İÇERİDEKİ SES: SUÇA YÖNELMİŞ BİREYLERİN GÖZÜNDEN DENETİMLİ SERBESTLİK UYGULAMALARI

Yıl 2018, , 42 - 70, 27.04.2018

Cihan Ertan , Gönül Demez

https://doi.org/10.18490/sosars.418984

Cited By: 1

Öz

Denetimli serbestlik uygulaması, suça yönelmiş bireylerin rehabilite edilerek toplumsal yeniden bütünleşmelerini kolaylaştırmak ve temel olarak suçu önlemek amacıyla ortaya çıkmış olan bir cezalandırma pratiğidir. Suçun önlenmesi ve toplumsal bütünleşmenin sağlanması, suça zemin hazırlayan toplumsal faktörlerle yakından ilintilidir. Dolayısıyla, denetimli serbestlik altındaki bireylerin ihtiyaç ve beklentileri, denetimli serbestliğin kendini tanımladığı hedefler açısından kritik bir öneme sahiptir. Bu çalışma, Eylül 2014 ve Nisan 2017 yılları arasında Antalya Denetimli Serbestlik Müdürlüğü’nde denetimli serbestlikten faydalanan 2560 kişiyle gerçekleştirilen araştırmanın verilerinden hareketle, denetimli serbestlik, denetimli serbestlik altındaki bireylerin kriminojenik ihtiyaçları, kurumsal beklentileri ve uygulamaya yönelik değerlendirmeleri arasındaki çok boyutlu ilişkileri aydınlatmayı amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Denetimli Serbestlik, Suç, Kriminojenik İhtiyaçlar, Toplumsal Yeniden Bütünleşme

Kaynakça

• Andrews, D. A.; Bonta, J.; Hoge, R. D. (1990) Classification for Effective Rehabilitation: Rediscovering Psychology. Criminal Justice and Behavior, 17(1), 19 - 52.
• Andrews, D. A.; Bonta, J. (2010). The Psychology of Criminal Conduct, LexisNexis, Anderson Publishing, New Providence, NJ.
• Bourgon, G.; Guiterrez, L. (2013). The Importance of Building Good Relationships in Community Corrections: Evidence, Theory, and Practice of the Therapeutic Alliance. In P. Ugwudike & P. Raynor (Eds.), What Works in Offender Compliance: International Perspectives and Evidence - Based Practice (pp. 256 - 279) London: Palgrave Macmillan. Demez G.; Kart E.; Timurturkan M.; Ertan C.; Cankurtaran S.; Aktin S. (2017) Denetimli Serbestlikte Yeniden Sosyalleşme, Bağlam Yayınları, İstanbul
• Demirbaş, T. 2016. “Denetimli Serbestlik Tedbiri Uygulanarak Hapis Cezasının İnfazı (Cegtik M.105a)”, Türkiye’de Denetimli Serbestlik 10. Yıl Uluslararası Sempozyumu Bildiri Kitabı, Ed: Deniz Özyörük, Adalet Bakanlığı Ceza Ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü, Atalay Matbası, Ankara, 27-31.
• Decarpes, P. ve Durnescu, I. (2014). Probation and Community Sanctions. G. Bruinsma; D. Weisburd (Ed.), Encyclopedia of Criminology and Criminal Justice (ss. 3957 – 3963). New York: Springer Rereference.
• Healy, D., O’Donnell, I. (2008). Calling time on crime: Motivation, generativity and agency in Irish probationers. The Journal of Community and Crime Justice, 55(1), 25 – 38. doi: https://doi.org/10.1177/0264550507085676
• John Paul Wright & Francis T. Cullen. (2004). Employment, peers, and life- course transitions. Justice Quarterly, 21(1), 183-205. doi: 10.1080/07418820400095781
• Kirkwood, S., McNeill, F. (2015). Integration and reintegration: comparing pathways to citizenship through asylum and criminal justice. Criminology & Criminal Justice (CCJ), 15(5), 511– 526. doi: http://dx.doi.org/10.1177/1748895815575618
• Latessa, E. J., Lowenkamp, C. T. (2006). What works in reducing recidivism. University of St. Thomas Law Journal, 3(3), 521 – 535. Lurigo, A. J. (2014). Probation and Parole Practices. G. Bruinsma; D. Weisburd (Ed.), Encyclopedia of Criminology and Criminal Justice (ss. 3979 – 3988). New York: Springer Rereference.
• McNeill, F. (2011). Probation, credibility and justice. Probation Journal, 58(1), 9 – 22. doi: 10.1177/0264550510388969
• Peace, R. (2001). Social exclusion: a concept in need of definition?. Social Policy Journal of New -Zealand, 16, 17 – 36.
• Robinson, G., Burke, L. ve Millings, M. (2017). Probation, privatisation and legitimacy. The Howard Journal of Crime and Justice, 56, 137 – 157. doi: 10.1111/hojo.12198.
• Shapland, J., Bottoms, A., Farrall, S., McNeill, F., Priede, C. ve Robinson, G. (2012). The quality of probation supervision – a literature review, Centre for Criminological Research University of Sheffield Occasional Paper 3, Centre for Criminological Research University of Sheffield, 20. 04. 2017 tarihinde https://www.shef.ac.uk/polopoly_fs/1.159010!/file/QualityofProbationSupervision.pdf adresinden erişilmiştir.
• Silver, H. (1994). Social exclusion and social solidarity: three paradigms. International Labour Review, 133, 531 – 578.
• Simons, R. L., Robertson, J. F. (1989). The Impact of parenting factors, deviant peers, and coping style upon adolescent drug use. Family Relations, 38(3), 273 – 281. doi: 10.2307/585052
• Still, W., Broderick, B. ve Raphael, S. (Aralık, 2016) Building trust and legitimacy within community corrections. New Thinking in Community Corrections, 3, 1 – 28. 12. 03. 2017 tarihinde https://www.ncjrs.gov/pdffiles1/nij/249946.pdf adresinden erişilmiştir.
• T.C. Adalet Bakanlığı Basın ve Halkla İlişkiler Müşavirliği (2016). Denetimli Serbestlik’te Yeni Düzenleme, 08. 04. 2017 tarihinde http://basin.adalet.gov.tr/Etkinlik/denetimli-serbestlikte-yeni-duzenleme adresinden erişilmiştir.
• T.C. Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü Denetimli Serbestlik Daire Başkanlığı (2017). 2017 Yılı Mart Ayı İstatistikleri, 08. 04. 2017 tarihinde http://www.cte-ds.adalet.gov.tr/istatistik/2017/mart_2017.pdf adresinden erişilmiştir.
• Wooditch, A., Tang, L. L., Taxman, F. S. (2014). Which criminogenic need changes are most ımportant ın promoting desistance from crime and substance use?. Criminal Justice Behaviour, 41(3), 276 – 299. doi: 10.1177/0093854813503543
• Yavuz, H. (2012a). Denetimli serbestliğin Türk ceza adalet sistemi içerisindeki genel görünümü üzerine. Adalet Dergisi, 42, 58 – 75.
• Yavuz, H. (2012b). Denetimli serbestliğin Türk ceza adalet sistemindeki tarihsel gelişim süreci. TBB Dergisi, 100, 317 – 342.