Profiles of patients hospitalized in the university hospital, physician preferences and polypharmacy presence of the drug

Yıl 2015, Cilt: 6 Sayı: 1, 20 - 25, 27.04.2015

Fatma Cankara , Halil Aşcı , Yonca Sönmez

Öz

Objective: Polypharmacy is described as five or more number of simultaneous uses of drugs in the same patient. Polypharmacy is related with adverse drug reactions in patients, medication errors and also associated with an increased risk of hospitalization, as well as pharmacoeconomic aspects leads to an increase in costs. The purpose of this study; to analyze the active ingredients used, to detect the presence of polypharmacy, to determine the effect on duration of hospitalization in a 3rd place health center.
Materials and Methods: This descriptive study was performed in a university hospital with 600 beds capacity, to cover date of 1-31 December 2013 from 2165 total patient files. The data used was obtained from the hospital information technology departments with taking necessary permission. In the study, patients' socio-demographic findings, used amounts of active ingredient according to age, the most commonly used active ingredients and the services used these active ingredients, the services most frequently used agents, patients' length of stay, and relationship with polypharmacy were evaluated as numbers and percentages.
Results: The average length of stay in hospital per head is 4.88 ± 5.40 days at 2165 patients within one month period. In a total of 10.555 days of hospitalization, 5748 (54.4%) were found to be at least a day, including polypharmacy. Polypharmacy was detected in 1147 (52.97%) patients, and the average number of active drug use is 8.20 ± 3.09. Number of polypharmacy per head was found to be 5.01.
Conclusion: We believe that with this study detected the presence of polypharmacy and medication preferences specific to the individual will be improved by rational use of drugs for medical personnel training.

Anahtar Kelimeler

Polypharmacy, drug preferences, rational use of drugs

Üniversite hastanesinde yatan hastaların profili, hekimlerin ilaç tercihleri ve polifarmasi varlığı

Öz

Amaç: Polifarmasi, beş ve üzeri sayıdaki ilaçların aynı hastada eş zamanlı kullanımı olarak tanımlanmaktadır. Polifarmasi; hastada gelişebilecek advers ilaç reaksiyonları, ilaç hataları ve hastaneye yatış riskinde artış ile ilişkili olduğu kadar farmakoekonomik açıdan da maliyetin artmasına neden olmaktadır. Bu çalışmanın amacı; bir 3. basamak sağlık merkezinde, kullanılan etken maddelerin analizini yapmak, polifarmasinin varlığını saptamak, hastanede kalış süresine olan etkisini belirleyerek bu konuda hekimlerimizi bilgilendirmek, elde edilen bilgilerin sunulması ve yorumlanması, ilaç tercihleri yapılırken hekimlerin dikkat göstermesi gerektiği bilincini uyandırmaktır.
Materyal-Metod: Tanımlayıcı tipteki bu çalışma, 600 yatak kapasiteli bir üniversite hastanesinde, 1-31 Aralık 2013 tarihleri arasını kapsayacak şekilde toplam 2165 hasta dosyasında yapılmıştır. Kullanılan veriler, gerekli izinler alınarak hastane bilgi işlem dairesinden elde edilmiştir. Çalışma kapsamında hastaların sosyodemografik bulguları, yaşlara göre kullanılan etken madde miktarları, en sık kullanılan etken maddeler ve kullanıldığı servisler, servislerin en çok kullandığı etken maddeler, hastaların yatış süreleri ve polifarmasi ile olan ilişkisi sayı ve yüzdeler ile değerlendirildi.
Bulgular: Bir aylık periyod içerisinde 2165 hastanın, hastanede kişi başına düşen kalış süresi ortalaması 4,88±5,40 gündür. Toplam 10555 gün yatışın 5748'inde (%54,4) en az bir gün olmak üzere polifarmasi saptanmıştır. Polifarmasi saptanan 1147 (%52,97) hastanın, ortalama etken madde kullanım sayısı ise 8,20±3,09'dır. Kişi başına düşen polifarmasi sayısı 5,01 olarak saptanmıştır.
Sonuç: Bu çalışma ile saptanan polifarmasi varlığı ve bireye özgü ilaç tercihlerinin sağlık personeline yönelik yapılacak akılcı ilaç kullanımı eğitimleri ile azaltılacağı kanaatindeyiz.

