Öz
İnsanların evrimsel süreçte yaşam şansını artırmak için kullandığı
alet icat etme özelliğinin gelişmiş olduğu son nokta olarak
karşımıza çıkan yapay zekâ, mevcut durumda insanlığın kendi
vasatlığını aşması için önemli bir yardımcı haline gelmiştir.
Gelişiminin hızı bazıları için tedirgin edici olabilir. Ancak sonuç
olarak sürecin gelişimi bir kez devinmeye başlamıştır. Söz konusu
devinim durdurulamaz bir gelişimi kaçınılmaz kılmıştır. Bu
bağlamda yapay zekâ ve insan becerileri daima kıyaslanan iki
unsur olmuştur. Karşılıklı olarak öğrenen ve birbirini geliştiren bu
unsurlar karşıt olmaktan çok birbirlerinin tamamlayıcısı ve
geliştiricisi olmak hususunda bağdaşıktırlar. Makine, insan iş
birliğinin kapsamlı bir şekilde incelenebildiği sanat alanı açısından
söz gelimi karşıtlığın tartışılan boyutu olan yaratıcılık açısından
irdelenmiştir. Yapay zekânın derin öğrenme vasıtasıyla
gerçekleştirdiği öğrenmelerin sonu olarak üretimlerinin, insan
öğrenmesi üzerinden ilişkisi incelenmiştir. Yaratıcılık bağlamında
sanatın ve sanatçının çağımızın gelişimine uygun olarak tekrar
tartışılması ve sanatın niteliğinin yeniden ele alınması
amaçlanmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Yaratıcılık; Teknoloji; Çağdaş Sanat; Algoritma; İnsan Makine İletişimi
Kaynakça
- ACAR, E. (2007). Ölümlülük, Ölümsüzlük ve Yapay Zekâ. Altkitap Yayınevi, İstanbul
- AKBULUT, D. (2018). Dijital Çağda Sanatın ve Sanatçının Konumu. İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi, 8(17), 117-123.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Yaratıcı ve Profesyonel Yazarlık (Diğer) |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 2 Temmuz 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 |