İlköğretim Okullarında Görev Yapan Öğretmenlerin Teneffüs Süreleri ve Öğle Arası Uygulamasına İlişkin Görüşlerinin İncelenmesi

Yıl 2022, Cilt: 2 Sayı: 2, 76 - 91, 31.12.2022

Erkan Ersoy

Öz

Bu araştırmanın amacı, ilköğretim okullarında derse giren öğretmenlerin tam gün eğitim modelindeki teneffüs süreleri ve öğle arası uygulamasına ilişkin görüşlerini incelemektir. Nitel bir çalışma olan araştırmanın çalışma grubunu 2022-2023 eğitim-öğretim yılı, Gaziantep’te çalışan 32 öğretmen oluşturmaktadır. Araştırmanın çalışma grubu amaçlı örneklem yöntemiyle belirlenmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Görüşmeden elde edilen veriler, nitel veri analizi yöntemlerinden betimsel analiz ile çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda, öğretmenlerin tam gün eğitim modelini tercih ettiği, ancak teneffüs sürelerinin uzunluğu ve öğle arası uygulaması konusunda sorunlar yaşadıklarını raporlamışlardır. Katılımcılar, öğrencilerin teneffüs sürelerinin uzun olmasından kaynaklı teneffüste daha çok koşuşturmakta ve gayret gerektiren oyunlara yönelmekte olduğunu belirtmişlerdir. Bu da öğrencilerin teneffüs sonraki derse adapte olmaları güçleştirmektedir. Katılımcıların büyük çoğunluğu, tam gün eğitimde öğle arası uygulama süresinin, okulda kalan öğrenciler için uzun, servisle giden öğrenciler için de kısa olmasından kaynaklı çeşitli dezavantaj yarattığını belirtmişlerdir. Katılımcılar, teneffüs sürelerinin uzunluğunun ve öğle arası uygulamasının öğrenci yaralanmalarını arttırdığını ve nöbetçi oldukları günlerde çok yorulduklarını dile getirmişlerdir. Katılımcılar, elde edilen veriler doğrultusunda tam gün eğitimde teneffüs sürelerinin 10 dakikaya çekilmesi ve öğle arası uygulamasının kaldırılarak yerine 20 dakikalık uzun bir teneffüs yapılması iyileştirmesi önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler

İlköğretim Okulları, Öğretmen, Tam Gün Eğitim, Teneffüs, Öğle Arası

Kaynakça

• Akyüz, Y. (2007). Türk eğitim tarihi (10. Baskı). Pegem Yayınları.
• Aull-Davies, C. (1999). Reflexive ethnography a guide to researching selves and others. London, New York: Routledge.
• Baker, C., Wuest, J., & Stern, P. N. (1992). Method slurring: The grounded theory/phenomenology example. Journal of advanced nursing, 17(11), 1355-1360.
• Bishop, G. (1989). Alternative strategies fot education, Hong Kong: Macmillan Publishers.
• Boğa, M. (2010). Taşımalı ilköğretim uygulamasının öğrencileri taşınan yerleşim birimlerindeki köy halkı ve velilerin görüşlerine göre incelenmesi (Ağrı İli Örneği), (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
• Camuzcu, S. (2007). Normal (tam gün) ve ikili öğretim (yarım gün) yapan ilköğretim okullarında birinci kademe öğrencilerinin genel başarılarının karşılaştırılması (Gaziantep İli Örneği), (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gaziantep Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep, Türkiye.
• Çaycı, B. (2018). İlkokullardaki ders süresi ve ders saatlerinin sınıf öğretmeni görüşlerine göre değerlendirilmesi. International Journal of Eurasian Education and Culture, 3(5), 117-131.
• EGM (2012, 5 Aralık). Okul servis araçları denetimi gerçekleştirildi. https://www.egm.gov.tr/okul- servis-araclari-denetimi-gerceklestirildi-20-12-2020
• Ekiz, D. (2003). Eğitimde Araştırma Yöntem ve Metotlarına Giriş. Anı Yayıncılık.
• Erdoğan, İ. (2002). Yeni bir bin yıla doğru Türk eğitim sistemi sorunlar ve çözümler. Sistem Yayıncılık.
• Fidan, N. & Yaşar, B. (1991). Meeting Basic Learning Needs in Primary Education School, Ankara: UNICEF.
• Gökçe, F. (2012). Öğretmen ve velilerin, öğrencilerin okulda geçirdikleri zaman, ders ve dinlenme süreleri ile tatiller ve okul dönemleri konusundaki görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(4), 2541-2560.
• Holstein, A. J. & Gubrium, F. J. (2004, 26 Kasım). “The active interview.” Qualitative Research Theory, Method and Practice (ed. David Silverman). Los Angeles, London, New Delhi: Sage Publications.http://dx.doi.org/10.4135/9781412973588.n3
• Jasper, M. A. (1994). Issues in phenomenology for researchers of nursing. Journal of advanced nursing, 19(2), 309-314.
• Karagözoğlu, G. (1986); “yüksek 9öğretime geçişte öğretmenlik mesleğine yönelme” Hacettepe Üniversitesi, Çağdaş Gelişmeler Işığında Türkiye’de Eğitim Fakültelerinin Yeri ve Rolü Uluslararası Sempozyumu. Ankara, Türkiye.
• Kavak, Y. (1997). Dünyada ve Türkiye’de ilköğretim, Pegem Yayınları.
• Kocaoluk, S. (1991). İlköğretim temel mevzuat. Kocaoluk Yayınevi.
• Koçberber, G., & Kazancık, L. B. (2010). İlköğretim olanaklarındaki farklılıkların incelenmesinde yeni bir yaklaşım. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38(38), 165-176.
• MEB, (2014). Millî eğitim bakanlığı okul öncesi eğitim ve ilköğretim kurumları yönetmeliği. 26 Temmuz 2014 Cumartesi Resmî Gazete Sayı: 29072.
• MEB, (1973, 28 Eylül). 1739 Sayılı Milli Eğitim Temel Kanunu. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.1739.pdf.
• MEB, (2021, 2 Ekim). Milli Eğitim İstatistikleri Örgün Eğitim. http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2021_09/10141326_meb_istatistikleri_orgun_egitim_ 2020_20 21.pdf.
• Rose, P., Beeby, J., & Parker, D. (1995). Academic rigour in the lived experience of researchers using phenomenological methods in nursing in nursing. Journal of Advanced Nursing, 21(6), 1123- 1129.
• Taşdemirci, M. (2017). Taşımalı ilkokullarda karşılaşılan güçlükler (ağrı ili örneği), (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi). Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Ağrı, Türkiye.
• Yeşilyurt, M., & Salim, O. (2007). İlköğretimde taşımalı eğitim araştırması Van il merkezi örneği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6(19), 197-213.