THE LEARNING STYLE PREFERENCES AND THE EFFECT OF SELF-CONTROLLED LEARNING STATUS OF SPORTS SCIENCES STUDENTS ON THEIR ACADEMIC ACHIEVEMENT

Yıl 2023, Cilt: 21 Sayı: 2, 98 - 111, 30.06.2023

Bijen Filiz Ayşe Önal

https://doi.org/10.33689/spormetre.1230051

Öz

The aim of this study is to investigate the effects of learning style preferences and self-controlled learning situations of students studying at the Faculty of Sport Sciences (FSS) on their academic achievement. The study group of the research, in which the relational screening model, one of the quantitative research methods, was used, consisted of 348 volunteer students selected by easy sampling method, studying at FSS in the 2021-2022 academic year. In the study, academic grade averages of the students in the spring term, “Grasha-Riechmann Learning Styles Inventory” and “Self-Controlled Learning Inventory” were used as data collection tools. In the analysis of the data, frequency and percentage analysis to measure the findings related to the demographic characteristics of the students; pearson correlation coefficient test to examine the relationship among sub-dimensions; Multiple linear regression analysis was used to determine the predictive level of self-controlled learning and learning style preferences on their academic achievement. In the study, it was determined that there was a positive and significant relationship between metacognitive processing and motivation with students' academic achievement, metacognitive processing, motivation, and competitive learning style predicted academic achievement positively, cognitive processing and participatory learning style predicted academic achievement negatively. As a result, it is seen that self-controlled learning increases and affects academic achievement in students, competitive learning style affects academic achievement positively and participatory learning style affects it negatively. In this context, it is thought that directing students to self-controlled learning and arranging the course environments according to their learning styles will increase their academic achievement.

Anahtar Kelimeler

Learning style, self-controlled learning, academic achievement, sports science student

SPOR BİLİMLERİ ÖĞRENCİLERİNİN ÖĞRENME STİLİ TERCİHLERİ VE ÖZ KONTROLLÜ ÖĞRENME DURUMLARININ AKADEMİK BAŞARILARI ÜZERİNE ETKİSİ

Öz

Bu çalışmanın amacı, Spor Bilimleri Fakültesinde (SBF) öğrenim gören öğrencilerin, öğrenme stili tercihleri ve öz kontrollü öğrenme durumlarının akademik başarılarına etkisini araştırmaktır. Nicel araştırma yöntemlerinden, ilişkisel tarama modelinin kullanıldığı araştırmanın çalışma grubunu, SBF’de 2021-2022 akademik yılda öğrenim gören, kolay örnekleme yöntemi ile seçilen 348 gönüllü öğrenci oluşturmuştur. Çalışmada veri toplama aracı olarak öğrencilerin bahar dönemindeki akademik not ortalamaları, “Grasha-Riechmann Öğrenme Stilleri Envanteri” ve “Öz Kontrollü Öğrenme Envanteri” kullanılmıştır. Verilerin analizinde, öğrencilerin tanımlayıcı bilgileri için frekans ve yüzde analizi; akademik başarı, öz kontrollü öğrenme ve öğrenme stili tercihleri düzeylerini belirlemek için aritmetik ortalama ve standart sapma; akademik başarı ve alt boyutlar arasındaki ilişkiyi incelemek için pearson kolerasyon katsayısı testi; öz kontrollü öğrenme ve öğrenme stili tercihlerinin akademik başarılarını yordama düzeylerini belirlemek için çoklu doğrusal regresyon analizinden yararlanılmıştır. Çalışmada, öğrencilerin akademik başarı, öz kontrollü öğrenme ve öğrenme stili tercihlerine ilişkin ortalamaların orta düzeyde olduğu belirlenmiştir. Ayrıca, öğrencilerin akademik başarıları ile üst bilişsel işleme (r=.14, p<.05) ve motivasyon (r=.14, p<.05) arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişki olduğu; üst bilişsel işleme (ß=.132, p<.01), motivasyon (ß=.166, p<.01) ve rekabetçi öğrenme stilinin (ß=.016, p<.01) akademik başarıyı pozitif yönde, bilişsel işleme (ß=-.128, p<.01) ve katılımcı öğrenme stilinin (ß=-.015, p<.01) ise akademik başarıyı negatif yönde yordadığı tespit edilmiştir. Sonuç olarak, öğrencilerde öz kontrollü öğrenmenin akademik başarıyı artırdığı ve etkilediği; rekabetçi öğrenme stilinin akademik başarıyı pozitif, katılımcı öğrenme stilinin ise negatif yönde etkilediği görülmektedir. Bu bağlamda, öğrencilerin öz kontrollü öğrenmeye yönlendirilmelerinin ve öğrenme stillerine göre ders ortamlarını düzenlemenin akademik başarılarını arttıracağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Öğrenme stili, öz kontrollü öğrenme, akademik başarı, spor bilimleri öğrencisi

