Türkiye’de Kadın İşgücünün Görünümü Ve Büyümeye Etkisi (2008-2018)

Yıl 2020, , 590 - 602, 30.11.2020

Sevil Kara Bilge Afşar , Erkan Kara

https://doi.org/10.29249/selcuksbmyd.784552

Cited By: 1

Öz

Ekonomik büyüme kavramı ülke ekonomilerinde ana hedeflerden biridir. Ekonomilerde kalkınma ve refah seviyesinin artırılması için ekonomik aktivitelerin de artış göstermesi gerekir. Kıt kaynakların doğru bir şekilde değerlendirilmesi, teknolojiye yönelik olarak sermayenin artışı ve bunların yanında emek faktörünün rasyonel kullanımı ekonomik büyümenin sürekliliğini sağlamaktadır. Fakat yoksulluk, gelir dağılımındaki adaletsizlik ve işsizlik gibi sorunlar çözüme ulaşamamıştır. Bu sorunlar kadın işgücü üzerinde de olumsuz etkiler bırakmaktadır. Ekonomik büyüme ve kalkınmada insan faktörü vazgeçilmez bir ögedir. Bu yüzden nüfusun yaklaşık yarısını oluşturan kadın emeği olmadan bir ülkede kalkınmadan bahsedilemez. Kadınların mevcut konumlarını kuvvetlendirmek de ekonominin amaçları arasındadır.
Bu kapsamda çalışmanın temel amacı, Türkiye’ de kadın işgücünün genel görünümünü vermek ve kadın istihdamı ile ekonomik büyüme arasındaki uzun dönemli ilişkiyi ekonometrik analizlerle incelemektir. Ayrıca büyüme ve kadın istihdamı değişkenler arasındaki nedensellik ilişkisini ortaya çıkarmaktır. Kadın istihdamı ve ekonomik büyüme arasındaki uzun dönemli ilişki ARDL eşbütünleşme testi ve hata düzeltme modeli uygulanarak bulunmuştur. Analiz sonuçları kısa dönemde kadın istihdamı ile ekonomik büyüme arasında pozitif bir ilişkiyi, uzun dönemde ise bu ilişkinin yönünün negatif olduğunu ortaya koymuştur. Uygulanan nedensellik testinde ise değişkenlerin birbirlerinin nedeni olmadığı görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

