Öz
Gıda maddelerinin ülkeler için stratejik öncelikli mallar sayılması, devletlerin tarımsal alanda politikalar üretmelerinin temel sebebi olmuştur. Devletler, tarımsal üretim ve verimliliği arttırmak adına bir taraftan tarımsal teknolojinin yaygınlaşması için çalışmalar yapmakta, diğer taraftan taban fiyat uygulamaları, tarımsal girdi desteği (tohum, gübre vb.) veya ihracat sübvansiyonları gibi bir dizi araçla tarım sektörünü finanse etmekte ve dış rekabete karşı koruma yoluna gitmektedir. Tarım kesimine yönelik müdahalelerin modern anlamda ilk uygulayıcısı, 1929 Ekonomik Krizi sonrası ABD olmuştur. İkinci Dünya Savaşı sonrası tarıma yönelik devlet müdahaleleri artış göstermiş ve dünya genelinde yaygınlık kazanmıştır. ABD’nin bu dönemde uyguladığı tarımsal politikalar, Az Gelişmiş ve Gelişmekte Olan Ülkeleri, tahıl ithalatı konusunda kendisine bağımlı kılarken, geleneksel tarımsal üretimlerini de tahrip etmiştir. Bu çalışmada İkinci Dünya Savaşı sonrası hâkim güç olan ABD’nin, 1945-2000 döneminde uyguladığı tarım politikaları ve Az Gelişmiş Ülkelerin tarımsal ekonomisi üzerindeki etkileri, Gıda ve Tarım Örgütü’nün (FAO) sunmuş olduğu istatistiki veriler aracılığıyla incelenecektir.