Sağlık Profesyoneli Olan ve Olmayan Hastane Çalışanlarının Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları

Yıl 2018, Cilt: 27 Sayı: 1, 1 - 10, 10.04.2018

Dr. Sevim Ulupınar

Öz

Öz
Amaç: Araştırmanın amacı, hastane çalışanlarının sağlıklı yaşam biçimi davranışlarını belirlemektir.
Gereç ve Yöntem: Evreni, bir eğitim ve araştırma hastanesinde çalışan 1026, örneklemi 858 çalışan oluşturdu. Veriler anket formu ve Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları Ölçeği-II kullanılarak toplandı.
Bulgular: Katılımcıların %53,4’ü sağlık profesyoneli, %46,6’sı sağlık profesyoneli değildir. Sağlıklı yaşam biçimi davranışları ölçeği puanı orta düzeyde olup; fiziksel aktivite en düşük, manevi gelişim en yüksek puan alınan alt boyutlardır. Alt boyutlardan manevi gelişim ve kişilerarası ilişkiler puanı sağlık profesyonellerinde; stres yönetimi puanı sağlık profesyoneli olmayan grupta daha yüksektir. Sağlık profesyoneli olan grupta; sağlık sorunu görülme ve özel sağlık sigortası yaptırma, sağlık sorunu yaşadığında kendisi çözme ve ihmal etme oranı daha yüksek; kendini sağlıklı hissetme, sağlıklı yaşadığına inanma ve sağlığını sürdürmek için yeterli çaba harcadığına inanma oranı daha düşüktür. Sağlık profesyonelleri hastanede çalışmanın sağlık davranışları ve alışkanlıklarını olumsuz etkilediğini ifade etmiştir. Sağlık çalışanı olmayan grupta; 1. derece obez oranı daha yüksektir, sağlık sorunu yaşadığında hemen hastaneye başvurma, düzenli sağlık kontrolü ve inceleme yaptırma oranı daha fazladır.
Sonuç: Hastane çalışanlarının sağlıklı yaşam biçimi davranışları ölçeği toplam puanının orta düzeyde olduğu belirlendi. Sağlık profesyoneli olan ve olmayan hastane çalışanlarının sağlıklı yaşam biçimi davranışları ölçeği toplam puanı arasında anlamlı fark bulunmadı.
 

Anahtar Kelimeler

ağlıklı yaşam biçimi davranışları, Sağlığı geliştirme

Kaynakça

• 1. Ewles L, Simnett I. Promoting health: A practical guide to health education. 5th ed. Edinburgh: Bailliere Tindall; 2003. 2. Bahar Z, Beşer A, Gördes N, Ersin F, Kıssal A. Sağlıklı yaşam biçimi davranışları ölçeği II’nin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi 2008; 12(1):1-12. 3. Pender NJ, Murdaugh CL, Parsons MA. Health promotion in nursing practice. 4th ed. New Jersey; 2002. 4. Bilgili N, Ayaz S. Kadınların sağlığı geliştirme davranışları ve etkileyen faktörler. TAF Preventive Medicine Bulletin 2009; 8(6): 497-502. 5. Akdağ R. Türkiye sağlıkta dönüşüm programı ilerleme raporu. TC Sağlık Bakanlığı Yayınları 2008; 749:127-129 6. Tengilimoğlu D. Sağlık kurumları yönetimi hastane yönetimi ve organizasyonu. 1. Baskı. Eskişehir: Web-Ofset; 2012.