Sosyal Yardım ve İnceleme Görevlilerinin Sosyal Yardım Alanına İlişkin Görüşleri ve Kanıta Dayalı Uygulama İle İlişkisi

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 1, 169 - 189, 10.05.2017

Selami Topuz , Yasemin Özkan

Öz

Bu
araştırma, sosyal yardım ve inceleme görevlisi (SYİG) personelin sosyal yardım
alanına ilişkin bilgi ve görüşlerini ve
kanıta dayalı uygulama (KDU) ile ilişkisini ortaya koymak amacıyla yapılmıştır.
Araştırmada nicel araştırma yöntemleriyle yürütülmüş ve bu kapsamda Türkiye
İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması (NUTS-Nomenclature of Territorial
Units for Statistics) düzey 1 temel alınarak 349 SYİG ile gerçekleştirilmiştir.
Araştırma sonuçları konuyla ilgili kaynaklar ışığında tartışılmış ve SYİG’nin
KDU’ya ilişkin görüşlerine değinilmiştir.
İhtiyaç sahiplerinin belirlenmesinde ve politikaların oluşturulmasında
kaynakların etkin ve etkili kullanılması açısından KDU’nun etkili olduğu
görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Sosyal yardım ve inceleme görevlisi, sosyal yardım, kanıta dayalı uygulama

Kaynakça

• Aziz, A. (2014), Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri ve Teknikleri, Nobel Yay., Ankara.
• Berkün, S. (2010), “Sosyal Hizmet Uzmanlarının Çalışma Hayatında Karşılaştıkları Mesleki Sorunlar: Bursa Örneği”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 21 (1) ss. 99-109.
• Batista, T. (2010), “A Case for Evidence-Based Practice”, Columbia Social Work Review, 1. ss. 45-53.
• Coucheir, M. ve H. Hauben (2011), “Strateji Belgesi: Sosyal Güvenlik Konusunda Avrupa Birliği Sosyal Müktesebatının Türk Mevzuatına Aktarılması”, [http://www.avrupa.info.tr/fileadmin/content/files/ımages/haber_arsivi/2012/strateji_belgesi.pdf (çevrimiçi)] Erişim Tarihi: 21.10.2015.
• Çetin, H. (2014), “Türkiye’de Sosyal Hizmetler ve Sosyal Yardımların Yeniden Yapılanması Üzerine Bir Değerlendirme”, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Hizmet Anabilim Dalı Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
• Çınar, M. Ç. (2013), “Mobil Teknolojilerin Sosyal Yardımlar Alanında Kullanılması”, (Dan. Samet Güneş, T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı), Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Uzmanlık Yeterlilik Tezi, Ankara.
• Davies, H.; Nutley, S. ve P. Smith (2000), İntroducing Evidence-Based Policy and Practice in Public Services, “What Works? Evidence-Based Policy and Practice in Public Services”, United Kingdom.
• Du, J.; Bacon K., C. Batty, M. Carlson, A. Ferland, R. D. Hemingway, J. C. Hill, L. Ogilvie, D.Volk (2003), “Evidence-Based Practice: Beliefs, Attitudes, Knowledge, and Behaviors of Physical Therapists, 83(9) ss.786-805.
• Edmond, T.; Megivern, D., C. Williams, E. Rochman, M. Howard (2006), “İntegrating Evidence-Based Practice and Social Work Field Education”, Journal of Social Work Education, 42(2), ss. 377-396.
• Gilgun, J. F. (2007), “The Four Cornerstones of Evidence-Based Practice in Social Work”, Research on Social Work Practice, Ss. 52-61, [http://rsw.sagepub.com/content/15/1/52.abstract].
• Head, B. (2009), Evidence-Based Policy: Principles And Requirements, Strengthening Evidence-based Policy in the Australian Federation, ss. 13-26.
• Karasar, N. (2005), Bilimsel Araştırma Yöntemi, (Nobel Dağıtım), Ankara.
• Knight, C. (2013), “ ‘Social Workers’ Attitudes Toward Peer-Reviewed Literature: The Evidence Base”, Journal of Teaching in Social Work 33. ss. 177-195.
• Krysik, J. L. ve J. Finn (2015), Etkili Uygulama İçin Sosyal Hizmet Araştırması, (Çev. Ed. Doç. Dr. Ercüment Erbay), Nika Yayınevi, Ankara.
• Marshall, G. (2003), Sosyoloji Sözlüğü, Bilim Sanat Yayınları, Ankara.
• Neuman, L. W. (2010), Toplumsal Araştırma Yöntemleri Nitel ve Nicel Araştırma Yaklaşımları I, (Çev. Sedef Özge), Yayın Odası Yayıncılık, İstanbul.
• O’Hare, T. (2005), “Evidence-Based for Social Workers an Interdisciplinary Approach”, Lyceum Books, Chicago.
• Öngen, Ç. (2014), “Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığına Bağlı Sosyal Hizmet Kuruluşlarının Sosyal Hizmet Uygulamalarında Bilişim Teknolojilerinin Kullanımı: Ankara İli Örneği”, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Hizmet Anabilim Dalı Yayınlanmamış Yüksek Lisans tezi.
• Özkan Y. ve E. G. Çiftçi (2012), “Sosyal Hizmette Kanıta Dayalı Uygulamalar: Sosyal Hizmet Eğitimi Açısından İrdelenmesi”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 23(1). ss 187-199.
• Pope, N. D.; Rollins, L., J. Chaumba ve E. Risler (2011), “Evidence-Based Practice Knowledge and Utilization Among Social Workers”, Journal of Evidence-Based Social Work 8, ss. 349-368.
• Sheafor, B. W. ve C. J. Horejsi (2015), Sosyal Hizmet Uygulaması Temel Teknikler ve İlkeler, Nika Yayınevi, Ankara.
• Sümbüloğlu, K. ve B. Akdağ (2010), Kanıta Dayalı Tıp, Pamukkale Üniversitesi Yayınları No:16, Denizli.
• Sue, D. W.; Rasheed, N. M. ve J. M. Rasheed (2016), “Multicultural Social Work Practice A Comperency-Based Approach to Diversity ande Social Justice”, John Wiley & Sons, New Jersey, USA.
• SYGM (Sosyal Yardımlar Genel Müdürlüğü)(2013), Sosyal Yardımlar İstatistik Bülteni, Mart 2013.
• Tuncay, T. (2005), “İnsani Hizmet Örgütlerinin Yönetiminde Bilişim Sistemleri”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 16 (1). ss. 125-146.
• Walker, R. (2000), “Welfare Policy: Tendering for Evidence. What Works? Evidence-Based Policy and Practice in Public Services”, (Edited by how; J.O. Davies, Sandra M. Nutley and Peter C. Simitt, United Kingdom.
• Yıldırım, B.; Acar, M., ve T. Tuncay (2013), “Onkoloji Alanında Sosyal Hizmet Uzmanlarının Görevleri ve Kanıta Dayalı Değerlendirme”, Toplum ve Sosyal Hizmet, 24(1). ss. 169-190.
• [www.aile.gov.tr (http://www.aile.gov.tr/haberler/aile-ve-sosyal-politikalar-bakanliginin-2015-yili-butcesinin-gorusmeleri-tbmm-plan-ve-butce-komisyonunda-tamamlandi)], Erişim Tarihi: 20.04.2016.
• [www.esn-eu.org. Contemporary issues in the public management of social services in Europe- European Social Neetwork], Erişim Tarihi: 25.05.2015.
• [http://www.surveysystem.com/sscalc.htm], Erişim Tarihi: 20.09.2014.