Kaynakça

• Akgül, O. (2019). Beden eğitimi ve spor öğretmen adaylarının öğrenme stillerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi, Sakarya Uygulamalı Bilimler Üniversitesi, Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Anabilim Dalı, Sakarya.
• Alşan, E. U. (2009). Kimya öğretmen adaylarının akademik başarılarına öğrenme stili tercihleri, öz kontrollü öğrenme ve motivasyon faktörlerinin etkisi. Yayımlanmamış Doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Argün, Z. (2021). Üniversite öğrencilerinin öz yönetimli öğrenme becerileri ve akademik motivasyona ilişkin görüş ve deneyimleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi, Maltepe Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, İstanbul.
• Aşkın İ. (2015). Üniversite öğrencilerinin öz-yönetimli öğrenme becerilerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Ankara.
• Ataseven, N., & Oğuz, A. (2015). Türkiye’de öğrenme stilleri konusunda yapılan tezlerin incelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4(3), 192-205.
• Aydaş, İ., Bahadir, T. K., Bayazıt, B., Tuncil, O. S., Uçar, S., & Dolu, U. (2018). Kocaeli Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunda öğrenim gören bazı öğrencilerin yaratıcılık düzeylerinin incelenmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 80, 570-581.
• Aydemir, H., Koçoğlu, E., & Karalı, Y. (2016). Grasha-Reichmann ölçeğine göre öğretmen adaylarının öğrenme stillerinin değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(4), 1881-1896.
• Babadoğan, C. (2000). Öğretim stili odaklı ders tasarımı geliştirme. Milli Eğitim Dergisi, 147, 61-63.
• Bakır, S., & Mete, H. (2014). Ortaokul öğrencilerinin öğrenme stilleri: Burdur ili örneği. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 15(3), 127-145.
• Baneshi, A, Karamdoust N, & Hakimzadeh, R. (2013). Validity and reliability of the persian version of grasha-riechmann student learning styles scale. Journal of Advances in Medical Education& Professionalism, 1(4), 119-124.
• Bergil, A. S., & Erçevik, A. (2019). The prospective EFL teachers' impressions towards teaching styles: Foresights for their professions. Journal of Language and Linguistic Studies, 15(4), 1236-1251.
• Bhat, M. A. (2014). Understanding the learning styles and its on teaching/ learning process.International Journal of Education and Psychological Research (IJEPR), 3(1), 9-12.
• Bidjerano, T. (2005). Gender differences in self-regulated learning. Paper presented at the 36th/2005 Annual Meeting of the Northeastern Educational Research Association. Kerhonkson, NY.
• Brunner, C. E., & Majewski, W. S. (1990). Mildly handicapped students can succeed with learning styles. Educational Leadership, 48(2), 21-23.
• Burns, D. E., Johnson, S. E., & Gable, R. K. (1998). Can we generalize about the learning style characteristics of high academic achievers? Roeper Review, 20(4), 276-81.
• Caffarella R. (1993). Self-directed learning. New Directions for Adult and Continuing Education, 57,25-35.
• Can, Ş. (2011). Sınıf öğretmeni adaylarının öğrenme stilleri ile bazı değişkenler arasındaki ilişkinin araştırılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41, 70-82.
• Cazan A., & Schiopca B. (2014). Self-directed learning, personality traits and academic achievement. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 127, 640-644.
• Chen, C. M., & Sun, Y. C. (2012). Assessing the effects of different multimedia materials on emotions and learning performance for visual and verbal style learners. Computers & Education. 59(4), 1273-1285.
• Cohen, A. D. (2001). Preparing teachers for styles and strategies based ınstruction. In Proc. of International Conference on Language Teacher Education (pp 1-20). University of Minnesota, USA.
• Domjan, M. (2004). Koşullanma ve öğrenmenin temelleri. Ankara: Türk Psikologlar Derneği.
• Dunn, K., & Dunn, R. (1986). The look of learning styles. Early Years, 8,46-52.
