694 SAYILI KANUN HÜKMÜNDE KARARNAMENİN (KHK) İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİ ÜZERİNDE ETKİSİ

Yıl 2019, Sayı: 17, 30 - 52, 10.07.2019

Handan Ertaş Ahmet Ekizer

Öz

Bu çalışmada Konya ilinde sağlık sektöründe bulunan üst düzey yöneticilerin 694 sayılı KHK da yenilenen insan kaynakları uygulamalarına ilişkin görüşlerini tespit etmek amaçlanmıştır. Araştırmada nitel analiz yöntemlerinden birisi olan görüşme tekniği kullanılmıştır. Veri toplama aracı ise yarı yapılandırılmış görüşme formudur. Araştırmada amaçsal örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini 2019 yılında Konya ilinde sağlık alanın üst düzey yöneticilik yapmış idareciler oluşturmaktadır. Çalışmada katılımcıların cevapları için kodlama isimler kullanılmıştır. Dört hastanede üst düzey yöneticilik yapan Başhekim, Başhekim Yardımcısı, Müdür veya Müdür Yardımcısı ve İl Sağlık Müdürlüğünden bir yönetici olmak üzere toplamda 9 üst düzey yönetici çalışma evrenini oluşturmaktadır. Çalışmada katılımcılarımıza toplamda yedi adet soru yöneltilmiştir. Bu çalışma sonucunda, 2017 yılı sonrası insan kaynakları alanında yapılan değişiklik ile olumlu bir değişim olduğu çok açık bir şekilde tespit edilmiştir. Katılımcıların çoğu bu konuda hem fikirdirler. Bununla birlikte 694 Sayılı KHK sonrası sözleşmeli idarecilik konusu, sözleşmeli idareciliğin seçilmesi noktasındaki kriterler, kamu dışı idareci atamaları, yeni döneme mevzuatın uyarlanamaması sorunu ve insan kaynaklarının daha etkin kullanımı gibi her iki döneme ait olan sorunların devam etmekte olduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

: 663 Sayılı Kanun Hükmünde Kararname, 694 Sayılı Kanun Hükmünde Kararname, İnsan Kaynakları Yönetimi

