The 17th
century is regarded as a turning point with respect to the developmental
process of the Turkish Folk Literature. That century was a period when especially
minstrels were in the ascendant. Minstrels, or poet singers, who are
known to have come from among various military classes, travelled together with
the army to various places and gatherings far from Istanbul, addressed people
and read poems. Three prominent poets from that period whose names spring to
mind when it comes to folk poetry in the style of minstrels are Karacaoğlan,
Gevherî and Âşık Ömer. All these three poets found favor with the public and
their poems won recognition. We can say that Aşık Ömer comes into prominence
compared to the other two poets especially due to the fact that he collected
his poems in a divan, wrote poems in various kinds of verse and wrote amply.
The divan of Aşık Ömer, who is regarded as one of the greatest of Turkish
poet-singers, was published in the year 2010. The work in question contains
1455 poems of the poet. However, the poet is estimated to have more than 2000
poems. In this article, poetry journals and cönks at the Turkish Manuscripts
Department of the French National Library (Bibliothèque Nationale de France)
were investigated and in these cönks, fifteen poems of the poet which had not
been included in his divan were found. These poems were transcribed in the
Latin alphabet, thereby making a small contribution to Âşık Ömer’s divan.
17. yüzyıl,
Türk Halk Edebiyatı’nın gelişme seyri açısından bir dönüm noktası olarak kabul
edilmektedir. Bu yüzyıl özellikle adeta saz şairlerinin yıldızlarının parladığı
bir dönem olmuştur. Genelde çeşitli
askerî sınıflar arasından yetiştiklerini bildiğimiz saz şairleri, orduyla
birlikte İstanbul’a uzak serhat boylarında çeşitli mekânlarda ve meclislerde
bulunmuşlar, halka hitap eden şiirler söylemişlerdir. Söz konusu yüzyılda âşık
tarzı halk şiir denilince akla gelen üç büyük şair Karacaoğlan, Gevherî ve Âşık
Ömer’dir. Her üç şair de halk arasında rağbet görmüş şiirleri beğeni toplamıştır.
Özellikle bir divan tertip etmesi ve birçok nazım türünde şiir yazmasının yanı
sıra şiirlerinin miktarı bakımından da mukayese edildiğinde Âşık Ömer’in diğer
iki şaire göre ön plana çıktığını söyleyebiliriz. Türk saz şiirinin en büyük
şairlerinden sayılan Âşık Ömer’in divanı 2010 yılında yayımlanmıştır. Söz
konusu eserde şairin 1455 şiiri yer almaktadır. Ancak şairin 2000’den fazla
şiirinin olduğu tahmin edilmektedir. Bu makalede Fransa Millî Kütüphanesinin
Türkçe Yazmalar Bölümündeki mecmualar ve cönkler taranmış, cönklerde şairin
yayımlanmış divanında bulunmayan on beş şiiri tespit edilerek Latin harflerine
aktarılmıştır. Böylece Âşık Ömer’in divanına küçük de olsa bir katkı
yapılmıştır.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 22 Haziran 2017 |
Gönderilme Tarihi | 28 Nisan 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 37 |
Selcuk University Journal of Faculty of Letters will start accepting articles for 2025 issues on Dergipark as of September 15, 2024.