Üniversite Öğrencilerinin Boş Zaman Yönetimi ve Fiziksel Aktivite Düzeylerinin Araştırılması

Yıl 2024, Cilt: 8 Sayı: 3, 200 - 208, 30.12.2024

Arslan Kalkavan , Oğulcan Güner , İsa Kavalcı

https://doi.org/10.55238/seder.1581333

Öz

Amaç: Araştırmada üniversite düzeyinde öğrenim gören öğrencilerin boş zaman yönetimlerinin ve fiziksel aktivite düzeylerinin incelenmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Araştırma nicel araştırma yöntemleri çerçevesinde genel tarama modelinden yararlanılarak yürütülmüştür. Araştırmanın evrenini Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi öğrencileri, örneklemini ise evrenden basit tesadüfi yöntem ile seçilen gönüllü öğrenciler oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama araçları olarak “Boş Zaman Yönetimi Ölçeği” ve Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi kullanılmıştır. Verilerin analizinde basıklık/çarpıklık, frekans, tek yönlü varyans analizi ve pearson korelasyon testi uygulanmıştır.
Bulgular: Öğrencilerin fiziksel aktivite düzeylerine göre boş zaman için amaç belirleme, programlama ve değerlendirme alt boyutlarında anlamlı farklıklara rastlanırken, boş zaman tutumu alt boyutunda anlamlı bir farklılığa rastlanmamıştır. Fiziksel aktivite düzeyi yüksek öğrencilerin amaç belirleme ve yöntem, programlama ve değerlendirme gibi boş zaman yönetimi düzeylerinin de yüksek olduğu belirlenmiştir. Boş zaman yönetimi ve fiziksel aktivite düzeyi arasındaki ilişkide, boş zaman yönetiminin tüm alt boyutları ile fiziksel aktivite düzeyi arasında pozitif yönlü anlamlı ilişkilere rastlanmıştır.
Sonuç: Araştırma bulguları üniversite öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeylerinin artmasının, boş zaman yönetimi becerilerini geliştirmelerine katkıda bulunabileceğini göstermektedir. Öğrencilerin fiziksel aktivite düzeyleri arttıkça boş zamanları için amaç belirlemekte, boş zamanlarını programlamakta ve değerlendirmekte daha etkin oldukları, ayrıca boş zamana yönelik pozitif tutumlarının da arttığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Öğrenci, Boş Zaman, Yönetim, Fiziksel Aktivite

Etik Beyan

Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Etik Kurulu Başkanlığından, 29/05/2024 tarih ve 2024/215 sayılı etik kurul onayı alınmıştır.

Investigation of University Students’ Leisure Time Management and Physical Activity Levels

Öz

Aim: The aim of the study was to examine the leisure time management and physical activity levels of university (undergraduate) students.
Method: The research was conducted using the general survey model within the framework of quantitative research methods. The population of the study consisted of Recep Tayyip Erdoğan University students, and the sample consisted of volunteer students selected from the population by simple random method. The “Leisure Time Management Scale” and the International Physical Activity Questionnaire were used as data collection tools. In the analysis of the data, kurtosis / skewness, frequency, one-way analysis of variance and Pearson correlation test were applied.
Results: While significant differences were found in the sub-dimensions of setting goals for leisure time, programming and evaluation according to the physical activity levels of the students, no significant difference was found in the sub-dimension of leisure time attitude. It was determined that students with high physical activity levels also had high levels of leisure time management such as goal setting and method, programming and evaluation. In the relationship between leisure time management and physical activity level, positive significant relationships were found between all sub-dimensions of leisure time management and physical activity level.
Conclusion: Research findings show that increasing the physical activity levels of university students can contribute to the development of their leisure management skills. It has been determined that as students' physical activity levels increase, they become more effective in determining goals for their free time, scheduling and evaluating their free time, and their positive attitudes towards free time also increase.

