Amaç: Radyografik olarak sinüzit bulguları bulunan
hastaların maksiller posterior dişlerindeki enfeksiyonlar ile maksiller sinüzit
ilişkisinin, dental volümetrik tomografi (DVT) görüntüleri kullanılarak
değerlendirilmesidir.
Gereç ve Yöntemler: 1000 hastaya ait DVT görüntüsü, maksiller sinüs mukoza kalınlığını
saptamak amacıyla retrospektif olarak tarandı. Sinüs mukozası kalınlığının 2 mm
ve üzerinde olduğu olgular patolojik olarak kabul edildi. Patolojik olgular
içerisinde sinüse komşu molar ve/veya premolar dişlerde apikal lezyonu
bulunanlara, radyografik olarak odontojenik maksiller sinüzit tanısı kondu.
Sinüs mukozası kalınlaşmasına etki edebilecek faktörler; demografik
değişkenler, diş tipi ve apikal lezyona ait parametreler (lezyonlu diş/ kök
sayısı, lezyon çapı, lezyon-sinüs tabanı mesafesi) olmak üzere 3 farklı
başlıkta değerlendirildi. Veriler tanımlayıcı istatistik ve lineer regresyon
analizi ile incelendi (p=0.05). Gözlemci içi uyum değerlendirmesinde Kappa
testinden yararlanıldı (κ).
Bulgular: Mukozal kalınlaşma saptanan 202 olgunun, % 47,5'inde odontojenik
maksiller sinüzit olduğu saptandı. Odontojenik maksiller sinüzitin en sık
gözlendiği diş tipi 1. molar dişlerdi (p<0.05). Mukozal kalınlaşma miktarı
ile istatistiksel olarak anlamlı ilişki; cinsiyet (erkekler), lezyonlu kök
sayısı, lezyon çapı ve lezyonlu diş sayısı arasında saptandı (p<0.05).
Sonuçlar: Özellikle erkek hastalarda 1.molar dişte birden çok kökü etkileyen geniş
apikal lezyon(lar) varlığında, lezyonun sinüse olan uzaklığından bağımsız
olarak odontojenik maksiller sinüzit gelişme riski artmaktadır. Ayrıca,
iyileşmeyen veya tekrarlayan inatçı sinüzit olgularında dişhekimi konsültasyonu
ve endodontik tedavi opsiyonu mutlaka değerlendirilmelidir.
ANAHTAR KELİMELER
Apikal lezyon, maksiller sinüzit, DVT
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Diş Hekimliği |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 11 Kasım 2019 |
Gönderilme Tarihi | 18 Aralık 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 6 Sayı: 4 |
Selcuk Dental Journal Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.