REKLAMLAR EĞİTİMDE BİR ARAÇ OLARAK KULLANILABİLİR Mİ?

Yıl 2021, Cilt: 6 Sayı: 1, 43 - 65, 30.06.2021

Emine Meliha Kurtdaş

https://doi.org/10.37991/sosdus.939981

Cited By: 1

Öz

Eğitim her toplumda ve her dönemde bireyin toplumun bir parçası olma sürecinin önemli bir parçası olmuştur. Eğitimin yapısı, niteliği, şekli, eğitimde kullanılan yöntemler ve araçlar içinde yer aldığı toplumun yapısı tarafından şekillendirilir. Bu nedenle eğitim, toplumdan topluma ve dönemden döneme değişen bir olgudur. Günümüz küresel dünyasının en önemli özelliklerinin başında da iletişim yoğunluğu ve görselliğin artan önemi gelmektedir. Özellikle yeni yetişen nesiller dijital çağın gereklerine uygun olarak sosyalleşmekte, imaj ve görsellerin ağırlıkta olduğu bir dünyanın parçası haline gelmektedir. Bu süreçten eğitimim, özellikle örgün eğitimin etkilenmemesi ise düşünülemez. Çağın gereklerine uygun eğitim anlayışları ve araçlarının geliştirilmesi, eğitimin niteliğinin artırılmasına olmazsa olmaz bir gerekliliktir. Bu problemden hareketle bu çalışma, reklamlar gibi çocukların ve gençlerin ilgisini çekebilecek, zihinlerinde kalıcı etkiler bırakabilecek bir olgunun eğitimde kullanabileceği iddiasını taşımaktadır. Bu amaçla çalışma, reklamların neden etkili bir araç olduğu ve reklamların örgün eğitimde kullanılmasının neden önemli olduğunu ilgili literatürden yola çıkarak açıklamaya çalışmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Eğitim Araçları, Reklamlar

CAN ADS BE USED AS A TOOL IN EDUCATION?

Öz

Education has been an important part of the individual's process of becoming a part of society in every society and in every period. The form of education, the methods and tools used in education are shaped by the structure of society. Therefore, education is a phenomenon that changes from society to society and from period to period. One of the most important features of today's global world is the intensity of communication and the increasing importance of visuality. Especially the new generations are socializing in accordance with the requirements of the digital age and become a part of a world dominated by images and visuals. Formal education is particularly affected by this process. Developing educational understanding and tools in accordance with the requirements of the age is an indispensable requirement to increase the quality of education. Based on this problem, this study claims that a phenomenon such as advertisements that can attract the attention of children and young people and leave permanent effects on their minds can be used in education. For this purpose, the study tries to explain why advertisements are an effective tool and why it is important to use advertisements in formal education, based on the relevant literature.

Anahtar Kelimeler

Education, educational tools, advertisements.

Kaynakça

• Akyüz, Y. (1991). “Çocukların Televizyon Reklamlarına Karşı Korunması”, Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12,(1-4).
• Baltacıoğlu, T. (1976). TV Reklam Harcamaları. Ankara: Kalite Matbaası.
• Berger, J. (2011). Görme Biçimleri. Çev., Yurdanur Salman. İstanbul: Metis Yayınları.
• Çamdereli, M. (2013). Reklamın Görme Dediği. İstanbul: Avrupa Yakası Yayıncılık.
• Dağtaş, B. (2009). Reklam Kültür Toplum. Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Dyer, G. (2010). İletişim Olarak Reklamcılık. Çev., M. Nurdan Öncel Taşkıran. İstanbul: Beta Basım Yayım.
• Ekici K.M. ve Şahım T.Z. (2013). Reklamcılık ve Propaganda. Ankara: Yargı Yayınevi.
• Elden, M. (2013). Reklam ve Reklamcılık. İstanbul: Say Yayınları.
• Elden, M. ve Yeygel, S. (2006). Kurumsal Reklamın Anlattıkları. İstanbul: Beta Basım Yayın Dağıtım.
• Elden, M. ve Ulukök, Ö. (2006). “Çocuklara Yönelik Reklamlarda Denetim ve Etik”, Küresel İletişim Dergisi, (2).
• Erol, G. (2006). Reklam ve Medya Planlaması. İstanbul: Beta Basım Yayın Dağıtım.
• Gülsoy, T. (1999). Reklam Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Adam Yayınları.
• Kalan, Ö. G. (2010). “Reklamda Çocuğun Toplumsal Cinsiyet Teorisi Bağlamında Konumlandırılışı: Kinder’ Reklam Filmleri Üzerine Bir İnceleme”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 1 (38):75 - 89
• Kocabaş F. ve Elden M. (2004). Reklamcılık Kavramlar, Kararlar, Kurumlar. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Mangır, M ve Kandemir, F. (1993). “17 yaş grubu gençlerin kendini kabul düzeyini etkileyen faktörler”. Aile ve Toplum Eğitim, Kültür ve Araştırma Dergisi, 1 (3): 50-57.
• Mutlu, E. (1994). İletişim Sözlüğü. Ankara: Ark Yayınevi.
• Özsoy, T. (2015). Reklamı Okumak. İstanbul: Hiperlink Yayınları.
• Öztürk, M. C. (2009). “Sosyal Boyutlu Reklamlar”. Reklamların Toplumsal Yansımaları ve Yeni Reklam Biçimleri” İç. Der. Şahinde Yavuz. Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Peltekoğlu, B. F. (2010). Kavram ve Kuramlarıyla Reklam. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Pembecioğlu, N. (2006). İletişim ve Çocuk İletişim Ortamlarında Çocuk ve Reklam Etkileşimi. Ankara: Ebabil Yayınları.
• Taş, O. ve Şahım, T. Z. (2001). Reklamcılık ve Siyasal Reklamcılık. Ankara: Aydoğdu Ofset.
• Taşkın, E. ve Şahım, T. Z. (2007). Reklamcılık. Ankara: Savaş Yayınları.
• Timisi, N. (1998). “Televizyonda Şiddet, Tüketim ve Çocuklar”, Mediacat Aylık Pazarlama İletişim Dergisi, (40).
• Tokgöz, O. (1979). “Televizyon Reklamları ve Çocuklar”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 34(1):93-110.
• Tungate, M. (2008). Reklamcılığın Global Tarihi. Çev., LeventGöktem. İstanbul: MediaCat Kitapları.
• Topçuoğlu N. (1996). Basında Reklam ve Tüketim Olgusu. Ankara: Vadi Yayınları.
• Wernick, A. (1996). Promosyon Kültürü Reklam İdeoloji ve Sembolik Anlatım. Çev., OsmanAkınhay. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.