The Effect of Political Behavior on Career Planning in Organizations

Yıl 2019, , 302 - 314, 30.04.2019

Yavuz Demirel , Erol Turan , Sefa Çetin Derya Dengel

https://doi.org/10.29249/selcuksbmyd.540304

Cited By: 3

Öz

In this study,
political behaviors in organizations and the effect of these behaviors on
career planning are conceptually examined. Individuals in organizations have
their aspirations, goals, and expectations. This desire causes confrontation
between employees about; wanting to have more resources in the direction of
expectations and goals, sharing budget of the organization, duty and goals of
the organization, received payments and causing them to show political
behaviors. These political tactics also affect human resource decisions that
are important to an employee's career development, such as performance
appraisal, wage increase and promotion. In this context, people achieving what
they want through political behaviors has achieved the result of causing other
individuals who work in the organization to change their career planning and
behaviors. A literature review was conducted to reach all these results and a
conceptual dimension was analyzing to relationship between political behavior
and career planning.

Anahtar Kelimeler

Organization, Political Behavior, Career Planning, Political Tactic

Örgütlerde Politik Davranışların Kariyer Planlama Üzerine Etkisi

Öz

Bu çalışmada, örgütlerde politik davranışlar ve bu davranışların
kariyer planlama üzerine etkisi kavramsal olarak incelenmiştir. Örgütlerde
bulunan bireylerin istekleri, hedefleri, beklentileri bulunmaktadır. Bu istek,
hedef ve beklenti doğrultusunda da daha fazla kaynağa sahip olmak istemeleri,
örgütün bütçesini, örgütün amaç ve hedeflerini, örgütün görev ve
sorumluluklarını, alınan ücretleri, elde edilecek başarı ve meslekte yükselme
durumlarının paylaşılması esnasında çalışanları karşı karşıya getirmekte ve
çalışanlar tarafından politik davranışlar sergilenmesi neden olmaktadır. Bu
politik davranışlar ise aynı zamanda performans değerlendirme, ücret artışı ve
terfi gibi çalışanın kariyer gelişimi açısından önemli olan insan kaynakları
kararlarına etki etmektedir. Bu bağlamda insanların politik davranışlarla
istediklerini elde etmesinin, örgüt içerisinde faaliyet gösteren diğer
bireylerin kariyer planlaması ve davranışlarında değişikliklere yol açtığı
sonucuna ulaşılmıştır. Tüm bu sonuçlara ulaşılırken literatür incelemesi
yapılmış ve politik davranışlar ile kariyer planlaması arasındaki ilişki
incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Örgüt, Politik Davranış, Kariyer Planlama, Politik Taktik