Anahtar Kelimeler

Polifarmasi, ilaç tercihleri, akılcı ilaç kullanımı

Kaynakça

• Sosyal Güvenlik Kurumu Sağlık Uygulama Tebliği. Resmi Gazete 24.03.2013 Resmi Gazete Sayısı: 28597
• http://www.kutahyakhgs.gov.tr/?content=526. Erişim tarihi:10.06.2014
• Yeşil Y, Cankurtaran M, Kuyumcu ME. Polifarmasi. Klinik Gelişim Derg 2012; 25: 18-23.
• Gören Z. Klinik Farmakolojinin İlaç Bilgilendirme Hizmetindeki Yeri. TFD-KFÇG E-bülteni 2012; 60: 1-5.
• Jhaveri BN, Patel TK, Barvaliya M3, Tripathi C3. Drug utilization pattern and pharmacoeconomic analysis in geriatric medical in-patients of a tertiary care hospital of India. Journal of Pharmacology and Pharmacotherapeutics 2014; 5(1): 15- 20.
• Runganga M, Peel NM, Hubbard RE. Multiple medication use in older patients in post-acute transitional care: a prospective cohort study. Clin Interv Aging 2014 2; 9: 1453- 1462.
• Kunnoor NS, Devi P, Kamath DY, Anthony N, George J. Age- and gender-related differences in drug utilisation and adverse drug reaction patterns among patients in a coronary care unit. Singapore Med J 2014; 55(4): 221-228.
• Glezer A, Byatt N, Cook R Jr, Rothschild AJ. Polypharmacy prevalence rates in the treatment of unipolar depression in an outpatient clinic. J Affect Disord 2009; 117 (1-2): 18-23.
• Pınar N. Ülkemizde İlaç Harcamaları. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2012; 19(1): 59-65.
• Erden F, Göçmez S. Kanıta Dayalı Tıp ve İlaç Seçimi. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi 2004; 13(4): 134-136.
• Viktil KK, Blix HS, Moger TA, Reikvam A. Polypharmacy as commonly defined is an indicator of limited value in the assessment of drug-related problems. Br J Clin Pharmacol 2007; 63(2): 187-195.
• Onar E, Sevgisun K. Yaşlılarda Çoklu ilaç Kullanımı: Polifarmasi, Akad Geriatri 2011; 3: 22-28.
• Esengen Ş, Seçkin Ü, Borman P, Bodur H, Gökçe- Kutsal Y, Yücel M. Huzur Evinde Yaşayan Bir Grup Yaşlıda Fonksiyonel-Kognitif Değerlendirme ve İlaç Kullanımı. Turkish Journal of Geriatrics 2000; 3(1): 6-10.
• Devrim İ, Gülfidan G, Tavlı V, Dizdarer C, Yaşar N, Oruç Y, Sorguç Y, Ayhan FY. Dr. Behçet Uz Çocuk Hastanesinde Antibiyotik Kullanımına İlişkin Nokta Prevalans Çalışması. Journal of Pediatric Infection 2009; 3: 11-13.
• Korten V. Gram negatif etkenler ve sürveyans: MYSTIC Türkiye 2000-2003 sonuçları. 6. Febril Nötropeni Sempozyumu, 24-27 Şubat 2005 Ankara. Kongre kitabı; 2005: 67-70.
• Özmen E, Geyik MF, Uluğ M, Çelen MK, Hoşoğlu S, Ayaz C. Yatan Hastalardan İzole Edilen Gram Negatif Bakteriler ve Antibiyotik Dirençlerinin Değerlendirilmesi Düzce Tıp Dergisi 2010; 12(3): 32-39. 17. Hastaligi.pdf
• Erişim tarihi:18.06.2014
• Altun D, Eren GA, Emir NS, Kücür E, Çetingök H, Demir G, Çukurova Z, Hergünsel O. Sezaryen Operasyonlarında Perioperatif
• Postoperatif Analjezi İhtiyacına ve Karaciğer Transaminaz Düzeyleri Üzerine Etkileri. Bakırköy Tıp Dergisi 2010; 6(4): 153-157
• Bannwarth B, Pehourcq F. Pharmacological rationale for the clinical use of paracetamol: pharmakinetic and pharmadynamic issues. Drugs 2003; 63: 2-5.
• Day RO, Graham GG, Whelton A. The position of paracetamol in the world of analgesics. American Journal of Therapeutics 2000; 7(2): 51-54.
• Parasetamolün 21. Samancı N, Balcı N. Kortikosteroidler Ve Klinikte Kullanımları. T Klin Tıp Bilimleri 2001; 21: 131-140.
• Bahadır K. Yaşlılarda Kardiyovasküler İlaçların Etkileşimi ve Yan Etkileri. Turkish Journal of Geriatrics 2010; 2(2): 107- 113.
• Abalı H, Çelik I. Tropisetron, Ondansetron, and Granisetron for Control of Chemotherapy-Induced Emesis in Turkish Cancer Patients: A Comparison of Efficacy, Side- Effect Profile, and Cost. Cancer Investigation 2007; 25: 135- 139.
• Stevens DL, Bisno AL, Chambers HF, Dellinger EP, Goldstein EJ, Gorbach SL, Hirschmann JV, Kaplan SL, Montoya JG, Wade JC. Practice guidelines for the diagnosis and management of skin and soft tissue infections: 2014 update by the Infectious Diseases Society of America. Clin Infect Dis 2014; 59(2): 10-52.
• Zagaria MAE. Pharmaceutical care of the older patient. U.S Pharmacist 2000; 25: 94-95.
• Akarsu S, Tekin L, Güzelküçük Ü, Dandinoğlu T, Kaldırım Ü. Polifarmasinin Bakımevinde Kalan ve Evinde Yaşayan Geriatrik Hastalarda Denge, Düşme ve Kognitif Durum Üzerine Etkisi. TAF Preventive Medicine Bulletin 2012; 11(3): 251-254.
• Aydın B, Gelal A. Akılcı İlaç Kullanımı: Yaygınlaştırılması ve Tıp Eğitiminin Rolü. DEÜ Tıp Fakültesi Dergisi 2012; 26(1); 57-63.
• Prescriptions dispensed in community statistics for 1989-1999: England. Statistical Bulletin 2000/20. http:// www.publications.doh.gov.uk/pdfs/sb2020.pdf. tarihi:04.07.2014
• Bell SP, Saraf A. Risk stratification in very old adults: how to best gauge risk as the basis of management choices for patients aged over 80. Prog Cardiovasc Dis 2014; 57(2): 197-203. Erişim