TRANSFORMING STRUCTURES IN PUBLIC SPHERE: FROM AGORA TO VIRTUAL EXTENSION

Yıl 2016, Sayı: 36, 507 - 530, 23.12.2016

Hatice Budak

https://doi.org/10.21497/sefad.285499

Cited By: 6

Öz

The
individuals of the near past approving the law makers with a passive identity
today have been trying to be the active actors by getting power from their own
comments. This battle is for  the public
to be accepted as a value and on the behalf of suplying the public demands
through a positive and integrative democracy. It also has the aim of solving
the problems that prevent  the individual
from reaching “a common life atmosphere” by graying him through minimizing or
excluding him through marginalizing. With this aim, the sophisticated  effort analyzes every means that will improve
the relationship between democracy and public 
sphere by adding them into academic discussions. The location of the new
media in this solution process has shown 
a positive and negative spread. While the new media is compelling the
word-speech principal of the public communication with its visual interaction,
individuals are trying to get accustomed to this new language. In these new
media platforms, individuals are trying to find the formulae for building and
maintaining the communication based upon the togetherness of speech and action
while, as a politic actor, looking for 
the possible ways of restraining 
their identity from turning into a show object. In this study, the
current position of the new media has been determined by discussing its
possibility to be a public sphere between the state and the society in the
related literaure and some suggestions have been asserted.

Anahtar Kelimeler

Public sphere, counter public sphere, new media

KAMUSAL ALANDA DÖNÜŞEN YAPILAR: AGORADAN SANAL UZAMA

Öz

Yasa
koyucuları edilgen bir kimlikle onaylayan yakın geçmişin bireyleri bugün kendi
yorumlarının gücüne dayanarak etken bir aktör olma mücadelesine girmişlerdir.
Bu mücadele kamunun bir değer olarak görülmesi ve kamusal taleplerin yapıcı ve
bütünleştirici bir demokrasi içinde karşılanması adınadır. Aynı zamanda devlet
ve toplum arasındaki ilişkide bireyin minimalize edilerek silikleşmesi ya da
marjinalleştirilerek dışlanması ile “ortak bir yaşam alanı”na kavuşmayı
engelleyen sorunları çözme amacını da taşımaktadır. Bu niyet üzere yürütülen
entelektüel çaba demokrasi ve kamusal alan ilişkisini geliştirecek her bir
aracı akademik tartışmalara ekleyerek çözümlemektedir. Bu çözüm sürecinde ele
alınan yeni medyanın konumu menfi ve müspet bir yayılım göstermektedir. Yeni
medya, görme merkezli iletişim yapısıyla kamusal iletişimin söz-konuşma
ilkesini zorlarken bireylerde bu yeni dile ayak uydurmaya çalışmaktadırlar.
Yeni medya platformlarında bireyler kimliklerinin bir gösteri nesnesine
dönüşmesini engelleyecek mümkün yolları ararken aynı zamanda politik bir aktör
olarak konuşma ve eylem birlikteliğine dayalı iletişimi kuracak ve sürdürecek
formülleri de aramaktadır. Bu çalışmada, yeni medyanın devlet ve toplum
arasında kamusal bir alan olma olanakları ilgili literatür üzerinden
tartışılarak mevcut durum betimlenmiş ve birtakım önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Kamusal alan, karşıt-kamusal alan, yeni medya

