Bu araştırma
usûlcülere göre şer’î münasebetin tarifi ile başlamaktadır. Şer’î münasebet,
hüküm için vasf-ı münasibin ortaya çıkarılmasıdır. Vasf-ı münâsib ise içkinin
haram kılınmasındaki sarhoş edicilik gibi kendisinden hükmün çıkarılmasıyla
sonuç olmaya uygun olanın ortaya çıktığı, açık ve sınırları kesin bir vasıftır.
Sonra araştırma, usûlcülere göre vasf-ı münâsibin kısımlarına kısaca işaret
etmekte; ardından, usûlcülerin de kıyas meselesinde değindikleri üzere
münâsebet yolu ile makâsıdu’ş-şerî’a arasındaki ilişkiye geçmektedir.
Araştırma, a) şer’î münasebetin, makâsıdu’ş-şerî’a konusunda genişleme fikrinin
ortaya çıkmasından dolayı temel kaynak olduğu, b) şer’î münasebetin
makâsıdu’ş-şerî’ayı keşfetme yöntemlerinden biri olduğu ve c)
Makâsıdu’ş-şerî’a’nın, şer’î münasebetten alan olarak daha geniş olduğu
sonucuna varmaktadır. Makâsıd’ın şer’i münasebetin yetişemeyeceği birçok alanı
vardır. a) Umumun tahsisinde ve lafzın zahirinden başka bir manada
anlaşılmasında kullanılması ve b) şer’i hükümlerin doğru uygulanmasında, seddi
zerâi’de ve nassların illetinin belirlenmesinde makasıd’dan yardım alınması bu
alanlardandır.
Bölüm | ARAŞTIRMA MAKALELERİ |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2016 |
Gönderilme Tarihi | 15 Kasım 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 7 Sayı: 15 |
Şırnak Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.