Iulıanus Apostata’nın Ufuktaki Hıristiyanlıkla Sınavı

Yıl 2011, Sayı: 1, 1 - 18, 01.01.2011

Erendiz Özbayoğlu

Öz

İmparator Iulianus 362 yılında çıkardığı yasayla Codex Theodosianus, XIII,III,5 öğretim elemanlarının önce karakter sonra da söz biliminde üstün gelmesini, öğretme görevini üstlenecek bir kişinin önce kent senatosu, sonra da decurion’ların kararıyla onay almasını, bu onayın kendisine sunulmasını emretti. Yasa metni Hıristiyan yazarlarca abartılı olarak Hıristiyan öğretmenlere getirilen bir yasak olarak algılandı. Öte yandan yine İmparator bir rescriptum’uyla Hıristiyan öğretmenlerin çoktanrıcı şair, tarihçi ve filozoflarını öğrencileriyle birlikte okumalarını yasakladı çünkü bir şey düşünüp başka bir şey öğretmek dürüst bir eylem sayılmaz.

Anahtar Kelimeler

apostata, Hıristiyan öğretmen, çoktanrıcı öğrenci.

Iulıanus Apostata’nın Ufuktaki Hıristiyanlıkla Sınavı

Öz

Emperor Julianus issued an edict in 362 Codex Theodosianus, XIII,III,5 by which proclaimed that “Masters of studies and teachers must excel first in character, then in eloquence” and “if any man should wish to teach”, he shall be approved first by municipal senate, then by decree of the decurions, later “this decree shall be referred to Me for consideration” trans. Pharr . The edict was interpretated, with exaggerations and untruths by Christian writers as an banishment of Christian teachers from their profession. On the other hand the Emperor in one of his rescripts Letter, 36 forbade Christians teachers to read the pagan poets, historians and philosophers with their pupils, because to believe one thing and teach another is to be considered uncorrect.

Anahtar Kelimeler

apostata, Christian teacher, pagan pupil

Kaynakça

• Historia Ecclesiastica (Kilise Tarihi) yazarları için Patrologia Graeca; diğer yazarlar ve Iulianus için Loeb Classical Collection metinleri temel alınmıştır; E. von Borries, “Iulianos (Apostata)”, Paulys Realencyclopädie, Stuttgart 1918 ile H. Leclercq., “Julien l’Apostat”, Dictionnaire d’archéologie chrétienne et de liturgie, VIII, Paris 1928 en kapsamlı kaynaklar arasındadır; Türkçedeki en kapsamlı kaynak ise, N Baydur, İmparator Iulianus, İ. Ü. Edebiyat Fakültesi Yayınları, İstanbul 1982’dir; temel kaynaklardan biri, C. Barbagallo, Lo Stato e l’istruzione pubblica, Catania 1911’dir; yorumlarıyla göze çarpan bir kaynak da, A. Marcone, Giuliano Apostata, Teramo 1994’dir; yasa metinleri İngilizce çevirisi için bkz. The Theodosian Code and the Sirmondian Constitutions, trans. C. Pharr, New York 1952.