Ankara Üniversitesi öğrencilerinin serbest zamanlarında egzersize katılma sıklıkları ve nedenleri

Yıl 2017, , 119 - 128, 01.04.2017

Seçkin Doğaner Velittin Balcı

https://doi.org/10.1501/Sporm_0000000316

Cited By: 4

Öz

Bu araştırmanın amacı, Ankara Üniversitesi öğrencilerinin serbest zamanlarında egzersize katılma ve katılmama sıklıklarını belirlemek, nedenlerini öğrenmek ve daha sonra serbest zamanları içerisinde ne gibi aktiviteler yaptıklarının belirlenerek, bunların sportif faaliyetler ile ilişkilendirilmesidir. Bu çalışmanın evrenini, 2012-2013 eğitim-öğretim döneminde aktif olarak öğrenimlerini sürdüren Ankara Üniversitesi Fakülteleri ve Yüksekokulları öğrencileri oluşturmaktadır. Bu amaçla, toplam 780 öğrenciye geliştirilen ölçek aracı uygulanmıştır. Sonuçlar “Anova”, “t testi” ve “frekans analizi” yöntemleri ile yorumlanmıştır. Araştırmaya katılan öğrencilerin tamamı zorunlu ihtiyaçlarının dışında kendilerine serbest zaman ayırabildiklerini ifade etmişlerdir. Ölçme aracına katılanların sadece %44,2’sinin düzenli olarak egzersiz yaptığı gözlenmiş ve fitness, yüzme, yürüyüş, koşu ve pilates en çok yapılan düzenli egzersizler olarak belirlenmiştir. Katılımcıların egzersizlere, haftada yoğunluklu olarak 3 gün (%15,3) ayırdıkları ve saat bazında ise yoğunluklu olarak 2 ile 4 saat arası bir zaman (%27,6) ayırmayı tercih ettikleri görülmüştür. Sonuç olarak, katılımcıların serbest zamanlarını çoğunlukla müzik dinleyerek/yaparak ve internette ya da bilgisayar başında geçirdikleri belirlenmiştir. Ankara Üniversitesi öğrencilerinin serbest zamanlarında egzersize katılma oranlarının, katılmama oranlarından daha düşük olduğu görülmüştür. Egzersize yer verme nedenleri arasında ise, yeterli vakit yaratılabilmesi, egzersizi sevme, sağlığına önem verme ve sosyal bir çevre ve arkadaşlık ilişkisi geliştirme, farklı etkinliklere katılma, kendini güçlü hissetme ve hayatın karmaşık yapısından uzaklaşma seçeneklerinin ön planda olduğu görülmüştür. Egzersize yer vermeme nedenlerinin başında egzersizi sevmeme, egzersiz yapacak uygun yerin olmaması, yoğun ders yükü, günlük saatlerin uygunsuzluğu, beslenme yetersizliği ve insanlardan ayrı kalma isteği gelmektedir

Anahtar Kelimeler

Serbest zaman, fiziksel aktivite, Ankara Üniversitesi

REASONS AND FREQUENCY OF PARTİCİPATİNG IN PHYSİCAL EXERCİSE DURİNG LEİSURE TİME AMONG ANKARA UNİVERSİTY STUDENTS

Öz

The purpose of this research is to investigate Ankara University student’s frequency of exercising (if not, the reasons and other activities being done in leisure), during their leisure time and relate them to sporting activities. The subjects are the students of 2012-2013 academic year enrolled at Ankara University faculties and colleges. For this purpose, 780 students were asked to rate the items on a given a scale developed by the researcher. The results were analyzed through “Anova”, “T test”, and “Frequency Analysis” tests. All of the students participating in the study stated that they have free time only after fulfilling basic needs. It has been observed that only 44.2% of the participants do regular exercise and fitness, swimming, walking, running and Pilates have been identified as the most performed exercises. It has been observed that participants prefer to exercise 3 days a week (15.3%) and 2-4 hours a day (27.6%). As a result, it has been determined that participants spend their leisure time by listening to/making music, or playing computer. It has been observed that Ankara University students’ exercise participation rate is lower than their nonparticipation rate. The reasons of participating in sports activities are listed as; being fond of exercising, developing social relations, caring one’s health, participation in different activities, self-strength, seeking isolation from hustle and bustle. The reasons of not participating in exercise activities are listed as; dislike doing exercise, unable to find an available place to exercise, a heavy course load, lack of nutrition, seeking isolation from people, and inconvenient daily schedule

