Tillage Systems Impacts Upon Seedbed Properties and Emergence of A Dryland Sunflower

Yıl 2005, Cilt: 19 Sayı: 36, 120 - 124, 25.08.2005

Ahmet Ali Işıldar Kamil Bayhan

Öz

The findings regarding effects of soil tillage treatments on soil properties, emergence and yield show significant differ-ences depend on regional conditions and period. This study was conducted to investigate the effects of three tillage systems on planting performance in a loam soil (typic Xerofluvent) for two sunflower cropping years (2001 and 2004) under the three years rotation system (Sunflower (Helianthus annuus L.)-Barley (Hordeum vulgare L.)-Hungarian vetch (Vicia pannonica Crantz) and Triticale. Tillage treatments were chisel plowing, chisel plowing and disc harrowing, and chisel plowing and combine harrowing.
The emergence percentage of seeds sown, the percentage of plants that have the acceptable seedling interval, the percent-age of jumping, and the percentage of double seedling for two cropping years were used as the characteristics of planting performance. Also, the distribution of dry aggregates (>19, 19-9.5, 9.5-4.75, 4.75- 2, 2-1, 1-0.5, 0.5-0.25, 0.25- 0.053, 0.053> mm) was determined in the soil samples that were taken of 0-20 cm depth. Although the emergence percentages of seeds sown with secondary tillage treatments increased, the characteristics of planting performance were not showed a significant differ-ence among tillage treatments. While the statistical significant difference was not determined among tillage systems in the pre-vious of secondary tillage, It was found that the difference at 0.05 significant level was obtained among tillage systems in the post of secondary tillage. It is not recommended to abandon of secondary tillage operations in dry conditions due to the higher emergence percentages of seeds sown in the chisel plowing and combine harrowing treatment and the limited changes in the aggregation among tillage systems.

Anahtar Kelimeler

Sunflower, tillage systems, seedbed properties, emergence

Kuruda Ayçiçeği Tarımında Farklı Toprak İşleme Yöntemlerinin Tohum Yatağı Özellikleri ve Çıkış Üzerine Etkileri

Öz

Toprak işleme uygulamalarının toprak özellikleri, çıkış ve verim üzerine etkilerine ilişkin bulgular bölgesel koşullara ve zamana bağlı olarak önemli farklılıklar gösterebilmektedir. Bu çalışmada tınlı bir toprakta kuru tarım altında üç yıllık bir rotasyon (Ayçiçeği, arpa ve Macar fiği-Triticale) kapsamında iki ayçiçeği üretim yılı (2001 ve 2004) itibariyle farklı toprak işleme sistemlerinin ekim düzgünlüğü üzerine etkileri araştırılmıştır. (i) çizel, (ii) çizel ve kombi kürüm (sabit dişli tırmık+spiral döner elemanlı tırmık kombinasyonu) ve (iii) çizel ve diskli tırmık uygulamalarının yer aldığı çalışmada, iki üretim yılına ilişkin çıkan tohumların yüzdesi, kabul edilebilir tohum aralığına sahip bitkilerin yüzdesi, boşluk oranı ve ikizlenme oranı birlikte değerlendirilmiş ve ikinci üretim yılına ilişkin 0-20 cm’den alınan toprak örneklerinde kuru agregat dağılımları (>19, 19-9.5, 9.5-4.75, 4.75- 2, 2-1, 1-0.5, 0.5-0.25, 0.25- 0.053, 0.053> mm) incelenmiştir. Tohum yatağı hazırlamaya yönelik ikincil işlem-ler çıkış yüzdesini artırmakta ise de ekim düzgünlüğü parametreleri uygulamalar arasında önemli bir farklılık göstermemiştir. Toprak işleme öncesi, uygulamalar arasında istatistiksel olarak önemli bir farklılık bulunamamış, ancak çizel ve kombi kürüm ve çizel ve diskli tırmık uygulamalarında yapılan ikincil işlemler sonrası, uygulamalar arası kuru agregat dağılımda ortaya çıkan farklılıklar içerisinde 1- 0.5 mm arasında büyüklüğe sahip agregat miktarlarının istatiksel olarak P<0.05 düzeyinde önemli olduğu belirlenmiştir. Çizel+kombi kürüm uygulamasında çıkış yüzdesinin daha yüksek olması ve agregasyondaki sınırlı değişikler nedeniyle kuru koşullarda ikincil toprak işleme uygulamalarının devamı yararlı görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Ayçiçeği, toprak işleme, tohum yatağı, çıkış