ANTRENÖRLERİN MESLEK ETİĞİ DAVRANIŞLARI ÖLÇEĞİNİN GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Yıl 2019, , 134 - 144, 30.09.2019

Burakcan Kayır Oğuz Özbek

https://doi.org/10.33689/spormetre.601953

Cited By: 2

Öz

Mesleki etik, genel etik kurallarının özel bir
uygulaması ve bir mesleğin üyelerini yönettiği kurallar bütünüdür. Antrenörler
sporcular için önemli rol modellerdir. Bazı antrenörler oyuncularını hileye,
şiddete, performans arttırıcı ilaçlara yönlendirebilir. Etik konusunda
antrenörlerin de davranışları sorgulanmalıdır. Bu çalışmanın amacı, antrenörlerin meslek etiği davranışlarına
uyma düzeylerini ölçek amacıyla bir ölçek geliştirmektir. Araştırmada nicel yöntem kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemi olasılığı
bilinmeyen örnekleme yöntemlerinden kolayda örneklem yolu ile seçilmiştir.
Araştırmacılar ve alan uzmanları katkısıyla madde havuzu oluşturulmuştur.
Sonrasında, çalışma grubunda yer alan bireylerle görüşmeler yapılarak; elde
edilen formlar incelenmiş ve madde havuzunda yer alabilecek ifadeler tespit
edilmiştir. Ölçek formunda yer alan maddelerin değerlendirilmesi 5’li Likert
tipi derecelendirme ile yapılmıştır. Ölçme aracı, 84 antrenör ve 216 sporcuya
uygulanarak, geçerlik ve güvenirlik çalışması yapılmıştır. Ölçme aracı
araştırmacılar tarafından, gönüllü katılan kişilere uygulanmıştır. Geçerlik
çalışması için madde toplam korelasyon değerlerine bakılmış, açımlayıcı ve
doğrulayıcı faktör analizi yapılmıştır. Güvenirlik için Cronbach’s Alpha
katsayısı hesaplanmıştır. Analizler sonucunda, profesyonellik, saygı,
sorumluluk, hoşgörü alt boyutlarından oluşan 19 maddeli bir ölçek
geliştirilmiştir. Geliştirilen antrenör meslek etiği davranışları ölçeği’nin
geçerli ve güvenilir olduğu saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Antrenörlük Etiği, Antrenör

Kaynakça

• Aydın İ. (2003). Eğitim e Öğretimde Etik, Ankara: Pegem Yayıncılık.Bigbee A.J. (2011). Personal Values, Professional Codes Of Ethics, and Ethical Dilemmas in Special Education Leadership, Fairfax: George Mason University.Billington R. (2011). Felsefeyi Yaşamak Ahlak Düşüncesine Giriş, İstanbul: Ayrıntı YayınlarıBüyüköztürk Ş. (2019). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı, Ankara: Pegem Yayıncılık.Cevizci A. (2002). Etiğe Giriş, İstanbul: Paradigma Yayınları.Çeviker A. (2013). Ankara Amatör Süper Lig Futbolcularının Antrenörlerinde Gözlemledikleri Etik ve Etik Dışı Davranışlar, Gazi Üniversitesi sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.Çokluk Ö, Şekercioğlu G, Büyüköztürk Ş. (2010). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik: SPSS ve LISREL Uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.Desensi J.T, Rosenberg D. (1996). Ethics in Sport Management, Fitness Information Technology, USA.Dolaşır S. (2006). Antrenörlük Etiği ve İlkeleri, Ankara: Gazi Yayınevi. Dolaşır -Tuncel S., Büyüköztürk Ş. (2009). Antrenörlerin Mesleki Etik İlkeleri Nelerdir? Nasıl Ölçülür? Ölçek Geliştirme: Ölçeğin Geçerlik ve Güvenirliği, Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi VII (4), 159-168.Drewe S.B. (2010). Coaches, Ethics And Autonomy, Sport, Education And Society 5:2, 147-162.Eitzen D.S. (2012). Fair And Foul: Beyond The Myths And Paradoxes Of Sport, Lanham: Rowman & Littlefield Publishers.Güven Ö, Öncü E. (2012). Antrenörlerin Etik Dışı Davranışları ile İlgili Sporcu Algısı Ölçeğinin Geliştirilmesi, Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi X (2), 67-75.Hadley P. (2006), Duty Of Care, Ferrero F. (Ed.). British Canoe Union, Coaching Handbook, Wales: Pesda PressHamilton M.G.B., Lavoi N.M. (2017). Ethical Professional Identity And The Development Of Moral Examplar Collegiate Coaches, Journal Of Moral Education 46:2, 114-128.Hardman A., Jones C., Jones R. (2010). Sports Coaching, Virtue Ethics and Emulation, Physical Education and Sport Pedagogy, 15(4), 345-359.Healey J. (2015). Fair Play and Integrity in Sport, Issues in Society, 38, The Spinney Press.Johanson S. (2013). Coach-Athlete Sexual Relationships: If No Means No Does Yes Mean Yes?, Sport, Education And Society, 18:5, 678-693.Karasar N. (2007). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, 17. Baskı. Ankara: Nobel Yayıncılık.Lumpkin A., Stoll S.K, Beller J.M. (2003). Sports Ethics Applications For Fair Play, New York: Mcgraw-Hill Education.Mccarthy I.N. (1997). Professional Ethics Code Conflict Situations: Ethical And Value Orientation Of Collegiate Accounting Students, Journal of Business Ethics, 16:12-13, 1467–1473.Naagarazan R.S. (2006). Textbook On Professional Ethics And Human Values, New Delhi: New Age InternationalPotrac P., Jones R., Armour K. (2002). “It’s All About Getting Respect”: The Coaching Behaviours of An Expert English Soccer Coach. Sport, Education and Society 7: 2, 183-202.Rainer M. (1997). Successful Coaching, Champaign, IL: Human Kinetics.Sabock M.D, Sabock R.J. (2011). Coaching A Realistic Perspective, United Kingdom: Rowman & Littlefield Publishers.Sipahi B., Yurtkoru S., Çinko M. (2007). Sosyal Bilimlerde SPSS ile Veri Analizi, İstanbul: Beta Yayınları.Stewart C.C. (2014). Sportmanship, Gamesmanship, And The Implications For Coach Education, Strategie, A Journal For Physical And Sport Educators, 27: 5, 3-7. Street B.B. (2002). A Comperative Analysis Of Professional Codes Of Ethics, Michigan: Central Michigan University.Sümer, N. (2000). Yapısal Eşitlik Modelleri: Temel Kavramlar ve Örnek Uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-74.Thompson M., Dieffenbach K. (2016). Measuring Professional Ethics İn Coaching: Development Of The Pisc-Q, Ethics & Behavior, 26:6, 507-523. Yılmaz V., Çelik H.E. (2009). LISREL ile Yapısal Eşitlik Modellemesi: Temel Kavramlar, Uygulamalar, Programlama. Ankara: Pegem Akademi.