Öz
Eldeki verilere göre, Ahmed Adnan Saygun’un en erken, 1931-1932 tarihli Suite başlıklı eserinde kullandığını saptadığımız, step cinsinde [3,5,3], [5,3,3] ve [3,3,5] olarak tanımlanabilecek olan akor yapıları; bestecinin 1991 yılında iki bölümünü tamamladığı ve son eseri olan 4. Yaylı Çalgılar Kuarteti de dahil olmak üzere, toplam 42 eserinde pek çok kez yinelenir. O denli ki, bu yapıyı Saygun akoru olarak nitelendirmek, abartılı bir yaklaşım olmayacaktır.
Böylesi bir tablo, “bestecinin, Saygun akorunu sıklıkla ve yoğunlukla kullandığı yapıtlarında, söz konusu yapıyı nasıl ele aldığı” sorusunu akla getirmekte ve konunun ele alınacağı bir dizi analitik çalışmayı zorunlu kılmaktadır.
Bu çalışmada, söz konusu analiz, Saygun’un 1967’de tamamladığı Aksak Tartılar Üzerine Oniki Prelüd, Op. 45 başlıklı albümde yer alan 2 numaralı prelüd üzerinde gerçekleştirilmektedir.
Ayrıntılar
| Bölüm | Makaleler |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 15 Temmuz 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Sayı: 3 |