Öz
Özet
Amaç: Bir hastanesinde çalışanlarının çalışma saatlerinin
düzenlenmesi ile ilgili bir anket çalışması gerçekleştirildi. Çalışmada, mevcut
ve esnek çalışma saati veya iş yaşam dengesi dikkate alındığı bir sisteme
geçilmesi durumunda memnuniyetleri araştırıldı. İş ve özel yaşamları analiz
edilerek, çalışan ve işletme için iş yaşam dengesi acısından değerlendirildi.
Materyal-Metot: Hastane çalışanlarına esnek çalışma saatleri ve/ veya iş
yaşam dengesine göre, çalışma süresi ve işe başlama saatleri düzenlemesi durumunda
çalışanların memnuniyetleri ve etkileri araştırılmıştır. Hastanede
çalışan sayısı 275 kişi olup, ana kütleyi %50’nin temsil edeceği varsayımı
üzerinden 138 çalışanla yüz yüze görüşme ile anket çalışması gerçekleştirildi. Anketler
SPSS de frekans analizi, Anova testi ve güvenirlilik analizi yapıldı.
Bulgular: Anket
bulgularından, iş yaşam dengesi ile ilgili memnuniyetleri değerlendirildiğinde,
çalışanların %13,8’lik kısmı mevcut çalışma saatleri ve mevkilerinden memnun olmadıkları
anlaşılmaktadır. Çalışanların %41,3’lük kısmı mevcut pozisyonlarından dolayı
aileleriyle aralarında bir problem oluşturmadığı ve %29,7’lik bir kısmı ise
pozisyonlarından dolayı aile ve iş hayatları konusunda sıkıntı yaşadıklarını
ifade etmektedirler. Çalışma saatleri belirlenmesi konusunda fikir ve
önerilerinin alınmadığını çalışanların %66 ifade etmektedir. Çalışma saatlerinin
uygunluğu ile ilgili soruya çalışanların %30 uygun bulurken, %38,4’ü uygun
bulmuyor. Kalan %40,6 çalışan ise kısmen cevabı ile mevcut çalışma saatleri
konusundaki tam anlamıyla memnun olmadıklarını ifade etmektedirler.
Sonuç: Anket
sonuçlarında, hastane yönetimin belirlediği mesai uygulanmasının çalışanlarda memnuniyetsizliğe
neden olduğu ve iş yaşam dengesine olumsuz etkilediği sonucu çıkarılabilir. Çalışanlar
iş yaşam dengesi bakışıyla ailelerine ayrılan verimli zaman yeterli
bulmadıklarını ifade edenlerin oranı %69,6’dır. Ayrıca çalışmandan elde edilen
diğer bir sonuç ise kısmi süreli çalışmadan memnun olacaklarını ifade edenlerin
oranı ise %79,8’dir. İş yaşam dengesi acısından esnek çalışma saatleri olan bir
sistemde çalışmak ister misiniz, sorusuna %92,8 oranında isterim/ olumlu cevap
verdikleri görüldü. Anket sonuçlarından,
çalışanların büyük bir oranı, mevut çalışma süresi ve çalışma çizelgelemesinden
memnun olmadığı, esnek ve kendilerinin çalışma süresi ve işe başlama saatini
belirleyebileceği çalışma düzenlemesinden memnun olacağı anlaşılmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- 1. Efeoğlu İ. ve Özgen H. 2007. İş, aile yaşam çatışmasının iş stresi, iş doyumu ve örgütsel bağlılık üzerindeki etkileri: ilaç sektöründe bir araştırma. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2007; 16(2).
- 2. Lockwood N. R. Work-life balance: challanges and solutions. HR Magazine 2003, (http://www.ispi.org/pdf/suggestedReading/11_Lockwood_WorkLife Balance.pdf Erişim Tarihi: 13.01.2016) .
- 3. Friedmann O, Christensen P. ve Degroot J, editör(ler). İş ve Yaşam, Harvard Business Review: İş ve Yaşam Dengesi, Mess Yayınları, İstanbul, 2001; s. 14.
- 4. Kapız Özen S. İş aile yaşamı dengesi ve dengeye yönelik yeni bir yaklaşım sınır teorisi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2002; 4(3).
- 5. Duxbury L. E. ve Higgins C. A. Work-life balance in the new millennium: where are we?: where do we need to go? Ottawa: Canadian Policy Research Network 2001; 4.
- 6. Doğrul B.Ş. ve Tekeli S. İş-Yaşam Dengesinin Sağlanmasında Esnek Çalışma, Sosyal Ve Beşeri Bilimler Dergisi 2010; 2(2): 1309 -8012.
- 7. Kossek E.E. Diversity in child care assistance needs: Employee problems, preferences and work –related outcomes. Personnel Psychology 1990; 43: 769-790.
- 8. Goff S. J. Mount M. K. ve Jamison R. L. Employer supported child care, work/family conflict, and absenteeism: A field study. Personnel psychology 1990; 43(4): 793-809.
- 16. Jantzer A.M. Anderson J. Kuehl R.A. Breastfeeding Support in the Workplace: The Relationships Among Breastfeeding Support, Work-Life Balance, and Job Satisfaction. Journal off Human Lactation 2018; 34(2): 379-385.
- 10. Roehling P.V. Roehling M.V. Moen P. Roehling PV, Roehling MV, Moen P. The relationship between work-life policies and practices and employee loyalty: A life course perspective. Journal of Family and Economic Issues 2001; 22: 141–171.
- 11. Papalexandris N. ve Kramar R. Flexible working patterns: Towards reconciliation of family and work. Employee Relations 1997; 19(6): 581 – 595.
- 12. Barnett R. C. A New Work-Llife Model fort he Twenty First Century. Academy of Political and Social Science 1999.
- 13. Haar J. M. Testing a new measure of work–life balance: a study of parent and nonparent employees from New Zealand. The International Journal of Human Resource Management 2013; 24(17): 3305-3324.
- 14. Hancke K. Igl W. Toth B. Bühren A. Ditsch N. Kreienberg R. Work–life balance of German gynecologists: a web-based survey on satisfaction with work and private life. Arch Gynecol Obstet 2014; 289: 123-129.
- 15. Crompton R. ve Lynonette C. Work-life ‘balance’ in Europe. Acta Sociologica 2006; 49(4): 379-393.
- 17. Korber M. Schmid K. Drexler H. Kiesel J. Subjective Workload, Job Satisfaction, and Work-Life-Balance of Physicians and Nurses in a Municipal Hospital in a Rural Area Compared to an Urban University Hospital. Gesundheıtswesen 2018: 80(5): 444-452.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 25 Aralık 2018 |
| Gönderilme Tarihi | 2 Ağustos 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 9 Sayı: 4 |
