Sivil Toplum Kuruluşlarının Sosyal Politikadaki Rolü Bağlamında Ankara’da Yaşlılara Yönelik Faaliyet Gösteren Derneklerin İncelenmesi1

Yıl 2022, Cilt: 12 Sayı: 2, 347 - 368, 28.12.2022

Fatma Nur Mutlu , Banu Metin

https://doi.org/10.32331/sgd.1223540

Öz

Nüfus yaşlanması günümüzde tüm dünyanın yaşadığı bir dönüşümdür. Bu dönüşüm yaşlıların sosyal politikada özel bir grup olarak ele alınmasına neden olmuştur. Araştırmanın amacı, Ankara’da yaşlılara yönelik faaliyet gösteren derneklerin sosyal politikadaki rolünün belirlenmesine katkı sağlamaktır. Nitel araştırma desenine göre hazırlanan bu çalışmanın örneklemi, amaçsal örnekleme yöntemine göre belirlenen 8 adet dernekten oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmış, dernek temsilcileriyle görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Görüşmelerden toplanan verilerin analizinde içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın sonuçları şu şekilde özetlenebilir: Ankara’da yaşlılara yönelik faaliyet gösteren söz konusu dernekler yaşlılara yönelik sosyal politikalara ilişkin kararlara etki edemediklerini düşünmektedirler. Dernekler yaşlılara yönelik sosyal politika kararlarını etkileyebilmek için pek çok farklı yöntem ve araç benimsemiş olsalar da dernekler söz konusu yöntem ve araçları kararları etkilemek için değil, kuruluş amaçlarını gerçekleştirmek için kullanmaktadır. Bununla birlikte derneklerin karar alıcılardan beklentilerinin radikal bir biçimde farklılık göstermediği, beklentilerinin ortak konular çerçevesinde olduğu görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Yaşlanma, yaşlılık, sosyal politika, sivil toplum kuruluşları, dernekler

Kaynakça

• Abay, A. (2004). Sivil Toplum ve Demokrasi Bağlamında Sivil Dayanışma ve Sivil Toplum Örgütleri. [https://baskanlikreferandumu.siyasaliletisim.org/wp-content/uploads/2011/01/siviltoplumvesivildayanisma.pdf]. (Erişim: 12 Temmuz 2021). Akbal, İ. (2017). Sivil Toplum. Konya: Çizgi Kitabevi. Aktan, C. ve Börü, D. (2007). Kurumsal Sosyal Sorumluluk. Kurumsal Sosyal Sorumluluk İşletmeler ve Sosyal Sorumluluk (Derleyen: C. Aktan). İzmir: İGİAD Yayınları. Alcock, P., May, M. ve Rowlingson, K. (2011). Sosyal Politika Kuramlar ve Uygulamalar. (Düzenleyenler: Özçelik, B., Yıldırım, B., Mercan, B., Taştan, O., Tezgel, O. ve Gökbayrak, Ş. çev). Ankara: Siyasal Kitabevi. Altan, Ö. ve Şişman, Y. (2003). Yaşlılara Yönelik Sosyal Politikalar. Kamu-İş. 7(3). 1-13. Altan, Ö. (2021). Sosyal Politikaya Giriş. Eskişehir: Nisan Kitabevi. Arslanel, M. (2017). Türkiye'de Demokrasi Sürecinde Sivil Toplumun Gelişimi. Konya: Çizgi Kitabevi. Aslan, S. (2010). Sivil Toplum ve Demokrasi. Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi. 15(2). 357- 374. AVİVASA (2019). Hakkımızda. Her Yaşta Dolu Dolu Yaşa. [https://www.heryasta.org/hakkimizda/]. (Erişim: 24 Haziran 2021). Beckman, B. (1997). Demokratikleşmeyi Açıklamak: Sivil Toplum Üzerine Notlar. Sivil Toplum. Demokrasi ve İslam Dünyası (Derleyenler: E. Özdalga ve S. Persson). İstanbul: Türk Tarih Vakfı Yayınları. Bilgin, N. (2014). Sosyal Bilimlerde İçerik Analizi. Ankara: Siyasal Kitabevi. Brand, L. (2001). Displacement for Development? The Impact of Changing State Society Relations. World Development. 29(6). 961-976. Büyüköztürk, Ş., Kılıç, Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2019). Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi. Ceylan, H. (2015 ). Yaşlılık ve Refah Devleti . İstanbul: Açılım Kitap . Çaha, Ö. (1994). Osmanlı'da Sivil Toplum. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. 49(3). 79-99. Çaha, Ö. (2000). Aşkın Devletten Sivil Topluma. İstanbul: Gendaş Kültür Yayınları. Çaha, Ö. (2003). Bir Kez Daha Sivil Toplum Üzerine. Sivil Toplum Dergisi. 21-28. Çaha, Ö. (2017). Sivil Toplum Sivil Topluma Karşı. İstanbul: Mana Yayınları. Çakmak, M. A. ve Adalar, H. (2014). Türkiye’de Çok Partili Demokrasiye Geçişte İç ve Dış Dinamiklerin Etkileri (1945-1950). Akademik Hassasiyetler. 1(1). 1-21. Çamur Duyan, G. (2019). Yaşlı Ailesi ile Çalışma. Yaşlılık ve Sosyal Hizmet (Derleyenler: U. Yanardağ M. Zubaroğlu Yanardağ). Ankara: Nika Yayınevi .