Türkiye'de, resmî verilere kıyasla, sosyal ortamlarda bulunan engelli kişi oranı oldukça düşüktür. UNESCO'nun İnsanlığın Somut Olmayan Kültürel Mirası Listesi'ne alınan Arjantin Tango camiasındaysa sayı neredeyse sıfırdır. Tango dansının küresel yaygınlığının en önemli sebeplerden birisi, bedensel beceriye yönelik katı kurallarının bulunmamasıdır. Bu, herkesin kendi bedensel kapasitesi içinde dans edebilmesine olanak sağlamaktadır. Tangoda, hareketlerin nizami tatbiki değil, taşıdığı tavır önemlidir. Dolayısıyla tango için bedensel bütünlüğün sağlanmaması veya hareket sınırlılıkları birinci sırada değer taşımamaktadır.
Engelli olan pek çok kişi, kendini toplumdan dışlanmış hissederek, diğer bireyler gibi sosyalleşmesinin mümkün olmadığı görüşüne sahip hâle gelmiştir. Bu zannın sebeplerinden birisi, farklı engel türlerine göre uyumlanmış sanat öğretim metotların yetersiz olması dolayısıyla yeterince yaygınlaşamamasıdır.
Dans çalışmaları, bireyin hareket kapasitesi doğrultusunda uyarlanarak, engel türüne göre en yüksek verimi sağlayacak dans eğitim programı oluşturulacaktır.
Sanat terapisi kapsamında bulunmayan öğretim programının geliştirilip uygulanması sonucunda iki önemli çıktı öngörülmektedir; sosyal ve duygusal gelişim. Sosyolojik boyutta; kazanılan sosyal dans becerileri ile toplumla kaynaşma olanağının artırılması yer alırken duygusal alanda, benlik algısının gelişmesi ve dolaylı olarak gündelik yaşam becerilerinin geliştirilmesi hedeflenmektedir. Geniş ölçekteyse; özel eğitim programı geliştirilmesi, engelli olmayan bireylerin farkındalık düzeylerini artırarak kaynaştırma çalışmalarının desteklenmesi ve valiliklerce verilen erişilebilirlik belgesine sahip kurumların artması ve denetimlerinin yaygınlaşması hedeflenmektedir.
bedensle engelli tango sosyal dans özel eğitim uyarlanmış eğitim
Compared to official data, the rate of disabled people in social settings is quite low in Turkey. In the Argentine Tango community, which is included in UNESCO's Intangible Cultural Heritage List, the number is almost zero. One of the most important reasons for the global prevalence of tango dance is that there are no strict rules for physical dexterity. This allows everyone to dance within their own bodily capacity. In tango, the attitude of the movements is important, not the methodical application. Therefore, the lack of bodily integrity or the limitations of movement are not of primary importance for tango.
Many people with disabilities feel excluded from society and have come to the view that it is not possible to socialize like other individuals. One of the reasons for this misconception is that art teaching methods adapted to different types of disabilities are insufficient and therefore not widespread enough.
Dance exercises will be adapted in line with the movement capacity of the individual, and a dance training program will be created that will provide the highest efficiency according to the type of disability.
Two important outputs are envisaged as a result of the development and implementation of the teaching program that is not within the scope of art therapy; social and emotional development. In the sociological dimension; While increasing the opportunity to socialize with the social dance skills gained, it is aimed to develop self-perception in the emotional field and indirectly to improve daily life skills. On a large scale; it is aimed to develop a special education program, to support inclusion studies by increasing the awareness level of individuals without disabilities, and to increase the number of institutions with accessibility certificates issued by governorship and to expand their inspections.
disabled tango social dance special education adapted education
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Alan Eğitimleri |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Mart 2023 |
Gönderilme Tarihi | 29 Ocak 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Sayı: Özel Sayı (Ö2) |