Background: The aim of this study was to evaluate the effect of chlorhexidine application on the repair bond strength of nanofilled and bulk-fill composites.
Methods: 160 cavities were prepared on acrylic blocks. Half of the cavities were filled with nanofilled composites while half were filled with bulk-fill composites. All samples were stored in distilled water at 37°C for 1 week, and then samples of each restorative material were divided into 2 experimental groups. In Group 1, the samples were exposed to chlorhexidine for 60 seconds. In Group 2, there was no application (control). Appropriate adhesives of restorative materials were applied as intermediate repair agents in both groups. Half of the samples from each group were exposed to the pre-test thermal cycle (5000 cycles, 5-55ºC, residence time of 30 seconds, transfer time of 15 seconds); the other half was immediately taken to the test and evaluated by repair bond strength shear test. Two-way ANOVA test was used to analyze the shear bond strength of the experimental groups. Significance level (p<0.05) was taken. The failure types formed after shear test were examined by optical loop and divided into groups. Failure types were also displayed with a Scanning Electron Microscope.
Results: Chlorhexidine and thermal cycling did not significantly affect repair bond strength (p> 0.05). Bulk-fill composites showed lower repair bond strength. Mix type failures are the most common type.
Conclusion: Chlorhexidine and additionally applied thermal cycle within the limits of this in vitro study did not affect the repair bond strength of bulk-fill and nanofilled composites.
Bulk-fill composite chlorhexidine composite repair nanofilled composite thermal cycle
Amaç: Bu çalışmanın amacı
klorheksidin uygulamasının nanofil ve bulk-fill kompozitlerin tamir bağlanma
dayanımı üzerine etkisini değerlendirmektir
Gereç ve Yöntemler: Çalışmamızda
kullanılmak üzere oluşturulan akrilik bloklar üzerinde 160 adet kavite
hazırlandı. Kavitelerin yarısı nanofil kompozitlerle (Filtek Ultimate) doldurulurken yarısı da
bulk-fill kompozitlerle (Tetric EvoCeram Bulkfill) dolduruldu. Bütün örnekler 1 hafta 37ºC distile suda
bekletildikten sonra her restoratif materyalin örnekleri başlıca 2 deney
grubuna ayrıldı. Grup 1’de örnekler 60 saniye klorheksidin uygulamasına maruz
bırakıldı. Grup 2’deki örneklere ise bir uygulama yapılmadı (kontrol).
Restoratif materyallerin uygun adezivleri her iki grupta ara tamir ajanı olarak
uygulandı. Her gruptan örneklerin yarısı test öncesi termal siklusa ( 5000
siklus, 5-55 ºC, kalma süresi 30 saniye, transfer zamanı 15 saniye) maruz
bırakıldı, diğer yarısı hemen teste alınarak tamir bağlanma dayanımı makaslama
testi ile değerlendirildi. Deney gruplarının makaslama bağlanma dayanımı analiz
etmek için çift yönlü ANOVA testi kullanıldı. Önemlilik seviyesi (p<0.05)
alındı. Bağlanma dayanımı testi sonrasında oluşan kırık tipleri optik loop ile
incelendi ve gruplara ayrıldı. Kırık tipleri ayrıca Taramalı Elektron Mikroskobu ile görüntülendi.
Bulgular: Klorheksidin ve termal
siklus uygulaması tamir bağlanma dayanımını anlamlı bir şekilde etkilememiştir
(p>0.05). Bulk-fill kompozitler daha düşük tamir bağlanma dayanımı
göstermiştir. En yüksek bağlanma değeri Nanofil kompozitlerle 24 saat sonra
kontrol grubunda elde
edilirken en düşük değer klorheksidin uygulaması sonrası termal siklus yapılan
Bulk-fill kompozitlerde bulunmuştur. Mix tip kırılmalar en fazla rastlanan tip
kırılmalar olmuştur.
Sonuçlar: Bu in vitro çalışmanın sınırları içinde
klorheksidin ve ek olarak uygulanan termal siklus ile yaşlandırma metodu
bulk-fill ve nanofil bazlı kompozitlerin tamir bağlanma dayanımını
etkilememiştir.
Bulk-fill kompozit klorheksidin kompozit tamiri nanofil kompozit termal siklus
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Diş Hekimliği |
Bölüm | Araştırma |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2018 |
Gönderilme Tarihi | 16 Ocak 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 |
Selcuk Dental Journal Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.