Sabahattin Ali’nin Hikâyelerinde Âşık Tipleri

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 2, 282 - 297, 30.12.2019

Metin Akyüz

https://doi.org/10.29110/soylemdergi.634591

Öz

Öz
  

Aşk,
edebiyatın en çok işlediği konular arasında yer alır. Aşkın en önemli ögesini
onu yaşayan kişiler olarak âşıklar oluşturur. Aşk âşıkların davranış ve
hayatlarını değiştirir. Âşıklar ortak davranış biçimleriyle tip özelliği
kazanır. Bu çalışmada Sabahattin Ali’nin hikâyelerinde yer alan âşık tipleri
incelenmiştir. Sabahattin Ali’nin 64 hikâyesinden 18’i aşk temasını
işlemektedir. Bu sayı, tematik sıklık (% 28,12) bakımından incelenmeye değer
bir orandır. Sabahattin Ali’nin hikâyelerindeki âşık tipleri üç başlık altında
toplanmıştır: Tensel âşık, karasız âşık ve tinsel âşık. Bu âşık tiplerinin
öykülerdeki görünümleri incelenmiştir. İnceleme sonucunda öykülerinde daha çok
tinsel âşık tipine yer verdiği görülmüştür.

 

Abstract

Love
is one of the topics that literature deals with most. The
most important element of love is the lovers who live in it. Love
changes the behavior and lives of lovers. Lovers will win the feature types with
common behavior. In this study, the types of minstrels
in Sabahattin Ali 's stories were examined. Of the 64
stories of Sabahattin Ali, 18 deal with the theme of love. This
number of thematic frequency (28.12%) is a percentage value to be assayed.
The
types of minstrels in Sabahattin Ali's stories are grouped under three
headings: Sexsual lover, indecisive lover and
spiritual lover. The appearances of these minstrel types
in the stories were examined. As a result of the study, it was seen
that he included more spiritual lovers in his stories.

Anahtar Kelimeler

Sabahattin Ali, hikâye, aşk, aşk kültürü

Kaynakça

• Ali, S. (2009). Öyküler, Şiirle ve Oyun (Yay. Haz.: Sevengül Sönmez) İstanbul: YKY Alpaslan, G. G. (1999). Tanzimat Edebiyatında Gelenekten Gelen Unsurlar (Sözlü Kültür Doğrultusunda XIX. Yüzyıl Yazılı Anlatılarında Yapı: Konu, Kurgu,Öykü, Kişi). (Basılmamış Doktora Tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi. Aytaç, Gürsel (2009). Edebiyat yazıları (2000-2010). Ankara:Phoenix. Badiou, A.-Truong, N. (2011). Aşka Övgü (Çev.: Orçun Türkay). İstanbul: Can Yayınları. Campbell, J. (2013). Kahramanın Sonsuz Yolculuğu. (Çev.: Sabri Gürses)İstanbul Kabalcı Yayıncılık. Fromm, E. (1995). Sevme Sanatı (Çev.: Yurdanur Salman). İstanbul: Payel Yayınevi. Gökmen Ayla, (2000) “Tahsin Yücel’in Öykü ve Romanlarında Aşk Denklemi”, Her Yönüyle Tahsin Yücel, İstanbul: Multilingual Yay. Gölpınarlı, Abdülbaki (1985). 100 Soruda Tasavvuf. İstanbul: Gerçek Yayınevi. İbn Hazm (2011). Güvercin Gerdanlığı-Sevgiye ve Sevenlere Dair- (Çev.: Mahmut Kanık). İstanbul: İnsan Yayınları. Kaplan, M. (2004). Türk Edebiyatı Üzerine Araştırmalar- Tip Tahlilleri- İstanbul:Dergah Yayınları Korkmaz, R. (2008). Aytmatov Anlatılarında Aşkın Eriştirici ve Dönüştürücü Gücü. Bilig Yaz / sayı 46: 1-8 Korkmaz, R. (2016). Sabahattin Ali, İnsan ve Eser. İstanbul Kesit Yayınları. Moran, B. (2016). Türk Romanına Eleştirel Bir Bakış 1 -Ahmet Mithat’tan A. H. Tanpınar’a-. İstanbul:İletişim Yayınları Özcan, R. (2014). Türk Romanında Aşk. İstanbul: Kitabevi. Platon (2011). Şölen/ Dostluk (Çev.:Sabahattin Eyüboğlu-Azra Erhat). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Hasan Ali Yücel Klasikler Dizisi. Sağlık, Ş. (2017 ). Realist bir romantik yahut romantik bir realist olarak Sabahattin Ali. Hece Dergisi Sabahattin Ali Özel Sayısı:253 s.(108-120). Stendhal, M.H.B. (2012). Aşka Dair (Çev.: Ayberk Erkay). İstanbul: Kırmızı Yayınları. Tanpınar, A.H. (1976). On Dokuzuncu Asır Türk Edebiyatı Tarihi. İstanbul: Çağlayan Kitabevi. Tekin, M. (2017). Roman Sanatı 1. İstanbul: Ötüken Neşriyat. Timuçin, A. (1992). “Aşkın Kültür Boyutu” İnsancıl-Aylık Kültür Sanat Dergisi. Yıl:3 Sayı: 26 s.:24-29. Timuçin, A. (2005). Aşkın Diyalektiği. İstanbul: Bulut Yayınları. UÇAK, Salih (2018) Masal ve Romans Bağlamında Şeyh Galib’in “Hüsn ü Aşk” Anlatısı. Eski Türk Edebiyatı Araştırmaları Dergisi Cilt: 1 Sayı: 1