Öz
1970’lere kadar devam ettiği kabul edilen ve refah devletinin altın çağı olarak
isimlendirilen dönemde; devletlerin sosyal politika harcamalarında artış yaşanmış, sosyal koruma ve sosyal
güvenlik; vatandaşlar için bir hak, devlet için ise bir yükümlülük olarak görülmeye başlanmıştır. 1980 sonrası küresel gelişmeler ve
neo-liberal ekonomi politikalarıyla birlikte değişen anlayış ise; geçmiş dönemde refah devletinin temel
sorumluluğu olarak görülen yükümlülüklerde bir geri çekilme
yaratmıştır. Çalışma
hayatında ortaya çıkan ve artık küresel ölçekte
etkiye sahip sorunların giderilmesinde uluslararası örgütlerin etkinlik
kazanmaya başladığı bu dönemde; Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO); sosyal
güvenlik, eşitlik, sosyal diyalog ve temel haklar göstergeleri ile
şekillendirdiği “Düzgün İş (Decent Work)” kavramını
uluslararası gündeme taşımıştır.
Literatüre dayalı bir derleme çalışması olarak kurgulanan bu çalışmada; refah
devletinin 1970’lerden günümüze
yaşadığı bu dönüşüm süreci
ekseninde sosyal güvenlik anlayışında yaşanan değişimler değerlendirilmiş,
“Düzgün İş” kavramı içerisinde sosyal
güvenlik boyutunun yeri tartışılmıştır.
Bu kapsamda ILO’nun standartlarını belirlediği “düzgün iş” göstergelerinden, sosyal koruma ve sosyal güvenlik boyutuna
ilişkin OECD ülkeleri ve Türkiye mukayesesinin yapıldığı çalışmada; refah devletinin dönüşüm
sürecinin sosyal güvenlik
üzerindeki etkileri ve ortaya çıkan düzgün iş
açıklarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Anahtar Kelimeler
Düzgün iş refah devleti sosyal güvenlik sosyal koruma düzgün iş açıkları
Kaynakça
- Anker, R., Igor, C., Philippe, E., Farhad, M. ve Ritter J. (2002). Measuring Decent Work with Statistical Indicators. (International Labour Review).
- Alper, Y. (2012). Sosyal Güvenlik Reformu ve Finansmanla İlgili Beklentiler. Sosyal Güvenlik Dergisi. Cilt 1. Sayı 1. 7-47. Arpa, A. Taha ve Kolçak, M. (2017). Türkiye ve OECD Ülkelerinde Sosyal Güvenlik Harcamaları. Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. Cilt 5. Sayı 3. 651-677.
- Ayhan, A. (2012). Sosyal Güvenlik Kavramı ve Sosyal Güvenlik İlkeleri. Sosyal Güvenlik Dergisi. Cilt 1. Sayı 1. 41-55.
- Başbuğ, A. (2013). Sosyal Güvenlik Sisteminde Sosyal Sigortalar. Ankara: Ankamat Matbaacılık Ltd. Şti.
- Buğra, A. (2016). Kapitalizm, Yoksulluk ve Türkiye’de Sosyal Politika. İstanbul: İletişim Yayınları. Eurofound (2013). Tackling Undeclared Work in Turkey. Evers, A. (1995). Part of The Welfare Mix: The Third Sector As An Intermadiate Area. International Journal of Voluntary and Nonprofit Organisations. Volume 6. Issue 2. 159-182.
- Ghai, D. (2002). Decent Work: Concepts, Models and Indicators. ILO: International Institute For Labour Studies.
- Gökbakar, Ş. (2010). Türkiye’de Sosyal Güvenliğin Dönüşümü. Çalışma ve Toplum Dergisi. Cilt 2. 141-162.
- Günaydın, D. (2015). İnsana Yakışır İş: Türkiye Açısından Bir Değerlendirme. The Journal Of Academic Social Science Studies. Number: 37. 123-148.
- Hayek, F.Von (2015). Kölelik Yolu. Ankara: Liberte Yayınları.
- ILO (International Labour Organization) (1999). Decent Work. International Labour Conference. 87th Session. Report of the Director - General. International Labour Office. Geneva.
- ILO (International Labour Organization) (2017).
- World Social Protection Report 2017-2019. ILO (International Labour Organization). ILO’nun Görevi ve Hedefleri. [http://www.ilo. org/ankara/about-us/WCMS_372872/lang--tr/ index.htm].(Erişim: 21.01.2018).
- Işığıçok, Ö. (2005). XXI. Yüzyılda İstihdam ve İnsana Yakışır İş. Bursa: Ezgi Kitabevi.
- Kurşun, A. ve Rakıcı, C. (2016). Sosyal Refah Devletinin Tarihi Süreci ve Günümüz Bazı Refah Devletlerinin Değerlendirilmesi. Uluslararası Ekonomi ve Yenilik Dergisi. Cilt 2. Sayı 2. 135-156.
- Kapar, R. (2005). Sosyal Korumanın İşgücü Piyasasına Etkisi. İstanbul: Birleşik Metal - İş Yayınları.
- Kapar, R. (2007). Uygun İş Açığı: İnsana Yaraşmayan İşler. TTB Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi. Sayı 29. 2-10.
- Meda, D. (2004). Emek Kaybolma Yolunda Bir Değer mi? İstanbul: İletişim Yayınları.
- Metin, B. ve Özaydın, Mehmet M. (2014). Çalışma ve Refah. Ankara: Gazi Kitabevi Yayınları.
- OECD (The Organisation for Economic Co- operation and Development) (2016). Sosyal Harcama İstatistikleri. [http://stats.oecd.org]. (Erişim: 20.01.2018). Öz, Cihan S. ve Bulut, E. (2014). Düzgün İş’ Bağlamında Mevsimlik Gezici Tarım İşçilerinin Çalışma Koşullarının Değerlendirilmesine Yönelik Bir Alan Araştırması. Bilgi Sosyal Bilimler Dergisi. 99-121.
- Palaz, S. (2005). Düzgün İş (Decent Work) Kavramı ve Ölçümü: Türkiye ve OECD Ülkelerinin Bir Karşılaştırması. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi. Sayı 50. 479-505.
- Pierson, P. (1996). The New Politics Of The Welfare State. World Politics. Vol 48. No 2. The John Hopkins University Press. 143-179. Powell, M. and Barrientos, A. (2004). Welfare Regimes and Welfare Mix. European Journal of Political Research. Volume 43. Issue 1. 83-105.
- Şenkal, A. (2005). Küreselleşme Sürecinde Sosyal Politika. İstanbul: Alfa Yayınları.
- Talas, C. (1995). Toplumsal Politika. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
- TİSK (2013). Düzgün İş (Decent Work) Hakkındaki IOE Görüşü. Şubat 2003 İşveren Dergisi Eki.
- Tokol, A. ve Alper, Y. (2018). Sosyal Politika.Bursa: Dora Yayıncılık.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 10 Aralık 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 8 Sayı: 2 |
