Kıssa anlatma geleneğinin kökenleri İslâm’ın en erken dönemlerine kadar gitmektedir. Başlangıçta iyi niyetle izin verilen bu sınıf, kısa süre içerisinde camiye ve dolayısıyla da halka hâkim olmuş, kendi çıkar ve beklentileri çerçevesinde yeni bir din dili geliştirmişlerdir. Bu din dilinin bütün İslâmî ilimleri bir şekilde etkilediğini kabul etmek durumundayız. Bununla beraber hadis, tefsir metinlerindeki kıssacıların katkısından ziyade İslâm Tarih metinlerindeki kussâsın tesiri gündeme getirilmiş, âdeta diğerleri görmezden gelinmiştir. Ancak ilgili disiplinlerin bu gerçekle yüzleşmek zorunda oldukları da açıktır. İşte biz, bu çalışmamızda siyer merviyâtında kıssacıların tesiri, bu tür metinlerin özellikleri ve siyer ilmi üzerindeki yansımalarını ele almaya çalışacağız.
Accâc, Muhammed Hatîb, Usûlu’l-Hadîs Ulûmuhu ve Mustalâhuhu, Dâru’l-Fikr,
Beyrut 1989.
Ahmed Emîn, Fecru’l-İslâm, Dâru’l-Kitâbi’l-Arabî, XI. Bsk., Beyrut 1975.
Aliyyu’l-Kârî, Ali b. Muhammed b. Sultân (1014/1605), el-Esrâru’l-Merfua’
fi’l-Ahbâri’l-Mevdua (Mevdûâtu’l-Kübrâ), thk., tlk., şrh: Muhammed b. Lütfi
es-Sebbâğ, el-Mektebu’l-İslâmî, II. Bsk., Beyrut/Dımeşk 1986.
Cihan, Sadık, Uydurma Hadislerin Doğuşu ve Sosyo-Politik Olaylarla İlgisi, Etüt
Yay., II. Bsk., Samsun 1997.
Ebû Dâvud, Süleyman b. Eşas b. İshak b. Beşir b. Şeddâd b. Amr b. İmran el-Ezdî
(275/888), Sünen, V, thk, hşy, şrh: Bedreddin Çetiner, İstanbul 1992.
Hatîbu’l-Bağdâdî, Ebû Bekr Ahmed b. Ali b. Sâbit (463/1070), el-Câmi’ li-Ahlâki’r-
Râvî ve Âdâbi’s-Sâmi’, I-II, thk: Mahmûd et-Tahhân, Mektebetü’l-Maârif,
Riyad 1403.
Hatîbu’l-Bağdâdî, Ebû Bekr Ahmed b. Ali b. Sâbit (463/1070), Târîhu Bağdâd, I-XIV, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrut tz.
İbn Haldûn, Ebû Zeyd Abdurrahman b. Muhammed b. Abdirrahman el-Hadramî
(808/1406), Mukaddime, Dâru’l-Kalem, V. Bsk., Beyrut 1984.
İbn Hıbbân, Ebû Hâtim Muhammed b. Hıbbân b. Ahmed et-Temimî el-Büstî
(354/965), Kitâbu’l-Mecrûhîn mine’l-Muhaddisîn ve’d-Duafâ ve’l-Metrûkîn, I-III,
thk: Mahmûd İbrahim Zâyid, Dâru’l-Ma’rife, Beyrut 1992.
İbn Hişâm, Ebû Muhammed Abdulmelik b. Eyyûb el-Hımyerî (218/833), es-Sîretu’n-
Nebeviyye, thk., şrh: M. es-Sekkâ-İ. el-Ebyârî-A. Şelbî, I-IV, Kahire tz.
İbn İshâk, Muhammed b. Yesâr (151/768), Sîretu İbn İshâk, thk., tlk: Muhammed
Hamidullah, Konya 1981.
İbn Mâce, Ebû Abdillah Muhammed b. Yezîd el-Kazvinî (275/888), Sünen, I-II,
thk., şrh., tsh: M. Fuâd Abdulbâkî, Çağrı Yay., II. Bsk., İstanbul 1992.
İbn Şebbe, Ebû Zeyd Ömer en-Numeyrî el-Basrî (262/845), Kitâbu Târîhi’l-Medîneti’l-
Münevvere, I-IV, thk: F. Muhammed Şeltut, yer ve tarih yok.
İbn Tağriberdî, Cemaluddîn Ebu’l-Mehâsin Yûsuf el-Atabekî (874/1469), en-Nucûmu’z-
Zâhira fî Mulûk Mısr ve’l-Kâhire, Müessesetü’l-Mısriyye, Mısır tz.
İbnu’l-Cevzî, Ebu’l-Ferec Abdurrahman b. Ali b. Muhammed (597/1200),
Kitâbu’l-Mevdûât, I-II, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, I. Bsk., Beyrut 1415/ 1995.