Kaynakça

• Allen, R. W., ve diğ., (1979). “Organizational Politics: Tactics and Characteristics of its Actors”. California Management Review, 22(1), 77–82.
• Anafarta, N. (2001). “Orta Düzey Yöneticilerin Kariyer Planlamasına Bireysel Perspektif”, Akdeniz Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 2, 2-9.
• Arnold, J. (1998). Work Psychology, G.B: Financial Times Professional Limited.
• Aytaç, S. (1997). İş Yaşamında Kariyer Yönetimi, Planlaması, Geliştirilmesi, Sorunları, Epsilon Yayınları, İstanbul.
• Bartol, K. M. ve Martin, D. C. (1990). “When Politics Pays: Factors Influencing Managerial Compensation Decisions”. Personnel Psychology, 43, 599-615.
• Baruch, Y. ve Maury, P.W. (2001). “Career Management Practices: An Empirical Survey and Implications”, Human Resource Management, 39 (4), 347-366.
• Becker, H. S. (1960). “Notes on the Concept of Commitment”, American Journal of Sociology, 66 (1), 32-40.
• Budak, G., ve diğ., (2001). İnsan Kaynakları Yönetimi, Barış Yayınları, İzmir.
• Bursalı, Y. M. (2008). “Örgütsel Politikanın İşleyişi: Örgütsel Politika Algısı Ve Politik Davranış Arasındaki İlişkiler”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Can, H., ve diğ., (2016) Kamu ve Özel Kesimde İnsan Kaynakları Yönetimi, Siyasal Kitabevi, Ankara.Canman, A. D. (1995). Çağdaş Personel Yönetimi, TODAİE Yayını, No: 260, Ankara.
• Ceylan, S. (2004). “Kamu ve Özel Sektörde Yöneticiye Yönelik Etkileme Taktiklerinin Yönetici Cinsiyeti, Çalışan Cinsiyeti ve Etkileme Taktiklerinin Kullanılma Amaçları İle İlişkisi”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• De Cenzo, ve diğ., (1988). Personnel/Human Resource Management, Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
• Du Brin, A. J. (1988) “Career Maturity, Organizational Rank and Political Behavior Tendencies: A Correlation Analysis of Organizational Politics and Career Experience”, Psychological Reports, 63 (2), 531-537.
• Dulebohn, J. H., ve diğ., (2009). “Employee Benefits: Literature Review and Emerging Issues”, Human Resource Management Review, 19 (2), 86-103.
• Ertürk, M. (1995). İşletmelerde Yönetim ve Organizasyon, Beta Basım Yayım, İstanbul.
• Farrell, D. ve Petersen, J.C. (1986). “Patterns of Political Behavior in Organizations”, The Academy of Management Review, 7(3), 403-412.
• Ferris G. R. ve King, T. R. (1991). “Politics in Human Resources Decisions: A Walk on the Dark Side”, Organ Dyn, 20, 59-71.
• Ferris, G. R., Fedor, D. B., ve diğ., (1989). “Myths and Politics in Organizational Context”, Group and Organization Studies, 14, 83-103.
• Hellriegel, D., ve diğ.,. (2001). Organizational Behavior, South Western College Publishing, USA.
• Higgins, C. A. Judge, T. A. ve Ferris, G. R. (2003). “Influence Tactics and Work Outcomes A Meta-Analysis”. Journal of Organizational Behavior, 24, 89-106.
• İslamoğlu, G. ve Börü, D. (2007). “Politik Davranış Boyutları: Bir Ölçek Geliştirme Çalışması”, Akdeniz Üniversitesi, İ.İ.B.F Dergisi, 7 (14), 135-153. Judge, T. A. ve Bretz Jr., R. D. (1994). “Political Influence Behavior and Career Success”. Journal of Management, 20, 43-65.
• Karcıoğlu, F. ve Timuroğlu, M. K. (2004). “Örgüt Kültürü ve Liderlik”, Atatürk Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 18 (1-2), 319-338.
• Kaynak, T. (1996). İnsan Kaynakları Planlaması, Alfa Yayınları, İstanbul.
• Kipnis, D., ve diğ., (1980). “Intra Organizational Influence Tactics: Explorations in getting one’s way”, Journal of Applied Psychology, 65, 440-452.
• Koçel, T. (2001). İşletme Yöneticiliği, Beta Basım Yayım, İstanbul.
• Kordon, E. (2006). “Yetkinliklere Dayalı Kariyer Plânlama ve Endüstri Mühendisliği Öğrencileri İçin Bir Uygulama”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
• Kuzgun, Y. (2014). Meslek Gelişimi ve Danışmanlığı, Nobel Yayınları, Ankara.
• Malinowski, B. (1990). İnsan ve Kültür, (Çev. Fatih Gümüş), V Yayınları, Ankara.
• Mayes, B. T. ve Allen, R. W. (1977). “Towards A Definition of Organizational Politics”, Academy of Management Review, 2 (4), 672-678.
• McFarland, L. A., ve diğ., (2002). “Field Study Investigation of Applicant use of Influence Tactics in a Selection Interview”. The Journal of Psychology, 136, 383-398.
• Miles, R. (1980). Macro Organizational Behavior, Scot, Foresman, Michigan.
• Miller, R. ve Kurchner-Hawkins, R. (2004). “Organizational Politics: Positive Strategies for Turbulent Times”, ASTD 2004 International Conference Exposition, 1-9.
• Mintzberg, H. (1983). Power in and Around Organizations. Englewood Cliffs, Prentice-Hall, NJ.
• Murray, V. ve Gandz, J. (1980). “Games Executives Play: Politics at Work”, Business Horizons, 23, (6), 11-24.
• O’Neil, J. (2004). “Effects of Gender and Power on PR Managers’ Upward Influence”, Journal of Managerial Issues, 16, 127-144.
• Orpen, C. (1996). “The Effects of in Gradation and Self-Promotion Tactics on Employee Career Success”. Social Behavior and Personality, 24, 213-214.
• Özen, Y. (2011). “Kişisel Sorumluluk Bağlamında Kariyer Seçimini Etkileyen Sosyal Psikolojik Faktörler”, Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi: Teori ve Uygulama, 2 (3), 81-96.
• Peled, A. (2000) “Politicking for Success: The Missing Skill”, Leadership & Organization Development Journal, 21 (1/2), 20-29.
• Pettigrew, A. M. (1973). “Occupational Specialization as an Emergent Process” The Sociological Review, 21 (2), 255-272.
• Robbins, S. P. ve Judge, T. A. (2017). Organizational Behavior, Pearson, Boston.
• Seibert, S. E, Kraimer, M. L. ve Crant, J. M. (2001). “What do Proactive People do? A Longitudinal Model Linking Proactive Personality and Career Success”. Personnel Psychology, 54, 845-874.
• Thacker, R. A. ve Wayne, S. J. (1995). “An Examination of the Relationship Between Upward Influence Tactics and Assessments of Promotability”. Journal of Management, 21(4), 739-757.
• Todd, S. Y., ve diğ., (2009). “Career Success Implications of Political Skills”. The Journal of Social Psychology, 149, 179-204.
• Tokat, B. ve Aşkun, C. İ. (2003). İşletmelerde Yönetim ve Örgüt, Eğitsel Yayınları, İstanbul.
• Tuschman, M. (1977). A Political Approach to Organization: A Review and Rationale” Academy of Management Review, 2, 206-216.
• Wayne, S. J., Liden, R. C., ve diğ., (1997). “The Role of Upward Influence Tactics in Human Resource Decisions”. Personnel Psychology, 50, 979-1006.
• Yukl, G. ve Falbe, C. M. (1990). “Influence Tactics and Objectives in Upward, Downward and Later all Influence Attempts”. Journal of Applied Psychology, 75, 132-140.
• Zaleznik, A. (1999). “Power and Politics in Organizational Life”. The McKinsey Quarterly, 7 (4), 52-69.
• Zanzi, A., Arthur, M. B. ve Shamir, B. (1991). “The Relationships Between Career Concerns and Political Tactics in Organizations”. Journal of Organizational Behavior, 12, 219-233.