İlkokul Öğrencilerinin Genel Hijyen Konusundaki İhtiyaçlarının Saptanması

Yıl 2018, Cilt: 27 Sayı: 5, 352 - 357, 24.10.2018

Şükrüye Ece Abay

Öz

Öz
Okullar çocuk ve gençlere yönelik sağlık eğitimi için en ideal yerlerdir. Okullarda yürütülen sağlık eğitimi ve sağlığı geliştirme programlarında beslenme ve kişisel hijyen eğitimleri ilk sıralarda yer almaktadır. Dünya Sağlık Örgütü tarafından hijyen eğitiminin ve el yıkamanın geliştirilmesinin, diyare olgularının %45’e kadar azaltılmasını sağlayabilen basit ve maliyet etkin uygulamalar olduğu belirtilmektedir.
Amaç: Görece sosyo-ekonomik düzeyi düşük olan Ankara ili Çankaya İlçe Milli Eğitim Müdürlüğüne bağlı okullarda ilköğretim 3. sınıf öğrencilerinin kişisel hijyen ve el yıkama becerisi ile ilgili ihtiyaç analizi yapmaktır. Çalışma 2012-2013 eğitim-öğretim yılında Ankara İli Çankaya İlçesine bağlı beş ilköğretim okulunda gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubunu beş ilkokulun toplam 199 3. sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Çalışmada öğrencilerin kişisel hijyen bilgi düzeyi ve el yıkama becerileri değerlendirilmiştir. Bilgi düzeyini ölçmek için 10 sorudan oluşan bir test ve beceri eğitimini değerlendirmek için de 10 basamaktan oluşan hijyenik el yıkama beceri rehberi kullanılmıştır. Çalışmada öğrencilere ait sosyo-demografik veriler de toplanmıştır.
Bulgular: El yıkama becerisinin değerlendirilmesinde 199 öğrenciden sadece bir tanesi tüm basamakları doğru ve sırasında yapmıştır. Bilgi testinde tam puan alan öğrenci olmamıştır. yedi ve üzeri puan alan öğrenci sayısı 127 (%63,8)’dir.
Sonuç: Kişisel hijyen konusunda öğrencilerin istenilen bilgi düzeyinde olmadığı ve el yıkama becerisi düzeylerinin düşük olduğu ortaya çıkmıştır. Bu bağlamda ilkokul kademesinde öğrenim gören öğrenciler için kişisel hijyen uygulamalarının geliştirilmesi ve bu eğitimlerin verilmesi uygun olacaktır.
 