• Dunn, R., & Dunn, K. (1978). Teaching students through their individual learning styles. Reston, VA: Reston.
• Douglas, C., & Morris, S. (2014). Student perspectives on self-directed learning. Journal of the Scholarship of Teaching and Learning, 14(1), 13-25. doi: 10.14434/josotl.v14i1.3202
• Erden, M. (2014). Eğitim bilimlerine giriş (8. Baskı). Ankara: Arkadaş.
• Ekici, G. (2013). Gregorc ve Kolb öğrenme stili modellerine göre öğretmen adaylarının öğrenme stillerinin cinsiyet ve genel akademik başarı açısından incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 38(167), 211-225.
• Felder, R. M., & Silverman, L. (1988). Learning and teaching styles in engineering education. Engineering Education, 78(7), 674-681.
• Felder, R. M., & Brent, R. (2005). Understanding student differences. Journal of Engineering Education, 94(1), 57- 72.
• Feldman, J., Monteserin, A., & Amandi, A. (2014). Detecting students' perception style by using games. Computers & Education, 71, 14-22.
• Ford, J., Robinson, M., & Wise, E. (2016). Adaptation of the grasha riechmann student learning style survey and teaching style inventory to assess ındividual teaching and learning styles in a quality improvement collaborative. BMC Medical Education 16(252), 1-13.doi: 10.1186/s12909-016-0772-4
• Grasha, A. F., & Riechmann, S. W. (1974). A rational approach to developing and assessing the construct validity of a student learning style scales instrument. The Journal of Psychology, 87, 213-223.
• Grasha, A. F. (1996). Teaching with style. Pittsburg, PA: Alliance.
• Güven, M. (2004). Öğrenme stilleri ile öğrenme stratejileri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Güven, S., & Özerbaş, M. A (2018). Öğrenme ve öğretim stilleri (3.Baskı). Ankara: Pegem.
• Hematian F., Rezaei A., & Mohammadyfar M. (2017). On the effect of goal setting on self-directed learning, achievement motivation, and academic achievement among students. Modern Applied Science, 11(1), 37-47.
• İnanır, B. M. (2020). Beden eğitimi ve spor öğretmeni ve öğretmen adaylarının öğretim stillerinin farklı değişkenlere göre incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi, Sakarya Uygulamalı Bilimler Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Eğitimi Anabilim Dalı, Sakarya.
• Jonassen, D. H., & Grabowski, B. L. (2012). Handbook of individual differences: Learnning, instruction. Routledge, Taylor and Francis Group.
• Karamustafaoğlu, O., Şeker, Ş., Şahin, H., & Denizli, Z. (2016). Ortaokul öğrencilerinin öğrenme stillerinin farklı değişkenlerle incelenmesi. Gazi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 51-68.
• Karasar, N. (2018). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar ilkeler ve teknikler. Ankara: Nobel.
• Karataş K., & Başbay M., (2014). Öz yönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeyinin eleştirel düşünme eğilimi, genel öz yeterlik ve akademik başarı açısından yordanması. Ilkogretim Online, 13(3), 916-933.
• Knowles M. (1975). Self-directed learning: A guide for learners and teachers. New York: Association Press.
• Kolb, D. A. (1984). Experiental learning: Experiencies as the source of learning and development. Englewood Cliffs, N. J.: Prentice-Hall.
• Kolb, A. D. (1988). Integrity, advanced professional development, and learning. S. Srivastva (Ed.). In Executive integrity: The search for high human values in organizational life (pp. 66–88). San Francisco: Jossey-Bass.
• Kumar, P., Kumar, A., & Smart,K. (2004). Assessing the impact of instructional methods and information technology on student learning styles. Issues in Informing Science and Information Technology, 1, 533-544.
• Lindner, R. W., & Harris, B. (1992). The development and evaluation of a self- regulated learning inventory and its implications forinstructor- Independent instructionIn Proceedings of selected research and development presentations at the convention of the association for educational communications and technology and sponsored by the research and theory division (pp. 2-13). Report ED348010, Eric.
