TÜRKİYE’DE SUÇ COĞRAFYASI ARAŞTIRMALARI: BİR LİTERATÜR DEĞERLENDİRMESİ

Yıl 2022, , 625 - 667, 31.01.2022

Erkin Başaran

https://doi.org/10.21550/sosbilder.993725

Cited By: 3

Öz

Literatür değerlendirmeleri bilimsel araştırmaların temel yapıtaşlarından olup, ele alınacak konuyla ilgili daha önce ortaya konmuş görüşlere bir çerçeve sunmaktadırlar. Bunlar, araştırmalarda genellikle bölüm bazında bulunabildiği gibi başlı başına bir yayın niteliği de taşıyabilmektedirler. Çalışmada, Türkiye’de suç coğrafyası alanında yapılmış yayınlar ayrıntılı şekilde incelenerek coğrafya literatüründe herhangi bir değerlendirmenin mevcut olmadığı alt dallardan bir tanesine yönelik yazınsal boşluğun daha doldurulması amaçlanmıştır. Ayrıca suç coğrafyası alanında yapılmış yayınların hangi konu alanlarına eğildiğinin belirlenmesi ve hangi suç tiplerine daha fazla yoğunlaşıldığının tespiti de hedeflenmiştir. Çalışmalara yönelik belli başlı sayısal ve niteliksel veriler tablo ve grafikler kullanılarak sunulmuş, bilhassa Türkiye’de suçun mekânsal analizine ilişkin araştırmalara konu olan iller harita üzerinde gösterilmiştir. Literatürün incelenmesi sonucunda, dikkat çeken boşluklar ve başta spesifik vakalar olmak üzere üzerinde daha çok çalışılması gereken suç tiplerine ilişkin önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Türkiye, suç coğrafyası, araştırma, literatür, değerlendirme

Researches on the Geography of Crime in Turkey: A Literature Review

Öz

Literature reviews are one of the basic cut stones of scientific researches, and they provide a framework for the previously put forward views on the subject to be discussed. These can generally be found on a departmental basis in research, or they can also be a publication in their own right. In the study, it is aimed to fill the literary gap for one of the sub-branches in which there is no evaluation in the geography literature by examining the publications in the field of crime geography in detail. In addition, it is aimed to determine which subject areas the publications in the field of crime geography focus on and to determine which crime types are more concentrated. The main numerical and qualitative data for the studies are presented using tables and graphics, especially the provinces in Turkey that are the subject of research on the spatial analysis of crime are shown on the map. As a result of the review of the literature, suggestions were made regarding the types of crimes that should be studied more, especially the specific cases.