Anahtar Kelimeler

Leisure, physical activitiy, Ankara University

Kaynakça

• Aydoğan F (2000): Medya ve Serbest Zaman. 1. Baskı. OM yayınevi, s.5-10.
• Bek N (2008): Fiziksel Aktivite Ve Sağlığımız. Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Fakültesi, Sağlık Bakanlığı Yayını, s.6.
• Büyüköztürk Ş (2002): Sosyal Bilimler için Veri Analizi El Kitabı- İstatistik, Araştırma Deseni SPSS Uygulamaları ve Yorum. 13. Baskı. Ankara: Pegem Akademi, s.48.
• Calfas KJ, Long BJ, Sallis JF, Wooten, W.J., Pratt M., Patrick K. (1996): A controlled trial of physi- cian counseling to promote the adoption of physical activity. Prev Med. 25:225–233.
• Cordes KA (2013): Applications In Recreation And Leisure: For Today And Future. 4th Ed. Urbana: Sagamore Publishing LLC, s.7-8.
• Crespo CJ, Keteyian, SJ, Heath GW, Sempos, CT (1996): Leisure-time physical activity among US adults. Arch Intern Med. 156:93–98
• Dergance JM, Calmbach WL, Dhanda R, Miles TP, Hazuda HP, Mouton CP (2003): Barriers To And Benefits Of Leisure Time Physical Activity In The Elderly: Differences Across Cultures. J Am Geriatr Soc. 51(6):863-8.
• Doğan T (2006): Üniversite Öğrencilerinin İyilik Hallerinin İncelenmesi, H.O. Eğitim Fakültesi Der- gisi (H.U. Journal of Education). 30, s.120-129.
• Kılbaş Ş (2004): Rekreasyon Boş Değerlendirme. 3. Baskı. Ankara: Nobel Yayın. Bölüm 1, s.10-20.
• Kraus R (1996): Recreation And Leisure In Modern Society. 5th Ed. Massachusetts: Jones and Bartlett Publishers. Chapter 2, s.18.
• Kushi LH, Fee RM, Folsom AR, Mink PJ, Ander- son KE, Sellers TA (1997): Physical activity and mortality in post-menopausal women. JAMA. 277:1287–1292.
• Leitner MJ, Leitner SF (2012): Leisure enhance- ment. 4th Ed.. Urbana: Sagamore Publishing LLC. Chapter 1.
• Mansuroğlu S, (2002): Akdeniz Üniversitesi Öğren- cilerinin Serbest Zaman Özellikleri ve Dış Mekan Rekreasyon Eğilimlerinin Belirlenmesi, Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 15(2),53-62
• Pahor M, Guralnik JM, Salive ME, Chrischilles EA, Brown SL, Wallace RB (1994): Physical activity and risk of severe gastrointestinal hemorrhage in ol- der persons. JAMA. 272:595–606.
• Popham F, Mitchell R (2006): Leisure Time Exerci- se And Personal Circumstances In The Working Age Population: Longitudinal Analysis Of The Bri- tish Household Panel Survey, J Epidemiol Commu- nity Health 2006;60:270–274.
• Sallis JF, Hovell MF, Hofstetter CR, Faucher P, Elder JP, Blanchard J, Caspersen CJ, Powell KE, Christenson GM (1989): A multivariate study of de- terminants of vigorous exercise in a community sample. Prev Med. 18:20–34.
• Sipahi, B, Yurtkoru ES, Çinko M (2010): Sosyal Bilimlerde Spss’le Veri Analizi. İstanbul: Beta Basım, s.10-20.
• Stebbins RA (2007). Serious leisure. New Bruns- wick, NJ: Transaction Publishers.
• Ural A, Kılıç İ (2006): Bilimsel Araştırma Süreci ve SPSS İle Veri Analizi. Genişletilmiş 2. Baskı. An- kara: Detay Yayıncılık, s.20-30.
• Wagner EH, Lacroix AZ, Buchner DM, Larson EB (1992): Effects of physical activity on health status in older adults. I. Observational studies. Annu Rev Public Health. 13:451–46.