KAYNAŞTIRMA ÖĞRENCİLERİNİN BEDEN EĞİTİMİ DERSİNE YÖNELİK GÖRÜŞ VE GEREKSİNİMLERİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2020, Cilt: 18 Sayı: 1, 81 - 95, 17.03.2020

Seda Sabah , Mehmet Yalçın Taşmektepligil , Taner Tunç Aydan Ermiş Gül Çavuşoğlu

https://doi.org/10.33689/spormetre.559620

Cited By: 2

Öz

Bu çalışmada, kaynaştırma öğrencilerinin beden
eğitimi dersine yönelik görüşlerini belirlemek ve karşılaştıkları sorunlara
çözümler üretmek amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda ortaokulda öğrenim gören
15 kaynaştırma öğrencisinin beden eğitimi dersine yönelik görüşleri alınmıştır.
Bu çalışma; nitel araştırma desenlerinden "durum
çalışması" modelinde olup, örneklem seçimi amaçlı örnekleme
tekniklerinden "ölçüt örnekleme"
ile yapılmıştır. Araştırma verileri, hazırlanan altı soru “yarı yapılandırılmış
görüşme formu” aracılığıyla toplanmış, veri kaybına sebebiyet vermemek için
görüşmeler ses kaydına alınmıştır. Elde edilen veriler Nvivo programına
aktarılmış ve betimsel analiz yöntemiyle çözümlenmiştir. Görüşme formundan ve
kişisel bilgilerden elde edilen verilerin analizinde öğrencilerin çoğunluğu
öğretmenlerin kendilerine özel bir etkinlik uygulamadığını, fakat genellikle
olumlu tutum sergilediklerini, materyalleri yeterli bulduklarını ve arkadaş
ilişkilerinin iyi olduğunu bildirmektedir. Bunun yanında öğrenciler,
öğretmenlerin sınav değerlendirmelerinde normal akranlarıyla kaynaştırma
öğrencilerini bir değerlendirdiğini ve çoğunlukla beden eğitimi dersinden
herhangi bir beklentileri olmadığını ifade etmişlerdir. Bu bağlamda okul
idarecileri başta olmak üzere, öğretmenler, aileler ve öğrencilerin kaynaştırma
eğitim sistemiyle ilgili bilgilendirilmesi ve bu konuyla ilgili eğitimlere
katılmalarının teşvik edilmesi sağlanmalıdır. Ayrıca kaynaştırma öğrencilerinin
eğitim sürecinde akran ilişkilerinin sürekli gözlenmesi ve gerektiğinde
müdahale edilmesi vazgeçilmez bir ihtiyaç olarak görünmektedir.