Anahtar Kelimeler

Turkey, crime geography, research, literature, review

Kaynakça

• Akça, F. & Taş, B. (2012). Ödemiş şehrinde mala karşı işlenen suçların coğrafi analizi. TÜCAUM VII. Coğrafya Sempozyumu Bildirileri içinde (ss. 120-123), Ankara Üniversitesi Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi (TÜCAUM) Yayınları.
• Akça, F. (2014). Ödemiş şehrinde suçların coğrafi analizi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Afyon: Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Aksak, P. & Çalışkan, V. (2010). Çanakkale kentinde mala karşı işlenen suçların coğrafi dağılış özelliklerinin incelenmesi (2007). Marmara Coğrafya Dergisi, (22), 245-275.
• Aksak, P. (2009). Çanakkale kentinde suçun coğrafyası. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Çanakkale: Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Aliağaoğlu A. & Alaeddinoğlu, F. (2005). Erzurum şehrinde mala karşı işlenen suçlar: Coğrafi bir yaklaşım. Polis Bilimleri Dergisi, 7(1), 17-42.
• Aliağaoğlu, A. & Çildam, S. Y. (2016). Bandırma şehrinde suçlar (2006-2008): Coğrafi bir yaklaşım. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(35), 19-53.
• Aliağaoğlu, A. (2007). Balıkesir şehrinde suçlar: Coğrafi bir yaklaşım (2005). Detay Yayıncılık.
• Atış, E. & Ünsal, H. (2020). Suç ve mekân ilişkisine coğrafi bir yaklaşım: Taşköprü şehri (Kastamonu) örneği. Doğu Coğrafya Dergisi, 25(43), 49-72.
• Atış, E. (2020). Araç ilçe merkezinde işlenen suçların coğrafi dağılışı ve genel özellikleri. Social Mentality and Researcher Thinkers Journal, 6(32), 855-868.
• Atik, Ç. (2014). Burdur ili merkez ilçesi kırsalında işlenen asayiş suçları. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Ayhan, İ. & Çubukçu, K. M. (2007). Suç ve kent ilişkisine ampirik bakış: Literatür taraması. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(5), 30-55.
• Belibağlı, Y. (2008). Gaziantep şehrinde suçların coğrafi bilgi sistemleri ile haritalanması ve analizi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Kahramanmaraş: Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Bilgili, M. (2020). Coğrafyada mekân felsefesi üzerine yaklaşımlar. International Journal of Geography and Geography Education (IGGE), (41), 88-102.
• Boyraz, Z. & Gülkıran, U. (2014). Suç analizlerine coğrafi bir yaklaşım örneği Beydağı (Malatya) karakolu etki alanı. Zeitschrift für die Welt der Türken, 6(1), 61-86.
• Büyükgüçlü, A. (2017). Türkiye’de suç coğrafyası kavramının emniyet teşkilatı eğitimi açısından değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul: Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Çıldam, S. Y. (2011). Bandırma şehrinde işlenen suçlar (2006-2008): Coğrafi bir yaklaşım. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Çildam, S. Y. (2019). Siirt şehrinde kişilere karşı işlenen suçların coğrafi analizi. Türk Coğrafya Dergisi, (73), 41-51.
• Doğaner, S. (2019). Türkiye turizm coğrafyası literatür incelemesi. Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 17(34), 441-476.
• Dziwornu, M. G. (2017). Zamansal ve mekânsal boyutuyla suçun coğrafi bir analizi: Gana örneği. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Elden, S. (2009). Space I. International Encyclopedia of Human Geography içinde (262-267. ss.), 10, Elsevier.
• Göksu, E. (2003). 1929 dünya ekonomik buhran yıllarında İzmir ve suç coğrafyası. İzmir Büyükşehir Belediyesi Kültür Yayını.
• Gülkıran, U. (2017). Malatya şehrindeki (Beydağı ve Sanayi Karakolu) hırsızlık olaylarının mekânsal analizi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Elazığ: Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Günal, V. & Şahinalp, M. S. (2009). Şanlıurfa şehrindeki hırsızlık suçlarının mekânsal analizi. Polis Bilimleri Dergisi, 11(1), 99-148.
• Gürbüz, M. & Karabulut, M. (2007). Adana Beş Ocak Polis Karakolu sorumluluk bölgesinde çocuk suçlarının coğrafi bilgi sistemleri ile haritalandırılması ve analizi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 331-346.
• Gürbüz, M. & Karabulut, M. (2008). Fatih polis merkez amirliğinin (Adana) sorumluluk sahasında çocuk suçlarının CBS ile haritalandırılması ve analizi. Polis Bilimleri Dergisi, 10(2), 51-78.
• Gürbüz, M., Karabulut, M., Temir, Ö. (2013). Kayseri’de oto ve otodan hırsızlık suçlarının CBS ile haritalandırılması ve analizi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(1), 23-47.
• Gürlevik, D. (2018). Almanya’nın suç coğrafyası: Almanlar, Yabancılar-Türkler. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Haydaroğlu, İ. (2017). Kadın suçluluğunun bölgesel farklılığına yönelik bir alan araştırması: Mardin ve Antalya Kapalı Ceza İnfaz Kurumu örneği. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Hepdeniz, K., Polat, S., Tokdemir, E. (2015). Bucak İlçesi’nde (Burdur) meydana gelen suçların coğrafi bilgi sistemleri ile incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 6(1), 1-5.
• Karadeniz, V. (2020). Erzincan kentinde kişiye karşı işlenen suçların mekânsal analizi (2017). The Journal of Academic Social Science Studies, 13(80), 447-468.
• Karakaş, E. & Sarıtarla, İ. H. (2016). Bilecik kırsalında zamana göre değişen suçlara coğrafi bir bakış: Hırsızlık. Nature Sciences, 11(2), 1-13.
• Karakaş, E. (2004). Elazığ şehrinde hırsızlık suç dağılışı ve özellikleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(1), 19-37.