Anahtar Kelimeler

Student, Leisure, Management, Physical Activity

Kaynakça

• Aaltonen, S., Palviainen, T., Rose, R. J., Kujala, U. M., Kaprio, J., & Silventoinen, K. (2021). The associations between leisure-time physical activity and academic performance: A twin study. Journal of Physical Activity and Health, 18(8), 998-1003.
• Agans, J. P., Son, J. S., Powers, S., Hanna, S., & Weybright, E. H. (2023). College students’ healthy leisure: latent profile analyses of constraints and negotiation strategies. Leisure Sciences, 1–22.
• Akgül, B.M. & Karaküçük, S. (2015). Boş zaman yönetimi ölçeği: Geçerlik- güvenirlik çalışması. International Journal of Human Sciences, 12(2), 1867-1880.
• Ardahan, F., & Lapa, T. Y. (2010). Üniversite öğrencilerinin serbest zaman tatmin düzeylerinin cinsiyete ve gelire göre incelenmesi. Spor Bilimleri Dergisi, 21(4), 129-136.
• Aslan, N., & Cansever, B. A. (2012). Ergenlerin boş zaman değerlendirme algısı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42(42).
• Balcı, A. (2010). Sosyal Bilimlerde Araştırma: Yöntem, Teknik ve İlkeler. Sekizinci Baskı. Ankara: Pegem Akademi.
• Balcı, V., & İlhan, A. (2006). Türkiye’deki üniversite öğrencilerinin rekreatif etkinliklere katılım düzeylerinin belirlenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4, 11-18.
• Buckworth, J., & Nigg, C. (2004). Physical activity, exercise, and sedentary behavior in college students. Journal of American College Health, 53(1), 28–34.
• Demirel, M., Demirel, D. H., & Serdar, E. (2017). Constraints and perceived freedom levels in the leisure of university students. Journal of Human Sciences, 14(1), 789-795.
• Dikmetaş E., Erdem R. & Pirinçci E. (2004). Üniversite Öğrencilerinin Zaman Yönetimi Davranışları ve Bu Davranışların Akademik Başarı İle İlişkisi. Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10, 175-189.
• Dinçay, H. (2010). The relationship between physical activity levels and time management skills among selected university students. Yüksek Lisans Tezi. Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Ana Bilim Dalı, Ankara.
• Erdem R. & Kocabaş İ. (2003). Yönetici Adayı Öğretmenlerin Kişisel Zaman Yönetimi Davranışları, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(2), 203-210.
• Gürbüz, B., & Karaküçük, S. (2007). Boş Zaman Engelleri Ölçeği-28: Ölçek geliştirme, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 12, 3-10.
• Indreica, E. S., Badicu, G., & Nobari, H. (2022). Exploring the correlation between time management, the Mediterranean diet, and physical activity: A comparative study between Spanish and Romanian university students. International Journal of Environmental Research and Public Health, 19(5), 2554.
• İşcan S. (2008). Pamukkale Üniversitesi Öğrencilerinin Zaman Yönetimi Becerilerinin Akademik Başarıları Üzerindeki Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Denizli.
• Karaküçük, S. (2008). “Rekreasyon” boş zamanları değerlendirme. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi. 23. Baskı. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Kıran, Z., Ballı, Ö. M., & İlhan, A. (2019). Fiziksel aktivite yapma durumarına göre üniversite öğrencilerinin zaman yönetimi becerileri. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 17(3), 237-244.
• Koçak, S. (2005). Perceived barriers to exercise among university members. Journal of the International Council for Health, Physical Education, Recreation, Sport and Dance, 41, 34-36.
• Mokhtari, K., Reichard, C. A., & Gardner, A. (2009). The impact of Internet and television use on the reading habits and practices of college students. Journal of Adolescent and Adult Literacy, 52(7), 609–619
• Öztürk, M (2005). Üniversitede eğitim-öğretim gören öğrencilerde uluslararasi fiziksel aktivite anketinin geçerliliği ve güvenirliği ve fiziksel aktivite düzeylerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Programı, Ankara.
• Robinson, J. P., & Godbey, G. (1999). Time for life: The surprising ways Americans use their time. PA: The Pennsylvania State University Press.
• Samuk, E. (2014). Üniversitelerde görev yapan akademik ve idari personelin fiziksel aktivitelere katılmalarının zaman yönetimi açısından ilişkisinin araştırılması. Yüksek Lisans Tezi. Dumlupınar Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Ana Bilim Dalı, Kütahya.
• Su, İ. H., & Yıldırım, İ. (2022). Emeklilerde boş zaman yönetimi, rekreatif etkinlik katılımı ve yaşam doyumunun incelenmesi. Kilis 7 Aralık Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 6(2), 117-132.
• Tabachnick, B.G. & Fidell, L.S. (2013). Using multivariate statistics. Sixth edition. Boston: Allyn and Bacon
• Wang, W.C., Kao C.H., Huan, T. C. & Wu, C.C. (2011). Free Time Management Contributes to Better Quality of Life: A Study of Undergraduate Students in Taiwan. Journal of Happiness Studies, 12(4),561- 573.
• Wang, W. C., Kao, C. H., Huan, T. C. & Wu, C. C. (2011). Free time management contributes to better quality of life: A study of undergraduate students in Taiwan. Journal of happiness studies, 12, 561-573.
• Wu, H. C., Sinclair, R. R., & Tarquinio, C. (2002). The role of time management in physical activity participation. Journal of Leisure Research, 34(1), 18-34.
• Vuillemin, A., Boini, S., Bertrais, S., Tessier, S., Oppert, J. M., Hercberg, S., ... & Briançon, S. (2005). Leisure time physical activity and health-related quality of life. Preventive medicine, 41(2), 562-569.
• Yazicioğlu, M. (2010). Boş zaman yönetimi ve rekreatif faaliyetler: Memur emeklilerinin rekreatif faaliyetlerinin analizine ilişkin bir uygulama. Yüksek Lisans Tezi. Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Yönetimi Anabilim Dalı, İstanbul.
• Yenel, İ. F., Tapşın, F. O., & Özdemir, E. (2023). Üniversite öğrencilerinin spora yönelik tutumları ile empati düzeylerinin incelenmesi. The Journal of Academic Social Science, 139(139), 265-276.
• Yıldırım, A. (1999). Nitel Araştırma Yöntemlerinin Temel Özellikleri ve Eğitim Araştırmalarındaki Yeri ve Önemi. Eğitim ve Bilim, 23(112), 7-10.