İslam Dini ile ilgili ilimler içinde önemli bir yer tutan
Fıkıh Usûlü, İslam Dininin ana kaynakları olan Kur’an ve Hadis/Sünnet’in doğru bir şekilde anlaşılması ve
yorumlanması için de önemli bir görev ifa etmektedir. Bu bağlamda ilk dönemlerden itibaren usûl ve fıkıh
ilmiyle uğraşan Hanefî âlimler, Hadis/Sünnetle ilgili temel meseleleri ele alan
müstakil eserler kaleme almamış olsalar da hem hadisleri anlama ve yorumlamaya
yönelik önemli çalışmalar yapmışlar hem de hadisle
ilgili meselelere yoğun bir şekilde katılmışlardır. Özellikle fıkıh usûlü tarzında yazdıkları eserlerde “ahbar” ve “sünnet”
adlarıyla müstakil başlıklar altında hadis ve sünnete yönelik açıklamalarda
bulunmuşlardır. Usûl alimleri, ilgili konular hakkında açıklamalar yaparken hem
kendi mezhebine mensup bazı alimlerin görüşlerini hem de diğer mezheplerin
ilgili konular hakkındaki görüşlerini tenkit etmekte fakat daha çok kendi
mezheplerinin görüşlerini yansıtmaktadırlar. Biz de bu makalemizde Karahanlılar devri Hanefi mezhebinin, özellikle mezhep içinde klasik Hanefî usûl ve fürû
geleneğinden farklı görüş ve yaklaşımlara sahip olan, Mâverâünnehir Semerkant
okulunun en büyük otoritelerinden biri kabul edilen Semerkandî’nin, Mîzânü’l-Usûl fî Netâici’l-‘Ukûl adlı eserindeki bazı Hadis/Sünnet meselelerine
yaklaşımını irdeleyeceğiz.
Bölüm | ARAŞTIRMA MAKALELERİ |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2017 |
Gönderilme Tarihi | 8 Ekim 2017 |
Kabul Tarihi | 13 Aralık 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 8 Sayı: 18 |
Şırnak Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.