• McCarthy, B. (1997). A tale of four learners: 4MAT’s learning styles. Educational Leadership, 54(6), 46-51.
• Milli Eğitim Bakanlığı [MEB]. (2007). Öğrenci merkezli eğitim uygulama modeli. Ankara: Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı.
• Mezirow J. (1985). A critical theory of self-directed learning, self-directed learning: From theory to practice. new directions for continuing education. S. Brookheld, Dü (Ed.). San Francisco: Jossey-Bass.
• Özlü, K. (2022). Investigation of sports science undergraduate students’ epistemological beliefs for learning and their learning styles. International Journal of Education Technology and Scientific Researches, 7(19), 1672-1717. doi: 10.35826/ijetsar.507
• Riding, R., & Rayner, S. (1998). Cognitive styles and learning strategies. London: David Fulton Publishers.
• Sahoo, P., & Chandra S. A (2013). Study of learning styles of bed. trainers of Indıra Gandhi National Open University. MIER Journal of Educational Studies, Trend & Practices,3(1), 33-45.
• Schweder, S., & Raufelder, D. (2019). Positive emotions, learning behavior and teacher support in self-directed learning during adolescence: Do age and gender matter? Journal of Adolescence,73(1),73-84.doi:10.1016/j.adolescence.2019.04.004
• Sidekli, S., & Akdoğdu, E. (2018). Öğrenme stillerinin sınıf öğretmeni adaylarının akademik başarılarını yordama gücü. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 33(2), 503-517. doi: 10.16986/HUJE.2017027919
• Şen, Ö. (2018). Ortaokul 8. sınıf öğrencilerinin öğrenme stilleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,14(2), 852-862. doi:10.17860/mersinefd.324217
• Şentürk, F., & Yıldız-İkikardeş, N. (2011). Öğrenme ve öğretme stillerinin 7. sınıf öğrencilerinin matematik başarısı üzerine etkisi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 5(1), 250-276.
• Şimşek A. (2004). Öğrenme biçimi. Eğitimde bireysel farklılıklar. Y. Kuzgun ve D. Deryakulu (Ed.). Ankara: Nobel.
• Tabachnick, B., & Fidell, L. (2013). Using multivariate statistics (6th International edition cover edn). New Jersey: Sage, Thousand Oaks.
• Tatar, E., Tüysüz, C., & İlhan, N. (2008). Kimya öğretmeni adaylarının öğrenme stillerinin akademik başarılarıyla ilişkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(10), 186-192.
• Teke, A. (2020). Yetişkin bireylerin özyönetimli öğrenme yaşantılarının incelenmesi: Bir anlatı araştırması. Yayımlanmamış Doktora tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Konya.
• Topal Kaya, N. (2021). Öğretmen adaylarının hayat boyu öğrenme eğilimleri ile öz-düzenlemeli öğrenme inançları ve öz-yönetimli öğrenmeye hazır bulunuşlukları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi, Bartın Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Bartın.
• Tosun, A., & Tangülü, Z. (2019). Study of teaching styles of the social studies teachers with respect to several variables (Example of The Mugla Province). Kastamonu Education Journal, 27(2), 621-631.
• Varışoğlu, M.C. (2018). Türk Dili ve Edebiyatı öğretmeni adaylarının öğrenme stilleri: Gaziosmanpaşa Üniversitesi örneği. Ekev Akademi Dergisi, 22(73), 573-584.
• Vural, L. (2013). Grasha-Riechmann öğrenme stili ölçeğinin yapı geçerliği çalışmaları. Eğitimde kuram ve uygulama. Journal of Theory and Practice in Education, 9(4), 481-496.
• Yıldız, A. M. (2016). Farklı yapıda hazırlanmış iki öğrenme materyalinin farklı öğrenme stillerine sahip öğrencilerin akademik başarıları ve motivasyonlarına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.
• Zereyak, E. (2005). Grasha-Riechmann öğrenci öğrenme stilleri ölçeğinin Türkçe uyarlaması. Eğitim Bilimleri ve Uygulama Dergisi, 4(8), 117-138.
• Zimmerman, B. J. (2001). Achieving academic excellence: A self-regulatory perpective. M. Ferrari (Ed.), In The pursuit of excellence through education (pp. 85–110). Mahwah, NJ: Erlbaum.