Kaynakça

• ARENDT, Hannah (2013). İnsanlık Durumu. çev. Bahadır Sina Şener. İstanbul: İletişim Yay. 7. bs.
• AYDIN, Mustafa (1998). “Kamusalın Dönüşümünün Dinsel ve Siyasal Sonuçları”. Tezkire Dergisi (13): 105-130.
• AYDIN, Mustafa (2002). “Bir Siyasal Mahremiyet Alanı Olarak Kamusal ve Kılık Kıyafet Sorunu”. Umran Dergisi (96): 77-81.
• AYDOĞAN, Filiz-KIRIK, Ali Murat (2012). “Alternatif Medya Olarak Yeni Medya”. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi (18): 58-69.
• BENHABİB, Seyla (1996). “Kamu Alanı Modelleri”. Cogito Dergisi (8): 238-258.
• BERKTAY, Fatmagül (2015). “Hannah Arendt: ‘Çoğulluk, Yeryüzünün Yasasıdır’”. Kamusal Alan. ed. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yay. 707-716. 3. bs.
• BUCSTEIN, Hubertus (1997). “Bytes That Bite: The Internet and Deliberative Democracy”. Constellation 4 (2): 248-264.
• BUDAK, Hatice (2016). Yeni Çağ Yeni Medya ve Mahremiyetin Yeni Sınırları. Doktora Tezi. Konya: Selçuk Ü.
• ÇAHA, Ömer (1998). “İdeolojik Kamusalın Sivil Kamusala Dönüşümü”. Doğu Batı Dergisi (5): 73-93.
• ÇAYCI, Berk-KARAGÜLLE, Ayşegül Elif (2014). “Mobil İletişim Teknolojileriyle Değişen Örgütlenme Biçimleri: Ağlarda Örgütlenen Toplumsal Hareketler”. Journal of Yasar University 9 (36): 6371-6380. http://journal.yasar.edu.tr/wp-content/uploads/2014/12/10_Vol_9_36.pdf [18.03.2016].
• DEMİR, Songül (1998). “Kamusal Alanın Belirlenmesinde Ben İle Ötekinin Yeri”. Doğu Batı Dergisi (5): 209-212.
• GÖKÇE, Orhan (2012). “Yeni Medya-Kamuoyu-Demokrasi”. Hepimiz Globaliz Hepimiz Yereliz. ed. Edibe Sözen. İstanbul: Alfa Yay. 37-54.
• GÖKER, Göksel (2015). “İletişimin Mcdonaldlaşması: Sosyal Medya Üzerine Bir İnceleme”. Turkish Studies, International Periodical For The Langues, Literatüre and History of Turkish or Turkic 10 (2): 389-410.
• GÜÇDEMİR, Yeşim (2003). “Bilgisayar Ağları İnternetin Gelişimi ve Bilgi Kirlenmesi”. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi (17): 371-378.
• HABERMAS, Jurgen (1997). Kamusallığın Yapısal Dönüşümü. çev. Tanıl Bora-Mithat Sancar. İstanbul: İletişim Yay.
• HABERMAS, Jurgen (2015). “Kamusal Alan”. Kamusal Alan. ed. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yay. 95-102. 3. bs.
• HANSEN, Miriam (2015). “Yirmi Yılın Ardından Negt ve Kluge’nin “Kamusal Alan ve Tecrübe”si: Değişken Karışımlar ve Genişlemiş Alanlar”. Kamusal Alan. ed. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yay. 141-176. 3. bs.
• HASDEMİR, Tuba-COŞKUN, M. Kemal (2008). “Kamusal Alan ve Toplumsal Hareketler”. Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi (18): 58-69.
• KARADAĞ, Ahmet (2003). “Kamusal Alan Modelleri: Çoğulcu Perspektiften Bir Değerlendirme”. Ankara Üniversitesi S.B.F. Dergisi 58 (3): 171-195.
• KARAGÖZ, Kezban (2013). “Yeni Medya Çağında Dönüşen Toplumsal Hareketler ve Dijital Aktivizm Hareketleri”. İletişim ve Diplomasi Dergisi (1): 132-157.
• KARAKAŞ, Halime (1998). “Sivil İtaatsizlik Ne Kadar İtaatsiz?”. Doğu Batı Dergisi (5): 157-176.
• KEJANLIOĞLU, D. Beybin (2015). “Medya Çalışmalarında Kamusal Alan Kavramı”. Kamusal Alan. ed. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yay. 837-860. 3. bs.
• KELLNER, Douglas (2015). “Tabandan Küreselleşme: Radikal Demokratik Bir Teknopolitikaya Doğru”. Kamusal Alan. ed. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yay. 861-881. 3. bs.
• KEYMAN, E. Fuat (1998). “Kamusal Alan ve Cumhuriyetçi Liberalizm: Türkiye’de Demokrasi Sorunu”. Doğu Batı Dergisi (5): 57-72.
• KÜÇÜKŞEN, Kübra (2016). “Perception of Gender Equality in New Media”. International Journal of Human Sciences 13 (1). 1285-1292. https://www.j-humansciences.com/ojs/index.php/IJHS/article/view/3565 doi:10.14687/ijhs.v13i1.3565 [30.06.2016].
• ÖZBEK, Meral (2015a). “Kamusal Alanın Sınırları”. Kamusal Alan. ed. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yay. 21-90. 3. bs.
• ÖZBEK, Meral (2015b). “Kamusal-Özel Alan, Kültür ve Tecrübe”. Kamusal Alan. ed. Meral Özbek. İstanbul: Hil Yay. 601-658. 3. bs.
• ÖZENSEL, Ertan (2015). “Sosyal Medyanın Mısır Devrimindeki Rolü”. Sosyoloji Dergisi (5): 69-83.
• ÖZGÜL, Gönül Eda (2012). “Bir Görme Biçimi Olarak Yeni Medya: Kamusal Bir Alan İmkanının Araştırılması”. Journal of Yasar Unıversity 26 (7): 4526-4547.http://journal.yasar.edu.tr/wpcontent/uploads/2012/10/26_Sayi_8_makale_gonul_eda_ozgul.pdf [18.03.2016].
• SENNETT, Richard (1996). Kamusal İnsanın Çöküşü. çev. Serpil Durak-Abdullah Yılmaz. İstanbul: Ayrıntı Yay.
• SÖZEN, Edibe (2012). “Sosyal Medyanın Arkeolojisi”. Hepimiz Globaliz Hepimiz Yereliz. ed. Edibe Sözen. İstanbul: Alfa Yayın. 1-36.
• ŞEN, Ercan (1998). “Kamusal Alan ve Özgürlük”. Tezkire Dergisi (13): 63-70.
• TİMİSİ, Nilüfer (2003). Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi. Ankara. Dost Kitabevi.
• UÇKAN, Özgür (2012). Dijital Aktivizm mi, Aktivizm mi?. https://spotdergi.wordpress.com/2012/05/30/dijital-aktivizm-mi-aktivizm-mi [01.05.2014].
• ÜNÜVAR, Kerem (1998). “Osmanlı’da Bir Kamusal Mekân: Kahvehaneler”. Doğu Batı Dergisi (5): 186-196.
• VİLLA, Dana R. (1996). “Postmodernlik ve Kamusal Alan”. Cogito Dergisi (8): 259-274.
• YAĞAN, Uğur (2013). “Teknoloji, Kamusal Alan ve Sosyal Medya: Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Medya Kullanımı ve Politik Katılım Üzerine Amprik Bir Çalışma”. İletişim Araştırmaları Dergisi 11 (1-2): 123-153.