Anahtar Kelimeler

Beden Eğitimi, Kaynaştırma

Kaynakça

• Abosi O., Koay T.L. (2008). “Attaining development goals of children with disabilities: Implications for inclusive education”, International Journal of Special Education, 23(3), 1-10.
• Akcan E. (2013). Genel Eğitim Sınıflarındaki Kaynaştırma Öğrencileri İçin Milli Eğitim Bakanlığı Tarafından Belirlenen Eğitim-Öğretim Etkinliklerinin Uygulanma Düzeyinin Araştırılması.Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Anabilim Dalı, İstanbul.
• Beacham N., Rouse M. (2012). “Student Teachers’ attitudes and beliefs about inclusion and inclusive practice”, Journal of Research in Special Educational Needs, 12(1), 3-11.
• Borko H. (2004). Professional development and teacher learning: Mapping the terrain. Educational Researcher, 33(8), 3-15.
• Choate J.S. (2000). Successful inclusive teaching: Proven ways to detect and correct special needs (3rd edition). Boston: Allyn & Bacon.
• Çerezci, Ö. (2015) Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Yapılan Kaynaştırma Eğitimi Uygulamalarının Kaynaştırma Kriterleri Açısından Değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İlköğretim Anabilim Dalı, Ankara
• Conway R.; Gow L. (1988). Mainstreaming special class students with mild handicaps through group instruction. Remedial and Special Education, 9(5), 24-41.
• Cox J. G. (2013). Attitudes Regarding Inclusion and Perceptions of Support of Early Childhood Teachers in Texas (Doctoral dissertation, Texas Woman’s University).
• Çulha, S. (2010) Zihinsel yetersizliği olan ilköğretim kaynaştırma öğrencilerine yabancı dil öğretiminde eşzamanlı ipucuyla sunulan bireysel destek eğitiminin etkililiği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Denizli, H. (2015). Fen Bilimleri Dersi Öğretmenlerinin ve Fen Bilimleri Dersini Alan Kaynaştırma Öğrencilerinin Kaynaştırma Eğitimi Uygulamaları Sürecine İlişkin Görüş ve Önerileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Giresun Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Fen Bilgisi Anabilim Dalı, Giresun.
• Engstrand R. Z., Roll‐Pettersson L. (2014). Inclusion of preschool children with autism in Sweden: Attitudes and perceived efficacy of preschool teachers. Journal of Research in Special Educational Needs, 14(3), 170-179.
• Eren B. (2012). Müzik Eğitiminde Kaynaştırma Uygulamaları ve Orff-schulwerk. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 14-25
• Erol İ. (2012). Engellerin Ötesinde: Kaynaştırma Öğrencilerinin Okul ve Sosyal Yaşamlarının Etnografik Analizi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İlköğretim Anabilim Dalı, Çanakkale.
• Eskin M. (2007). Ergenlikte Yalnızlık, Baş Etme Yöntemleri ve Yalnızlığın İntihar Davranışı ile İlişkisi, Anadolu Psikiyatri Günleri Poster Bildiri, Edirne.
• Frederickson N., Cline T. (2002). Special educational needs inclusion and diversity. Philadelphia. Open University Press.
• Galovic D., Brojčin B., Glumbić N. (2014). The attitudes of teachers towards inclusive education in Vojvodina. International Journal of Inclusive Education, 18(12), 1262-1282.
• Gezer S. M. (2017). Sınıfında Kaynaştırma Öğrencisi Bulunan Okul Öncesi Öğretmenlerinin Kaynaştırma Eğitimine Yönelik Rol Algılarının Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Özel Eğitim Anabilim Dalı, Eskişehir.
• Güleryüz O. Ş. (2009). Kaynaştırma Eğitimine Devam eden Engelli Öğrencilerin Akranları ile İlişkilerinde Karşılaştıkları Sorunların Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Özel Eğitim Anabilim Dalı, Konya
• Güneş Ö. A. (2016). Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nde Sınıfında Kaynaştırma Öğrencisi Bulunan Sınıf Öğretmenlerinin Kaynaştırma Eğitiminde Yaşanan Sorunlara İlişkin Görüşleri. Yüksek Lisans Tezi. Girne Amerikan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Yönetimi ve Denetimi Anabilim Dalı, Girne.
• Kabasakal Z., Girli A., Sencar B., Çelik N. Vardarlı G. (2008). Kaynaştırma Öğrencileri, Akran İlişkileri ve Akran İstismarı. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 169-176.
• Kargın T. (2004). “Kaynaştırma: Tanımı, gelişimi ve ilkeleri”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi,. 5(2), 1-13.
• Kaya G.G. (2007). Zeka Engelli Kaynaştırma Öğrencilerinin Normal Öğrenciler Üzerindeki Etkilerinin Saptanması (Kocaeli-Merkez_İlköğretim Okulları Örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Yönetimi Anabilim Dalı, İstanbul.
• Kıran H. (2012). Etkili Sınıf Yönetimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Lewis R. B., Doorlag D.H. (1999). Teaching special students in the mainstream (5th Edition). Englewood Cliffs. New Jersey: Prentice Hall
• Milli Eğitim Bakanlığı. (2010). Okullarımızda neden, nasıl, niçin kaynaştırma: Yönetici-öğretmen-aile kılavuzu. Ankara: Milli Eğitim Basımevi. MEB (2013). Özel Eğitim Hizmetleri Tanıtım El Kitabı.
• Niyazibeyoğlu S. (2015) Sınıf Öğretmenlerinin Kaynaştırma Öğrencilerine Yönelik Tutumlarının İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksel Lisans Tezi. Fatih Üniversitesi, Eğitim Yönetimi Denetimi Planlaması ve Ekonomisi Anabilim Dalı, Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Nonis K., Chong W. H., Moore D. W., Tang H. N., Koh P. (2016). Pre-school teacher's attitudes towards inclusion of children with developmental needs in kindergartens in Singapore. International Journal of Special Education, 31(3), 450-478.
• Orhan M. (2010). Okulöncesi Kaynaştırma Öğrencileriyle Normal Gelişim Gösteren Öğrencilerin Sosyal Beceri ve Problem Davranışlarının Düzeyi ile Öğretmenlerin Kaynaştırmaya ilişkin Görüşlerinin incelenmesi. Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Özel Eğitim Anabilim Dalı, Eskişehir.
• Önder M. (2007). Sınıf Öğretmenlerinin Zihin Engelli Kaynaştırma Öğrencileri İçin Sınıf İçinde Yaptıkları Öğretimsel Uyarlamaların Belirlenmesi. Yayınlamamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Özel Eğitim Anabilim Dalı, Bolu.
• Patton MQ. (2002). Qualitative Research and Evaluation Methods. Thousand Oaks, CA, Sage.
• Polat R. (2016). Ortaokul Öğrencisi Olan Kaynaştırma Öğrencilerinin Beden Eğitimi Dersine Yönelik Görüşleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Anabilim Dalı, İstanbul.
• Scruggs T., Mastropieri M.A. (1996). Teacher perceptions of mainstreaming/inclusion 1958-1995: A research synthesis. Exceptional Children, 63(3), 59-74.
• Sucuoğlu B. (2004). Türkiye’de Kaynaştırma Uygulamaları: Yayınlar/Araştırmalar (1980-2005). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(2), 15-23.
• Visser T.C., Coenders, F.G.M., Terlouw, C., Pieters, J. M. (2010). Essential characteristics for a professional development program for promoting the implementation of a multidisciplinary science module. Journal of Science Teacher Education, 21(6), 623-642.
• Westwood P. (2003). Commonsense Methods for Children with Special Education Needs: Strategies for the Regular Classroom (Fourth Edition ed.). London: Routledge Flamer.
• Yıldırım A., Şimşek H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım A., Şimşek H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yorulmaz A. (2015). Kaynaştırma Veren İlkokul ve Ortaokul Öğretmenlerinin Kaynaştırma Eğitiminde Karşılaştığı Problemler Batman İl örneği. Yüksek Lisans Tezi. Zirve Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Fakültesi Anabilim Dalı, Gaziantep.
• Zağlı Ü. (2010). Sakarya ilinde görev yapan okul öncesi öğretmenlerin zihinsel engelli çocukların kaynaştırma yoluyla eğitimlerine ilişkin tutumlarının incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Anabilim Dalı, Ankara.