Anahtar Kelimeler

Kişisel hijyen, El yıkama becerisi

Kaynakça

• . Öztek, Z. (1992). Temel Sağlık Bilimleri. Ankara: Hacettepe Halk Sağlığı Vakfı. 2. Öztek, Z., Üner, S. ve Eren, N. (2012). Halk Sağlığı Temel Bilgiler. Ç. Güler ve L. Akın (Ed.). Halk Sağlığı Kavramı ve Gelişmesi (ss. 2-24). Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları. 3. Withlaw, S., Baxendale, A., Bryce, C., MacHardy, L., Young, I. ve Witney, E. (2001). “Settings” Based Health Promotion: A Review (“Kuruluşlara” Dayalı Sağlığı Geliştirme: Gözden Geçirme). Health Promotion International, 16, 339-353. 4. Gilbert, G.G., Sawyer, R.G. ve McNeil, E.B. (2000). Health Education Creating Strategies and Community Health. Canada: Jones and Bartlett Publishers 5. Poland, B.D., Green, L.W. ve Rootman, I. (2000). Review of Settings for Health Promotion. G.S.Parcel, S.H. Kelder, K. Basen-Engquist (Ed.). The School as a Setting for Health Promotion (pp. 86-120). Canada: Sage Publications. 6. Hassoy, H., Mandıracıoğlu, A., Ergin, I., Durusoy, R. ve Davas, A. (2011) Tıp Fakültesi Öğrencilerinin Okul Sağlığı Eğitim Programı: Ege Üniversitesi Örneği. TAF Preventive Medicine Bulletin, 10 (6), 649-656 7. Pekcan, H. (2012). Halk Sağlığı Temel Bilgiler. Ç. Güler ve L. Akın (Ed.). Halk Sağlığı Kavramı ve Gelişmesi (ss. 462). Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları. 8. Heit, P., Meeks, L. ve Page, R. (2005). Comprehensive School Health Education. Paperback. 9. McKenzie, D.F., Richmond, J.B. (1998). Health is academic: A Guide To Coordinated School Health Programs. Marx, Eva (Ed); Wooley, Susan Frelick (Ed) New York, NY, US: Teachers College Press. 10. Eğitim Mevzuatı. Erişim tarihi: 16.06.2014 www.egitimmevzuat.com/index.php/20091122429/Kanun/mlli-etm-temel-kanunu-1739.html 11. Lee, C.Y., Kım, H.S., Ahn, Y.H. ve Cho, Y.H. (2009). Development of A Community Health Promotion Center Based on the World Health Organization’s Ottowa Charter Health Promotion Strategies. Japan Journal of Nursing Science, 6(2), 83-90. 12. Curtis, V. ve Cairncross, S. (2003). Effect of Washing Hands With Soap On Diarrhoea Risk İn The Community: A Systemic Review. Lancet Infect Dis, 3(5), 275-281. 13. Han, A.M. ve Hlaing, T. (1989). Prevention Of Diarrhoea And Dysentry By Handwashing. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene 83(1):128-131. 14. Dünya Sağlık Örgütü (2008) The global burden of disease: 2004 update. World Health Organization 15. Güler, Ç. (2004). Kişisel Hijyen. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 3(6) 119-132. 16. Fewtrell L, Colford JM. Water, sanitation and hygiene: interventions and diarrhoea: a systematic review and meta-analysis [Report No 34960]. Washington DC: The International Bank for Reconstruction and Development/The World Bank, 2004. 17. Curtis, V., Cairncross, S. ve Yonli, R. (2000). Domestic Hygiene And Diarrhoea – Pinpointing the Problem. Tropical Medicine and International Health, 5(1), 22–32. 18. Mackert, M., Liang, M. ve Champlin, S. (2013).“Think the sink:” Preliminary Evaluation of a Handwashing Promotion Campaign. American Journal of Infection Control, 41, 275-277 19. Ejemot, R.I., Ehiri, J.E., Meremikwu, M.M. ve Critchley, J.A. (2008). Hand Washing for Preventing Diarrhoea. Cochrane Database of Systematic Reviews, 1(2), (Erişim tarihi: 16 Şubat 2013 http://www.researchgate.net/publication/223988466 20. Luby, S.P., Halder, A.K., Huda, T.M., Unicomb, L. ve Jhonston , R.B. (2011). Using Child Health Outcomes To Identify Effective Measures of Hand Washing, Am J Trop. Med. Hyg, 85 (5), 882-892. 21. Roberts, L., Smith, W., Jorm, L., Patel, M., Douglas, R. M., & McGilchrist, C. (2000). Effect of infection control measures on the frequency of upper respiratory infection in child care: a randomized, controlled trial. Pediatrics, 105(4), 738-742. 22. Nandrup-Bus, I. (2010). El Yıkama Öğrencilerin Hastalık Nedeniyle Okula Gelmemelerini Engeller. Sygeplejersken, 7, 46-50 23. White, C., Kolble, R., Carlson, R., Lipson, N., Dolan, M., Ali, Y., & Cline, M. (2003). The effect of hand hygiene on illness rate among students in university residence halls. American journal of infection control, 31(6), 364-370. 24. Porzig-Drummond, R., Stevenson, R., Case, T., & Oaten, M. (2009). Can the emotion of disgust be harnessed to promote hand hygiene? Experimental and field-based tests. Social science & medicine, 68(6), 1006-1012. 25. Curtis, V.A., Schmidt, W., Luby, S., Florrez, R., Toure, O. & Biran A. (2011). Hygiene: New Hopes, New Horizons. Lancet Infect Dis, 11,312-321. 26. WHO(2011). Erişim tarihi: 14 Şubat 2013 http://www. who.int/features /factfiles/sanitation/ facts/en /index.html 27. Güler, G. ve Kubilay, G. (2004). Bir İlköğretim Okulu Öğrencilerinin Fiziksel Bakım Sorunlarının Belirlenmesi. C.Ü. Tıp Fakültesi Dergisi, 26(2), 60-65.