kadın işgücü, ekonomik büyüme, ekonomi

Kaynakça

• Berber, M.& Eser, B.Y. (2008).Türkiye’de Kadın istihdamı: Ülke ve Bölge Düzeyinde Sektörel Analiz. “İş,Güç” Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, Cilt:10, Sayı:2, Nisan 2008.
• Brooks, C, (2004). Introductory Econometrics for Finance, (5th edition), Cambridge University Press, Cambridge. Dedeoğlu, S. (2000). Toplumsal cinsiyet rolleri açısından Türkiye’de aile ve kadın emeği. Toplum ve Bilim, 86, 139-170.
• Dickey, D.A. ve Fuller, W.A. (1979). “Distribution of the estimators for autoregressive time series with a unit root”, Journal of the American Statistical Association, 74, 427–431. DİE, (1996). Çalışma İstatistikleri, Ankara,
• Elliott, G. Rothenberg, T. J. And Stock, J. H. (1996) “Efficient Tests for an Autoregressive Unit Root,” Econometrica, 64, 4, 813-836.
• Günsoy, G. ve Özsoy, C. (2012) “Türkiye’de Kadın İşgücü, Eğitim ve Büyüme İlişkisinin VAR Analizi” Finans Politik & Ekonomik Yorumlar. 2012 Cilt: 49 Sayı: 568.
• İğde, G. (2011). “Avrupa Birliği’nde İş ve Aile Yaşamını Uyumlaştırma Politikaları: İspanya ve Türkiye Örneği”, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Kızılgöl, Ö.A. (2012). Kadınların İşgücüne Katılımının Belirleyicileri: Ekonometrik bir Analiz. Doğuş Üniversitesi Dergisi, Cilt:13, Sayı:1 (2012).
• Kuznetz, S. (1973). Modern EconomicGrowth: Findings and Reflections. The American Economic Review, Vol.63, No.3 (Jun 1973) pp.247-258.
• Kiatkowski, D., Phillips, P. C. B., Schmidt, P. Shin, Y. Testing the Null Hypothesis of Stationarity Against the Alternative of a Unit Root. Journal of Econometrics, 1992, 54, pp. 159–178
• Mackinnon, J. G. (1991). Critical Values for CointegrationTests”, R. F. Engleand C. W. J. Granger (Eds), Long-Run Economic Relationship: Readings in Cointegration. Oxford UniversityPress, New York.
• Mokyr, J., C. Vickers and N. L. Ziebarth (2015),“The History of Technological Anxiety and the Future of Economic Growth: Is This Time Different?”, The Journal of Economic Perspectives, 29.3 (2015), pp. 31-50.
• Otaran, N., Güven, F. Gürkaynak, İ & Atakul, S. (2003). Eğitimin Toplumsal Cinsiyet Açısından İncelenmesi, Türkiye 2003. Unicef Türkiye Çalışması, 2003.
• Özer, M. &Biçerli, K. (2003). Türkiye’de Kadın İşgücünün Panel Veri Analizi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C.: 3,Sayı: 1, 2003.
• Özsoy, G. G. C. (2012). Türkiye’de kadın işgücü, eğitim ve büyüme ilişkisinin VAR analizi. Pata, U.K. (2018). “Türkiye’de kadınistihdami ve ekonomik büyüme ilişkisi: simetrik ve asimetrik nedensellik testleri ile sektörel bir analiz” Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi. Yıl 2018, Cilt , Sayı 21, Sayfalar 135 – 150.
• Pesaran, M.H., Shin, Y., and Smith, R.J. (2001). Bounds testing approaches to the analysis of level relationships. Journal of Applied Econometrics, 16 (3), 289-326.
• Peterson, Janice. "The well-being of working women in times of economic crisis and recovery: Insights from the Great Recession." Handbook on well-being of working women. Springer, Dordrecht, 2016. 517-539.
• Phillips, P. C. B. and Perron, P. (1988) “Testing for Unit Roots in Time Series Regression,” Biometrika, 75, 335-346. Sarı, R., Hammoudeh, S., and Ewing, B. T. (2007). Dynamic Relationships Between Oil and Metal Commodity Futures Prices. Geopolitics of Energy, vol.29 no.17.
• Sayılan, F. (2012). Toplumsal Cinsiyet ve Eğitim: Olanaklar ve Sınırlar. Dipnot Yayınevi. 2012 Ankara.
• Serel, H. ve Özdemir, B.S. (2017). “Türkiye’de Kadın istihdamı ve Ekonomik Büyüme İlişkisi” Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, Cilt/Volume: 15 Sayı/Issue: 3 Eylül/September 2017 ss./pp. 132-148.
• TÜİK, (2018). İşgücü İstatistikleri, http://www.tuik.gov.tr/PreTablo. do?alt_id=1007 (Erişim: 10.05.2019).
• TÜİK (2017). İşgücü İstatistikleri 2017, http://www.tuik.gov.tr/ HbGetirHTML.do?id=24629, Erişim Tarihi: 1 Mayıs 2019.
• Zeren, F. ve Savrul, B. K. (2017). “Kadınların İşgücüne Katılım Oranı, Ekonomik Büyüme, İşsizlik Oranı ve Kentleşme Oranı Arasındaki Saklı Koentegrasyon İlişkisinin Araştırılması” Yönetim Bilimleri Dergisi. Cilt / Volume: 15, Sayı / N: 30, ss. / pp.:87-103.