Öz
Bakıma muhtaçlık, çoğu zaman engellilik ve ileri yaşlılıktan kaynaklanan bir sosyal
risktir. Türkiye’de muhtaç bireylerin ihtiyaç duydukları bakım hizmetlerinin sosyal
hizmetler sistemi içinde planlı ve programlı olarak yürütülmesi ve bakıma muhtaçlığın
sosyal güvenlik sistemi içinde değerlendirilerek bakım sigortasının kurulması
gerekmektedir. Bu çalışmada, mevcut sorunları itibariyle ülkemizde sağlanan
bakım hizmetleri incelenmiş, konuyla ilgili ülke uygulamalarına yer verilmiştir.
Ayrıca Türkiye için bakım sigortasının oluşturulması amaçlanmış, kurulacak bakım
sigortasına ilişkin olarak gelir-gider tahmini yapılmıştır. Bakım sigortasına ilişkin
2017-2050 yılları itibariyle yapılan analizde, bakıma muhtaç kişi sayısının yıllar
itibariyle artış göstereceği söz konusu artışa bağlı olarak bu kişilere yapılacak
harcamaların da artacağı sonucuna ulaşılmıştır. 2050 yılında gelirlerin 143.377
Milyon TL’ye, giderlerin ise 197.368 Milyon TL’ye ulaşacağı öngörülmüştür. Belirli
varsayımlar altında fonun gelir-gider dengesini sağlayacak optimal prim oranı %3,4
olarak hesaplanmıştır. Fonun kuruluşundan itibaren %3,40 oranında prim alınması
durumunda fondaki miktarın 2050 yılında nüfusun yaşlanmasına bağlı olarak artan
giderlerin de etkisiyle 90.042 Milyon TL olarak gerçekleşeceği tahmin edilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Ağören, V. (2009). Bakım Sigortası ve Türkiye Uygulaması, Uzmanlık Tezi. Sosyal Güvenlik Kurumu.
- Ağören, V. (2015). Demografi k Fırsat Penceresinin Sosyal Güvenlik Sistemi Açısından Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi.
- Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Engelli ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü. (2013). Sosyal Güvenlik Sisteminde; Bakım Güvence Modeli ve Bakım Sigortası Oluşturulması Çalışmaları Taslak Raporu. Ankara.
- Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Özürlü ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü. (2013). Sosyal Güvenlik Sisteminde; Bakım Güvence Modeli ve Bakım Sigortası Oluşturulması Çalışmaları Taslak Raporu, Ankara.
- Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Araştırma, Geliştirme ve Proje Daire Başkanlığı. (2017). Engelli ve Yaşlı Bireylere İlişkin İstatistiki Bilgiler, Ankara.
- Arntz, M., Sacchetto, R., Spermann, A., Steffes, S., & Widmaier, S. (2007). The German Social Long-Term Care Insurance: Structure and Reform Options. Discussion Paper, IZA.
- Campbell, J., & Creighton, I. N. (2000). Long-Term Care Insurance Comes To Japan. Japan Health Policy Now, 19(3).
- Dilik, S. (1998). Sosyal Güvenlikte Yeni Bir Sosyal Sigorta Kolu: Bakım Sigortası. Kamu-İş Dergisi, 4(3).
- Genç, T. (2009). İkinci Sütun Emeklilik Sistemleri ve Türkiye Uygulaması. Uzmanlık Tezi. Sosyal Güvenlik Kurumu.
- Geyer, J, Haan, P., & Korfhage, T. (2015). Indirect Fiscal Effects of Long Term Care Insurance. Discussion Paper No. 1520, German Institute For Economic Research.
- Glendinning, C. & Moran, N. (2009). Reforming Long-Term Care: Recent Lessons From Other Countries. Working Paper. University of York.
- Kıran, Z. B. (2009). Uzun Ömürlülük Riskinin Sosyal Güvenlik Sistemine Etkisi. Uzmanlık Tezi. Sosyal Güvenlik Kurumu.
- Lundsgaard, J. (2005). Consumer Direction And Choice In Long-Term Care For Older Persons, Including Payments For Informal Care. OECD Health Working Papers No.20. OECD.
- Oğlak, S. & Seyyar, A. (2005). Almanya ve Japonya’da Bakım Sigortası Uygulamaları (Mukayeseli Bir Değerlendirme). İktisat Fakültesi Mecmuası, 55(1).
- Seyyar, A. (1999). Avrupa Birliği’nde Bakıma Muhtaçlığın Tıbbi Tanımı ve Bakım Hizmetleri. Medikal-Teknik Dergisi, 13(150).
- Seyyar, A. (2003). Bakıma Muhtaç Yoksulların Evde Bakımının Kurumlaştırılması (Almanya Örneği). Hacettepe Üniversitesi Yoksulluk ve Sosyal Hizmetler Sempozyumu.
- Seyyar, A. (2007). Teorik ve Pratik Boyutlarıyla Sosyal Bakım, Şefkatli Eller Yayınevi. Ankara.
- Tsutsui, T. & Muramatsu, N. (2005). Care-Needs Certifi cation In The Long-Term Care Insurance System Of Japan. Journal of the American Geriatrics Society, 53(3).
- Türkiye İstatistik Kurumu. (2015). Dünya Nüfus Günü 2015. Haber Bülteni.
- Yüksek Planlama Kurulu. (2011). Bakım Hizmetleri Stratejisi ve Eylem Planı (2011 – 2013). Ankara.
Ayrıntılar
| Bölüm | Makaleler |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Temmuz 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 |