Parental Guidance In The Teaching of Physical Living Skills at Home

Yıl 2009, Sayı: 16, 51 - 61, 01.03.2009

Yrd. Doç. Dr. Seher Ersoy Quadır

Öz

Individuals should learn to improve their physical
living skills and how to use their innate talents in their
early childhood. Consequently, if the child is taught
physical living skills in early childhood, it will enable
the child to develop greater self-confidence and to
socialize more easily thereafter. The sampling of this
study was composed of 256 randomly chosen families
who were living in Konya city centre. Parents were
asked to tick 41 physical living skills at home which
children can do according to their age. These skills
observed in the study were compared with different
variables by the chi square method. According to the
data gathered at the end of this study it appears that
in our society generally parents tend to behave too
protectively and teach their children about their
physical responsibilities later than it would be
desirable.
When the situation is examined according to
different variables, it appears that working mothers
assign more physical living skills and responsibilities
to their children at an earlier age than unemployed
mothers do. Also, in this regard, middle income
families give more responsibilities than low and high
income families do. And finally, younger parents give
more responsibilities than older parents do. Based on
these findings, in order to accelerate the development
of the children, parents are advised to give the
children physical responsibilities that they are able to
carry out.

Anahtar Kelimeler

Parental guidance; physical living skills; management of physical activities at home

Ailede Evle İlgili Fiziksel Yaşam Becerilerini Çocuklara Öğretmede Ebeveyn Rehberliği

Öz

Bireyler, insani kaynaklarının içinde yer alan fiziksel
yaşam becerilerini geliştirmeyi erken çocukluk
döneminde öğrenmeye başlamalıdırlar. Böylece küçük
yaşlardan itibaren ailede bilinçli olarak verilecek fiziksel
becerilerin eğitimi, bireyin kendine güvenerek
daha hızlı sosyalleşmesini ve yapacağı atılımlarda
başarıya ulaşmasını kolaylaştıracaktır. Bu araştırmanın
örneklemini Konya il merkezinde yaşayan aileler
evreninden tesadüfî örneklem yöntemi ile seçilen 256
aile oluşturmaktadır. Ebeveynler çocukların yaşlarına
göre katılabilecekleri evle ilgili 41 fiziksel faaliyeti işaretlemişlerdir.
Çalışmada kullanılan fiziksel faaliyetler
bağımsız değişkenlere göre khi kare yöntemi ile karşılaştırılmıştır.
Elde edilen veriler doğrultusunda toplumumuzda
genel olarak ebeveynlerin çocuklarına gelişimleri
gereği vermeleri gereken ailede fiziksel faaliyetlerle
ilgili sorumlulukları daha geç yaşlarda öğretmeye
başladıkları, dolayısıyla fazla korumacı davrandıkları
bulunmuştur.
Durum farklı değişkenlere bağlı olarak incelendiğinde,
çalışan annelerin, çalışmayan annelere göre;
orta gelir düzeyindeki ebeveynlerin, düşük ve yüksek
gelir düzeyindeki ebeveynlere göre; yaşça küçük ebeveynlerin
de yaşça büyük ebeveynlere göre evle ilgili
bazı fiziksel faaliyetlerin sorumluluğunu çocuklarına
daha küçük yaşlarda vermeye başladıkları bulunmuştur.
Sonuçta ebeveynlere, çocuklarının gelişimini hızlandırabilmek
için ona ailede üstesinden gelebileceği
ağırlıkta fiziksel sorumluluk vermeleri önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Ebeveyn rehberliği, fiziksel yaşam becerileri, evle ilgi fiziksel faaliyetlerin yönetimi

Kaynakça

• ANDERSON, Gillian and Karen ROBSON. (2006). Male Adolescents’ Contributions to Household Labor as Predictors of Later-Life Participation in Hou- sework. Journal of Men’s Studies,14(1), Win- ter; 1-12.
• ANON. (1995). Ailede Çocuk Eğitimi Araştırması: (Aralık 1992-Aralık1993). T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Yayını (No:84), Ankara.
• LOTT, Lynn ve Riki INTER. (2002). Chores Without Wars. (Ev İşlerini Savaşa Dönüştürmeyin) (Çev. Şarika GEDİKLİ), Hayat Yayınları (87), İstanbul.
• MANKE, Beth, Brenda L. SEERY, Ann C. CROUTER and Susan M. MCHALE. (1994). The Three Cor- ners of Domestic Labor: Mother’s, Father’s, and Children’s Weekday and Weekend Housework. Journal of Marriage and the Family,56(3), Au- gust; 657-668.
• ÖZEN, Yener. (2001). Sorumluluk Eğitimi. 1. Basım, Nobel Yayınları, Ankara.
• SEARS, William ve Martha SEARS. (2004). Başarılı Çocuk. (Çev. Özlem GÜLTEKİN). 2. Basım, Boy- ner Yayınları, İstanbul.
• ŞAFAK, Şükran. (1992). Ev İşlerinin Yürütülmesine Kız ve Erkek Çocukların Katılımlarıyla İlgili Olarak Ailelerin Görüşleri. Ev Ekonomisi Dergisi (5); 43-50.
• TAYLOR, Stephanie, Tiffany FIELD, Regina YANDO, Ketty P. GONZALEZ ve ark. (1997). Adolescents’ Perceptions of Family Responsibility-Taking. Adolescence,32(128), Winter;969-976.
• TELSİZ, Muhteşem. (2000). Tek Ebeveynli Aileler. Ev Ekonomisi Dergisi,6(6), Haziran; 49-52.
• TERZİOĞLU, R. Günsel. (1973). Ev İdaresi İlkeleri Yö- nünden Aileler Üzerinde Bir Araştırma. Hacet- tepe Üniversitesi Ev Ekonomisi Yüksek Okulu, Ev Ekonomisi ve Aile Ekonomisi Bölümü Doktora Tezi, Ankara.
• TERZİOĞLU, R. Günsel. (2002). Ailede Değerlerin, Amaçların Yeri ve Önemi. Aile Yaşantısı Eğiti- mi. (Ed. Özgün BENER). Türkiye Kadın Dernek- leri Federasyonu, Ankara; 4-7
• TOKYÜREK, Şadan. (1993). Erken Çocukluk Dönemin- de Çocuğun Aile Ekonomisine Katkısı. 9. YA-PA Okul Öncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırılması Se- mineri, Haziran, Ankara; 333-334.
• Family,68, December; 1147-1164.