• Karakaş, E. (2005a). Uygulamalı coğrafyada suç haritaları I: Veri kaynakları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(1), 57-69.
• Karakaş, E. (2005b). Uygulamalı coğrafyada suç haritaları II: Suç harita tipleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(2), 31-50.
• Karakaş, E. (2006). Elazığ şehrinde suçların dağılışı ve özellikleri. Doğu Coğrafya Dergisi, 11(15), 83-112.
• Karakaş, E. (2009). Suç coğrafyası çalışmalarında veri kaynakları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(2), 25-41.
• Karakaş, E., Arslan, H., Karadoğan, S. (2003a). CBS ortamında Suç haritalama teknikleri. 1. Polis Bilişim Sempozyumu Bildirileri içinde (ss. 123-127), Emniyet Genel Müdürlüğü Bilgi İşlem Dairesi Başkanlığı Yayınları.
• Karakaş, E., Arslan, H., Karadoğan, S. (2003b). Suç araştırmalarında CBS sistemiyle oluşturulan haritaların önemi. 1. Polis Bilişim Sempozyumu Bildirileri içinde (ss. 358-362), Emniyet Genel Müdürlüğü Bilgi İşlem Dairesi Başkanlığı Yayınları.
• Karakaş, E., Karadoğan, S., Arslan, H. (2004). Suç haritaları ve bilgisayar teknolojisi. Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Bilimleri Dergisi, 10(4), 37-42.
• Kızılçelik, S. & Erjem, Y. (1996). Açıklamalı sosyoloji sözlüğü. Saray Kitabevleri.
• Knopf, J. W. (2006). Doing a literature review. PS: Political Science & Politics, 39(1), 127-132.
• Özçelik, Ö. (2006). Balıkesir Merkez İlçesi’nin suç haritası. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Özey, R. (2004). İnsan davranışları, hukuk, güvenlik, suç ve coğrafya. Polis Dergisi, 10(39), 386-393.
• Özgen, N. & Bindak, R. (2017). Mekân-cinayet bağıntısına küresel bir bakış: Bir davranışsal coğrafya çalışması. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(2), 1070-1087.
• Sargın, S. & Temurçin, K. (2009). Türkiye’de suçlar ve mekânsal dağılışı. Uluslararası Davraz Kongresi Bildirileri içinde (ss. 2564-2583), Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yayınları.
• Sargın, S. & Temurçin, K. (2011). Türkiye’nin suç coğrafyası. Polis Akademisi Yayınları.
• Sarıtarla, İ. H. (2016). Bilecik ili merkez ilçe kırsalında suç (2010-2014) ve suçların dağılımı. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Bilecik: Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Taş, B. & Akça, F. (2015). Coğrafi bakış açısıyla ödemiş şehrinde kişiye karşı işlenen suçlar. Türk Coğrafya Dergisi, (64), 61-68.
• Temurçin, K. & Gürlevik, D. (2018). Almanya’da suçun coğrafi açıklaması: Suçluluk, göçmenlik ve mekânsallık. SDÜ Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, (43), 16-45.
• Temurçin, K. & Haydaroğlu, İ. (2017). Kadın suçluluğu üzerine bir araştırma: Mardin ve Antalya kapalı cezaevleri örneği. SDÜ Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, (41), 197-211.
• Temurçin, K. & Yakar, M. (2013). Türkiye kırsalında suçlar ve suçların türlerine göre dağılışı (1997). The Journal of International Social Research, 6(28), 403-431.
• Temurçin, K. (2018). Suç coğrafyası: Göreli kavramsallaştırmadan mekânsal yorumlamaya. N. Özgen (Ed.), Sosyal Coğrafya içinde (419-447. ss.), Pegem Akademi Yayıncılık.
• Thrift, N. (2003). Space: The fundamental stuff of human geography. S. L. Holloway, S. P. Rice, G. Valentine (Ed.), Key Concepts of Geography içinde (95-107. ss.), SAGE Publications.
• Uğur, A. (2013). Denizli şehrinde mala karşı işlenen suçların mekânsal analizi. Polis Bilimleri Dergisi, 15(2), 1-37.
• Uluç, A. (2019). Orta ilçesi kırsalında kişiye karşı işlenen suçların coğrafi analizi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Çankırı: Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Uzun, A. & Aliağaoğlu, A. (2009). Tokat şehrinde mala karşı suçlar. The Journal of International Social Research, 2(8), 430-444.
• Uzun, A. (2008). Tokat şehrinde mala karşı işlenen suçlar (2006): Coğrafi bir yaklaşım. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Ünlü, M. & Büyükgüçlü, A. (2017). Türkiye’de suç coğrafyası kavramının emniyet teşkilatı eğitimi açısından değerlendirilmesi. Marmara Coğrafya Dergisi, (36), 26-32.
• Weisburd, D., Bruinsma, G. J. N., Bernasco, W. (2009). Units of analysis in geographic criminology: Historical development, critical issues, and open questions. D. Weisburd, G. J. N. Bruinsma, W. Bernasco (Ed.), Putting Crime in Its Place içinde (3-31. ss.), Springer Science+Business Media, LLC.
• Wyant, B. R. (2015). Geography and crime. W. G. Jennings (Ed.), The Encyclopedia of Crime and Punishment içinde (1-5. ss.), Wiley Blackwell.
• Yılmaz, A. & Ergün S. G. (2006). Türkiye’de şehir asayiş suçları: Dağılış ve başlıca özellikleri. Milli Eğitim Bakanlığı Eğitim ve Sosyal Bilimler Dergisi, 35(170), 230-249.
• Yılmaz, A. & Ergün, S. G. (2005). Şehir güvenliği, coğrafya ve CBS (Samsun örneği). Ege Coğrafi Bilgi Sistemleri Sempozyumu Bildirileri içinde (ss. 323-331), Ege Üniversitesi Yayınevi.
• Yıltırak, M. L. (2010). Balıkesir ili kırsalında kişilere ve mal varlığına karşı işlenen suçlar (2004-2008): Coğrafi bir yaklaşım. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Yiğit, İ. & Oruç, E. (2020). Osmanlı Anadolu’sunda eşkıyalık ve mekân (1565-1566): 5 numaralı mühimme defteri üzerinden bir değerlendirme. Ege Coğrafya Dergisi, 29(1), 29-43.