Bu makalede felsefe olarak film ve felsefi bir araç olarak film olmak üzere iki tez irdele- necektir. Burada amaç, film kuramlarının temel sorusunu oluşturan aygıtın özü, sinematik imge, gerçeklik, sanallık, sinematik temsil ve ifade meselelerinin 21. yüzyıl film kuramı tartışmalarında hangi bağlamlarda ele alındığının bu iki tez aracılığıyla araştırılmasıdır. Makalede ilk olarak, sinematik imgenin, düşünsel durumlarla ve farklı algısal süreçlerle girdiği ilişki, felsefe olarak film savunucularından Daniel Frampton’un sinemayı anlamada radikal bir yol olarak ortaya koyduğu Filmosophy (2006) adlı kitabıyla tartışılacaktır. Frampton’un yanı sıra Stephen Mulhall’un On Film’de (2002) ortaya koyduğu eylem halinde felsefe kavramının, otonom imgelerin varlığına dair işaret ettiği noktalar irdelenirken bu kavramın, sinemada saf imgenin mümkünlüğünü sorgulamada eksik bıraktığı noktalar gözden geçirilecektir. Öte yandan Paisley Livingston, Thomas E. Wartenberg, David Davies ve Tom McClelland gibi felsefe olarak film fikrine şüpheyle yaklaşan analitik film kuramcılarının yaklaşımlarında biçim kazanan felsefi bir araç olarak film tezi ele alınacak ve bu yaklaşımların sinema-felsefe ilişkisine dair yapılagelmiş tartışmaların üstünü naif bir bakış açısıyla örtmesi eleştirilecektir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makale |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Mart 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 |
sinecine TR DİZİN ve FIAF tarafından taranmaktadır.