokulları açılmış ve bu okullara geçici statüde eğitmenler atanmıştır. Bu eğitmenler için uygulamanın başladığı yıllarda “üç yıllık eğitmen kılavuz kitapları” hazırlanmıştır. Bu kitaplardan “Köy Eğitmenleri İçin İkinci Yıl Öğretim Kılavuzu” kitabı, yapılandırmacı yaklaşıma göre doküman incelemesi kapsamında içerik analizine tabi tutularak betimlenmiştir. Yapılan analiz, inceleme ve değerlendirme sonucunda, dönemin koşulları da göz önüne alındığında kılavuz kitapta yer alan yönerge ve etkinliklerin birçoğunun yapılandırmacı yaklaşım anlayışına uygun olduğu sonucuna varılmıştır. Bu sonucu kitaptaki örnekler destekler niteliktedir. Buradan, eğitim araştırmacıları ve öğretmenler için şu öneride bulunulabilir: Yeni olarak öne sürülen bazı yaklaşım ve uygulamaların tarihi kökenleri eski olabilir. Daha etkili öğrenme süreçleri oluşturabilmek için bu tarihi birikimden yararlanmak kaçınılmazdır.

Anahtar Kelimeler

Eğitmenli köy ilkokulları, Eğitmen kılavuz kitabı, Yapılandırmacı yaklaşım

Evaluation of the Instructor's Guidebook for Village Primary Schools with a Three-Year Instructor in terms of Constructivist Approach

Öz

In this study, it is aimed to evaluate an instructor's guide book prepared for the second year of three year village primary schools with trainers in the Turkish education history within the framework of the constructivist approach. The practice of teaching in Turkey started with trials in 1936, became official in 1937 and continued until 1948. Within the scope of this practice, three year village primary schools with trainers were opened in some villages that had no school in those years, and trainers with temporary status were appointed to these schools. “Three year trainer's guidebooks” were prepared for these trainers in the years when the implementation started. One of these books, "Second Year Teaching Guide for Village Educators" was described by subjecting content analysis within the scope of document review according to the constructivist approach. As a result of the analysis, examination and evaluation, it was concluded that most of the instructions and activities in the guide book were in accordance with the constructivist approach, considering the conditions of the period. The examples in the book support this result. From this, the following suggestion can be made for educational researchers and teachers: Some approaches and practices that have been proposed as new may have historical roots. It is inevitable to benefit from this historical accumulation in order to create more effective learning processes.

Anahtar Kelimeler

Village primary schools, Instructor, Constructivist approach, Eğitmenli köy ilkokulları, Eğitmen kılavuz kitabı, Yapılandırmacı yaklaşım

Kaynakça

• Akpınar, B. (2017). Eğitimde program geliştirme ve değerlendirme. Ankara: Data Yayınları.
• Akyüz, Y. (2008). Türk eğitim tarihi. (12. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Arslan, M. (2007). Eğitimde yapılandırmacı yaklaşımlar. Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences. 40(1), 41-61.
• Aydoğan, M. (2000). Köy enstitüleri ile ilgili yasalar (Cilt I). Ankara: Köy Enstitüleri ve Çağdaş Eğitim Vakfı Ve Yayınları.
• Baltacı, A. (2019). Nitel araştırma süreci: Nitel bir araştırma nasıl yapılır? Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 5(2), 368-388
• Çınar, O. Teyfur, E. Teyfur, M. (2006). İlköğretim okulu öğretmen ve yöneticilerinin yapılandırmacı Eğitim yaklaşımı ve programı hakkındaki görüşleri. Eğitim Fakültesi Dergisi. 7(11), 47-64.
• Demirel, Ö. (2020). Eğitimde yeni yönelimler. (8. Baskı) Ankara: Pegem Akademi
• Demirel, Ö. (2020). Eğitimde program geliştirme: Kuramdan uygulamaya. (29. Baskı) Ankara: Pegem Akademi
• Demirel, Ö. Kıroğlu, K. (2021). Ders kitabı incelenmesi. (5. Baskı) Ankara: Pegem Akademi.
• Ertürk, S. (2017). Eğitimde program geliştirme. (2. Baskı) Ankara: Edge Akademi
• Karataş, Z. Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Manevi Temelli Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi. 1(1), 62-80.
• Kavraal, T. (1939). Köy eğitmenleri için ikinci yıl öğretim kılavuzu. İstanbul: Devlet Basımevi.
• Kaya, A. (2019). Eğitim psikolojisi. (12. Baskı) Ankara: Pegem Akademi.
• Kıral, B. (2020). Nitel bir veri analiz yöntemi olarak doküman analizi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 15(8), 170-189.
• MEB. Tebliğler Dergisi. (2006). http://tebligler.meb.gov.tr/index.php/tuem-sayilar/viewcategory/70-2006. Adresinden 26.07.2022 tarihinde alınmıştır.
• Özkan, U.B. (2021). Eğitim bilimler araştırmaları için doküman inceleme yöntemi. (4. Baskı). Ankara: Pegem Akademi
• Sönmez, V. (2020). Program geliştirmede öğretmen el kitabı. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Şaşan, H. (2002). Yapılandırmacı öğrenme. Yaşadıkça Eğitim Dergisi. 74(75), 49-52.
• Şimşek, H. Yıldırım, A. (2021). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (12.Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Uyar, B. (2000). Tonguç’un eğitmenleri. Ankara: Öğretmen Dünyası.
• Uygun, S. (2002). Eğitmenlikten öğretmenliğe. Tarih ve Toplum Dergisi. 38, 39-44.
• Uygun, S. (2007). Tanıkların dilinden bir dönem Öğretmen Okulları (İlköğretmen Okulları ve Köy Enstitüleri) Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları
• Yeşilyaprak, B. (2020). Eğitim psikolojisi: Gelişim-öğrenme-öğretim. (23. Baskı) Ankara: Pegem Akademi.
• Wach, E. Ward, R. (2013). Learning about qualitaty ve document analysis. IDS Practice Paper In Brief, 13, 1-11.