Satın Alma Gücü Paritesi Hipotezi (SAGP)'nin OECD Ülkeleri İçin Test Edilmesi

Yıl 2014, Cilt: 22 Sayı: 22, - , 01.09.2014

Reşat Ceylan Hakan Ulucan

https://doi.org/10.17233/se.58967

Cited By: 4

Öz

Bu çalışmanın temel amacı, aralarındaki ekonomik bütünleşmenin giderek arttığı OECD ülkelerinde satın alma gücü paritesi (SAGP) hipotezinin geçerliliğini test etmektir. SAGP hipotezi, reel döviz kurunun kendi ortalamasına dönme eğiliminde olacağını ifade etmektedir. Bu çalışmada 25 OECD ülkesi için SAGP hipotezi 1970-2013 dönemine ait yıllık veriler kullanılarak analiz edilmektedir. Çalışmada doğrusal olmayan zaman serisi tekniğine dayanan KSS ve AESTAR test prosedürleri kullanılmaktadır. Elde edilen bulgular, AESTAR sürecinin KSS sürecinden daha güçlü kanıtlar sunduğunu göstermekte ve 25 OECD ülkesinden 20 tanesinde SAGP’nin geçerli olduğunu ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

• Alba, J.D. & D. Papell (2007), “Purchasing Power Parity and Country Characteristics: Evidence from the Panel Data Tests”, Journal of Development Economics, 83, 240-251.
• Benassy, A. & V. Duran & R. Lahreche & V. Ignon (2005), “Real Equilibrium Exchange Rates: A G20 Panel Co-integration Approach”, Thema working paper, 2005.
• Breitung, J. & B. Candelon (2005), “Purchasing Power Parity During Currency Crises: A Panel Unit Root Test under Structural Breaks”, Review of World Economics, 141(1), 124-140.
• Cang, T. & C. Lee & P. Chou & D. Tang (2011), “Revisiting Long-run Purchasing Power Parity with Asymetric Adjustment for G-7 Countries”, Japan and the World Economy, 23, 259-264.
• Chang, T. & C. Lee & W. Liu (2012), “Non linear adjustment to purchasing power parity for ASEAN countries”, Japan and the World Economy, 24(4), 325-331.
• Cassel, G. (1918), “Abnormal deviations in international exchanges”, The Economic Journal, 28, 413-415.
• Çağlayan, E. & N. Saçaklı (2006), “Satın Alma Gücü Paritesinin Geçerliliğinin Sıfır Frekansta Spektrum Tahmincisine Dayanan Birim Kök Testleri ile İncelenmesi”, Atatürk Üniversitesi İİBF Dergisi, 20, 121-137.
• Doğanlar, M. (2006), “Long-Run Validity of Purchasing Power Parity and Co-integration analysis for Central Asian Countries”, Applied Economics Letters, 13, 457-461.
• Gözgör, G. (2013), “Purchasing Power Parity Hypothesis Amongthe Main Trade Partners of Turkey”, Economics Bulletin, 31, 1432-1438.
• Güloğlu, B. & S. İspir & D. Onat (2011), “Testing the validity of quasi PPP hypothesis: Evidence from a recent panel unit root test with structural breaks”, Applied economics letters, 18, 1817-1822.
• Holmes, M.J. & J. Otero & J. Panagiotidis (2012), “PPP in OECD Countries: An Analysis of Real Exchange Rate Stationary Cross-Sectional Dependancy and Structural Breaks”, Open Economics Review, 23(5), 767-783.
• Kalyoncu, H. & K. Kalyoncu (2008), “Purchasing power parity in OECD countries: Evidence from panel unit root”, Economic Modelling, 25(3): 440-445.
• Kapetanios, G. & Y. Shin & A. Snell (2003), “Testing for a unit root in the non-linear STAR framework”, Journal of Econometrics, 16, 359-379.
• Karoglou, M. & B. Morley (2012), “Purchasing Power Parity and Structural instability in the US/UK Exchange rate”, Int. Fın. Markets, Int. and Money, 22, 958-972.
• Korkmaz, T. & E.İ. Çevik & N.K. Çevik (2013), “Satın Alma Gücü Paritesinin Azerbaycan, Kazakistan ve Kırgızistan için Geçerliliğinin Test Edilmesi: Birim Kök ve Eşbütünleşme Analizi”, Bilig, (64), 259-284.
• Liu, S. & D. Zhang & T. Chang (2012), “Purchasing power parity non linear threshold unit root test for transition countries”, Applied Economics Letters, 19, 1781-1785.
• Nelson, C.R. & C.R. Plosser (1982), “Trends and Random Walks in Macroeconomic Time Series: Some Evidence and Implications”, Journal of Monetary Economics, 10 (2), 139-162.
• Payne, J. & J. Lee & R. Hofler (2005), “Purchasing power parity: evidence from a transition economy”, Journal of Policy Modelling, 27, 665-672.
• Rogoff, K. (1996), “The Purchasing Parity Puzzle”, Journal of Economic Literature, 34, 647-668.
• Roos, F. (1981), “Purchasing Power Parity Theory and the Monetary Approach to the Balance of Payments”, De Economist, 129(1), 41-57.
• Sadoveanu, D. & N. Ghiba (2012), “Purchasing power parity: Evidence from four CEE Countries”, Journal of Academic Research in Econometrics, 4(1), 80-90.
• Sarno, L. & M.P. Taylor (2002), “Real Exchange Rate Behaviour in High Inflation Countries: Empirical evidence from Turkey, 1980-1997”, Applied Economics Letters, 7, 289-291.
• Sayyan, H. (2005), “Satın Alma Gücü Paritesi: Vektör Hata Giderme Modeli Yaklaşımı”, İktisat, İşletme ve Finans, Temmuz, 96-104.
• Snaith, S. (2012), “The PPP Debate: Multiple breaks and cross-sectional dependence”, Economics Letters, 115, 342-344.
• Sollis, R. (2009), “A Simple Unit Root Test Against Asymetric STAR Nonlinearity With An Application to Real Exchange Rates in Nordic Countries”, Economic Modelling, 26, 118-125.
• Şak, N. (2006), “OECD Ülkelerinde Satın Alma Gücü Paritesinin Geçerliliğinin Panel Eş-bütünleşme Yaklaşımı ile İncelenmesi”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Taylor, A. (2002), “A Century of Purchasing-Power Parity”, Review of Economics and Statistics, 84, 139-150.
• Taylor, M.P. (2006), “Real Exchange Rates and Purdhasing Power Parity: Mean reversion in economic thought”, Applied Economics, 16, 1-17.
• Telatar, E. & M. Hasanov (2009), “Purchasing power parityin transition economies: Evidence from the Commonwealth of Independent States”, Post-Communist Economies, 21(2), 157-173.
• Wallace, F.H. & G.L. Shelley (2006), “An Alternative Test of Purchasing Power Parity”, Economics Letters, 92, 177-183.
• Yıldırım, K. & Z. Yıldırım (2012), “Reel efektif döviz kuru üzerinde kırılmalı birim kök testi ile Türkiye için satın alma gücü paritesi hipotezinin geçerliliğinin sınanması”, Marmara Üniversitesi İİBF Dergisi, 33(2), 221-238.
• Yıldırım, K. & M. Mercan & F.S. Kostakoğlu (2013), “Satın alma gücü paritesinin test edilmesi: Zaman serisi ve panel veri analizi”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 8(3), 75-95.