Fatih Akın’ın Duvara Karşı Filminin Tekinsiz Evleri

Yıl 2016, , 45 - 61, 13.03.2019

Pelin Aytemiz

https://doi.org/10.32001/sinecine.537117

Cited By: 1

Öz

Bu yazı Bağımsız Ulusaşırı Sinema üzerine süregiden tartışmalara Ahmet Gürata’nın bu türün dönemleri üzerine doktora dersi sırasında anlattığı kavramları kullanarak katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. Bu yazının amacı, Gürata’nın modelini kullanarak Fatih Akın’ınGegen Die Wand (Duvara Karşı, 2004) filmindeki ev sembolünü etraflıca incelemek ve tartışmaya açmaktadır. Karakter ve anlatı analizi yapan tartışma, filmin evcil ve yabancı mekanları nasıl görselleştirdiği ve kavramsallaştırdığına odaklanarak, kimlik, ev ve aidiyet kavramlarını nasıl saptırdığı üzerinde durur. Bir öze ait olma fikrini, hem bir eve/memlekete hem de bir bedene ait olmak üzerinden değerlendirerek, bu halin tekinsiz bir his yarattığı savunulmaktadır. Metin, vatandaş/göçmen, ev sahibi/konuk gibi ikili karşıtlıkların ötesine geçen diaspora deneyimi ile şekillenen mekan ve karakterlere odaklanmaktadır. Gürata’nın tartışmalarının yanısıra bu makale metodolojik olarak diasporik filmleri anlamlandırmak üzere bir model sunan Hamid Naficy’nin “Aksanlı Sinema” tanımlamasına dayanır. Bu bağlamda bu yazı Duvara Karşı filminin evde olmanın farklı şekillerini görselleştiren anlatısının, kimlik konusuna eleştirel bir yaklaşım getirdiğini savunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Bağımsız ulusaşırı sinema, aksanlı sinema, Fatih Akın, Duvara Karşı, tekinsiz, kültürel kimlik, diaspora, sürgün

THE UNCANNY HOMES OF FATİH AKIN’S HEAD-ON

Öz

This article attempts to further the debate around the issues of Transnational Cinema by exploring Ahmet Gürata’s delineation of the phases of this genre. It traces the patterns of the model, especially those clustered around the symbol “home” in Gegen Die Wand (Head-On the 2004 film by Fatih Akın, Discussions resulting from the narrative and character analysis revolve around the way the film shifts the meanings of identity, home, and belonging, and focuses on the conceptualization and visualization of diasporic “homely” spaces. The discussion of belonging includes both the notion of belonging to a home/homeland and to something that might be described as an “uncanny” experience. The article also depends on Hamid Naficy’s (2001) description of Accented Cinema, and uses that model to make sense of exilic /diasporic films. Looking at diasporic places and exilic subjects that transcend the binaries of host-home or migrant-citizen, the article argues that Head-On calls for an alternative way of perceiving identity by narrating how different ways of being “at home” can be possible.

Anahtar Kelimeler

Transnational Cinema, accented cinema, Fatih Akın, Head-On, home, uncanny, cultural identity, diaspora, exile

Kaynakça

• Benedict, A. (1991). Imagined Communities: Reflections on the Origins and Spread of Nationalism. London: Verso.
• Elsaesser, T. (2008). Ethical Calculus: The Cross-Cultural Dilemmas and Moral Burdens of Fatih Akın’s The Edge of Heaven. Film Comment, 44(3), 34-37.
• Ezra, E. & Rowden, T. (2006). General Introduction: What is Transnational Cinema. In Ezra, E. & Rowden, T. (Eds.), Transnational Cinema: The Film Reader (pp. 1-12). London: Routledge.
• Freud, S. (1958). On Creativity and the Unconscious. New York: Harper and Brothers.
• Göktürk, D. (2000). Turkish Women on German Streets: Closure and Exposure in Transnational Cinema. In M. Konstantarakos (Ed.), Spaces in European Cinema (pp. 64-76). Exeter/Portland: Intellect.
• Gürata, A. (2008). Film and Genre. Personal Collection of A. Gürata, I. D. Bilkent University, Ankara.
• Hall, S. (1994). Cultural Identity and Diaspora. In Patrick Williams & Laura Chrisman (Eds.), Colonial Discourse and Post-Colonial Theory: A Reader (pp. 392-403). New York: Columbia University Press.
• Hayward, S. (2000). Cinema Studies: The Key Concepts. London: Routledge.
• Marks, L. (2000). The Skin of the Film: Intercultural Cinema, Embodiment and the Senses. Durham: Duke University Press.
• Naficy, H. (2001). An Accented Cinema: Exile and Diasporic Filmmaking. Princeton: Princeton University Press.
• Papastergiadis, N. (1996). Introduction: The Home in Modernity. Dialogues in the Diasporas: Essays and Conversations on Cultural Identity. London: Rivers Oram Press.
• Pines, J. (1989). Preface. In Pines, In J. & Willemen, P. (Eds.), Questions of Third Cinema (pp. vii-x). London: BFI.
• Sarita, M. (1996). ‘Beyond the Cinema of Duty?’ The Pleasures of Hybridity: Black British Film of the 1980s and 1990s. In Andrew Higson (Ed.), Dissolving Views (pp. 202-225). London & New York: Bloomsbury Usa Academic.
• Suner, A. (2006a). Hayalet Ev: Yeni Türk Sinemasında Aidiyet, Kimlik ve Bellek. Istanbul: Metis.
• Suner, A. (2005). Dark Passion: Fatih Akın’s Head On. Sight and Sound, 15(3), 18-21.
• Suner, A. (2006b). Outside in: ‘Accented Cinema’ at Large. Inter-Asia Cultural Studies, 7(3), 363-382.
• Willemen, P. (1989). The Third Cinema Question. Notes and Reflections. In J. Pines & P. Willemen” (Eds.), Questions of Third Cinema (pp. 1-30). London: BFI.
• Vitali V. & Willemen, P. (2006). Introduction. In V. Vitali & P. Willemen (Eds.), Theorizing National Cinema (pp. 1-14). London: BFI.