Öğrencilerin Ev Dışı Ana Öğün Tüketimlerine ve Antropometrik Ölçümlerine göre Akdeniz Diyet Uyumlarının İncelenmesi

Yıl 2019, Cilt: 28 Sayı: 6, 397 - 403, 06.12.2019

Aylin Bayındır Gümüş Hülya Yardımcı

https://doi.org/10.17942/sted.629541

Cited By: 2

Öz

Amaç:
Bu çalışma lise ve üniversite öğrencilerinin ev dışı
beslenme durumları ve antropometrik ölçümleri ile Akdeniz diyetine uyumları
arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amacı ile yapılmıştır.

Yöntem:
Çalışma kesitsel niteliktedir ve çalışma süresince
dahil etme kriterlerine uygun (Beslenme ve Diyetetik bölümü öğrencisi olmayan
ve gönüllü) 776 öğrenciye ulaşılmıştır. Beyana dayalı veriler, öğrencilerin genel
özelliklerini, beslenme ile ilgili bilgilerini ve Akdeniz diyetine uyum ölçeğini
içeren anket formu ile toplanmıştır. Antropometrik ölçümler tekniğine uygun bir
biçimde alınmış ve kaydedilmiştir. İstatistiksel analiz IBM SPSS Statistics 15.0 paket programında
yapılmıştır.

Bulgular:
Çalışmaya yaş ortalamaları 19,1±2,8 yıl olan 125
erkek ve 651 kız öğrenci katılmıştır. Akdeniz diyetine uyum ölçeğinden aldıkları
ortalama puan 4,1±2,4’tür (ortalama diyet kalitesi). Ana öğünlerini ev dışında
hiç tüketmeyenlerin Akdeniz diyetine uyum ölçeğinden daha yüksek puan aldıkları
saptanmıştır (p<0.05). Antropometrik ölçümler ile Akdeniz diyetine uyum
puanları arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki bulunmamıştır
(p>0.05).

Sonuç:
Ev dışı yeme alışkanlıkları obezite başta olmak
üzere birçok kronik hastalığı beraberinde getirebilmektedir. Akdeniz diyeti de
bu kronik hastalıkların önlenmesinde etkin bir beslenme şeklidir. Bu çalışmanın
sonucunda öğrencilerin antropometrik ölçümleri ile Akdeniz diyetine uyumları
arasında anlamlı ilişki bulunmamasına rağmen ev dışında hiç ana öğün
tüketmeyenlerde uyumun daha yüksek olması, ev dışı beslenmenin bir risk faktörü
olabileceğini düşündürmektedir.

Anahtar Kelimeler

ev dışı beslenme, Akdeniz diyeti, öğrenci, adölesan, genç yetişkin

Kaynakça

• 1. Das JK, Salam RA, Thornburg KL, Prentice AM, Campisi S, Lassi ZS, et al. Nutrition in adolescents: physiology, metabolism, and nutritional needs. Ann N Y Acad Sci. 2017;1393(1):21-33.
• 2. Erefe İ. Halk sağlığı hemşireliği el kitabı. İstanbul:Vehbi Koç Vakfı Yayınları;1998. s.126-35.
• 3. Oktar İ, Şanlıer N. İlköğretim okullarında uygulanan beslenme programları ve öğrencilerin beslenme davranışları ile ilgili öğretmen ve yöneticilerin görüşleri. Mesleki Eğitim Dergisi. 1999;1(2):55-63.
• 4. Jaafar SN, Lumbers M, Eves A. Does food really matters in the eating out experience in Restaurants. Int J Contemp Hosp Manag. 2009;8(2):1-11.
• 5. Pettersson A, Fjellström C. Restaurants as friends of the family: functions of restaurant visits in everyday life. Journal of Foodservice. 2007;18(6):207-17.
• 6. Olsen WK, Warde A, Martens L. Social differentiation and the market for eating out in the UK. Int J Contemp Hosp Manag. 2000;19(2):173-90.
• 7. Serra-Majem L, Ribas L, Ngo J, Ortega RM, García A, Pérez-Rodrigo C, et al. Food, youth and the Mediterranean diet in Spain. Development of KIDMED, Mediterranean Diet Quality Index in children and adolescents. Public Health Nutr. 2004;7(7):931-5.
• 8. World Health Organization. Growth reference data for 5–19 years. 2007. URL: www who int/growthref/en. 2016.
• 9. Fernández JR, Redden DT, Pietrobelli A, Allison DB. Waist circumference percentiles in nationally representative samples of African-American, European-American, and Mexican-American children and adolescents. The Journal of pediatrics. 2004;145(4):439-44.
• 10. Ashwell M, Hsieh SD. Six reasons why the waist-to-height ratio is a rapid and effective global indicator for health risks of obesity and how its use could simplify the international public health message on obesity. International journal of food sciences and nutrition. 2005;56(5):303-7.
• 11. World Health Organization. Body mass index (BMI) classification. 2006.
• 12. World Health Organization. Waist Circumference and Waist-Hip Ratio: Report of a WHO Expert Consultation. 2008.
• 13. Ben‐Noun L, Laor A. Relationship of neck circumference to cardiovascular risk factors. Obes Res. 2003;11(2):226-31.
• 14. McDowell MA, Fryar CD, Ogden CL, Flegal KM. Anthropometric reference data for children and adults: United States, 2003–2006. Natl Health Stat Report. 2008;10(1-45):5.
• 15. Orfanos P, Naska A, Trichopoulou A, Grioni S, Boer J, Van Bakel M, et al. Eating out of home: energy, macro-and micronutrient intakes in 10 European countries. The European Prospective Investigation into Cancer and Nutrition. Eur J Clin Nutr. 2009;63(S4):S239.
• 16. Şık B, SHD Gıda Hakkı Çalışma Grubu. Çocukluk çağı obezitesi raporu. 2017.
• 17. French SA, Harnack L, Jeffery RW. Fast food restaurant use among women in the Pound of Prevention study: dietary, behavioral and demographic correlates. Int J Obes. 2000;24(10):1353.
• 18. Orfanos P, Naska A, Trichopoulos D, Slimani N, Ferrari P, Van Bakel M, et al. Eating out of home and its correlates in 10 European countries. The European Prospective Investigation into Cancer and Nutrition (EPIC) study. Public Health Nutr. 2007;10(12):1515-25.
• 19. Trichopoulou A, Bamia C, Trichopoulos D. Mediterranean diet and survival among patients with coronary heart disease in Greece. Arch Intern Med. 2005;165(8):929-35.
• 20. Lazarou C, Panagiotakos DB, Matalas A-L. Physical activity mediates the protective effect of the Mediterranean diet on children's obesity status: The CYKIDS study. Nutrition. 2010;26(1):61-7.
• 21. Nielsen SJ, Siega-Riz AM, Popkin BM. Trends in food locations and sources among adolescents and young adults. Prev Med. 2002;35(2):107-13.