Kaynakça

• Acar, A.C. (2012). Ücret ve Ödül Yönetimi I. Ünite. Eskişehir: Açık öğretim Fakültesi Yayınları.
• Acar, O.K. (2018). Sağlıkta Dönüşüm Programı Sonrası Sağlık Bakanlığı Teşkilat Yapısı; Isparta İli Üzerinden Nitel Bir Analiz. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt: 7 Sayı: 3, s.710-711.
• Ak, M. (2018). Yeniden Yapılandırılan Sağlık Bakanlığı’nda Değişen İnsan Kaynakları Uygulamaları. Anadolu Kültürel Araştırmalar Dergisi,2018, Cilt:2,(1): 63-64.
• Akça, İ., Algül, S., Dinçer, H., Keleşoğlu, E., Özden, B.A. Olağanlaşan Ohal: Khk’ların Yasal Mevzuat Üzerindeki Etkileri. 2018.
• Akdağ, R. (2012). Türkiye Sağlıkta Dönüşüm Programı (2003-2011), Ankara: Sağlık Bakanlığı.
• Akgün, Ö., Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Demirel. F. (2009). Örnekleme Yöntemleri, Bilimsel Araştırma Yöntemleri Kitabı Sunusu, s.92.
• Ateş, M., Yıldırım, A., Cevahir, E., Bektaş, G. (2002). “Türkiye’deki Özel Hastanelerin Değerlendirilmesi”, 5. Ulusal Sağlık Kuruluşları ve Hastane Yönetimi Sempozyumu Kitabı, Eskişehir, s.274-279.
• Başaran, İ.E. (1982). Örgütsel Davranışın Yönetimi. Ankara: A.Ü.E.F. Yayını. s.204.
• Bingöl, D. (2006). İnsan Kaynakları Yönetimi (6. Baskı), İstanbul: Arıkan Yayınları. Bostan, S., Ağaç, G.(2019) .Kamu Hastaneleri Birliği Yapılanmasının Sağlık Hizmeti Sunum Süreçlerine Etkisinin Yönetici Ve Çalışan Açısından Değerlendirilmesi. İşletme Bilimi Dergisi (JOBS), 2019; 7(1).s. 151-174.
• Cansever, İ.H. (2018). Devlet Anlayışları Ekseninde Sağlık Politikalarının Değişimi Ve Analizi: Türkiye İncelemesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı:31, s. 105-120.
• Dulebohn, J., Ferris, H., Gerald R., Stodd, J.T. (1995). The history and evolution of human resource management, In Ferris G.,Rosen R., Barnum, S.D. (Eds.), Handbook of Human Resource Management, Blackwell, (pp. 18-40) Cambridge, MA.
• Ergör G., Öztek Z. (2000). Exploring Health Policy Development in Europe, Copenhagen: WHO Regional Publications, European Series, s.86.
• Erçetin, A., Yolcu, V. (2008). “Türkiye’de Sağlık Hizmetlerinin Dönüşümü ve Yerinden Yönetim”, Memleket Siyaset Yönetim, C:3, S:6, s.118-136.
• Karaca, B. (2001). İş tatmininin Örgütsel Bağlılık Üzerindeki Etkisi ve Bir Uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.s. 36-38.
• OECD. (2008). OECD Sağlık Sistemi İncelemeleri: Türkiye, OECD and the World Bank, Paris.
• OECD. (2010). OECD Reviews of Health Systems: Turkey, OECD and World Bank, Paris.
• Resmi Gazete. (2011). 663 sayılı Sağlık Bakanlığı ve Bağlı Kuruluşlarının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. Ankara: Başbakanlık Mevzuatı Geliştirme ve Yayın Genel Müdürlüğü.
• Resmi Gazete. (2017). 694 sayılı Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Düzenlemeler Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. Ankara: Başbakanlık Mevzuatı Geliştirme ve Yayın Genel Müdürlüğü.
• Sağlık Bakanlığı, (2003). Sağlıkta Dönüşüm Programı, Ankara.
• Sağlık Bakanlığı. (2007). Sağlıkta Dönüşüm. Ankara.
• Sağlık Bakanlığı. (2012). Bakanlık Merkez Teşkilatı ve Bağlı Kuruluşlar, s.6, Ankara.
• Topcu, H.G. (2018). Sağlık Bakanlığı Teşkilat Yapısına İlişkin 663 Sayılı Ve 694 Sayılı Kanun Hükmünde Kararnameler Hakkında Sağlık Yöneticilerinin Görüşleri. Atılım Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, s.22-23.
• Uysal, B., Yorulmaz, M. (2018). Sağlıkta Kalite Standartları ve Bilişsel Mahremiyet. Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Teknik Araştırmalar Dergisi Sayı: 16, 2018, s. 24-33
• Üsdiken, B., Wasti A.S. (2002). Türkiye’de akademik inceleme alanı olarak personel veya “ insan kaynakları yönetimi”, 1972-1999. Amme İdaresi Dergisi, 35(3), s.1-37.
• Yıldırım, H.H. (2010). Avrupa Birliği Yolunda Türkiye: Aile Hekimliği Açısından Değerlendirmeler. Sağlık-Sen Dergisi, Aralık 2010: s. 30-41.
• Yıldırım, H.H., Yıldırım, T. (2013). Türkiye Sağlık Reformları ve Politikaları: Politika Analizi Çerçevesinde Bir Değerlendirme. İçinde: Yıldız M ve Sobacı MZ. (editörler). Kamu Politikası: Kuram ve Uygulama. Adres Yayınları, Ankara, Bölüm 16: s. 364-397.
• Yıldırım, A., Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (9. Baskı).Ankara: Seçkin Yayıncılık, s.113-118.
• Yorulmaz, M, Evirgen, H. (2018). Çağrı Merkezi Ve Sağlık Tesislerinde Ölçülen Hasta Memnuniyet Anket Skorlarının Karşılaştırılması. Social Sciences Studies Journal, Vol:4, Issue:13