BibTex RIS Kaynak Göster

Bazı Kışlık Yulaf Genotiplerinde Tane Veriminin Kararlılık Analizi

Yıl 2005, Cilt: 1 Sayı: 25, 87 - 98, 01.12.2005

Öz

Bitki ıslahı çalışmalarının temel amacı yüksek ve kaliteli tohum verimi elde etmektir. Bu amaç için, çeşitlerin mutlaka farklı ekolojik bölgelerde yetiştirilmeleri ve bunların nasıl tepkiler vereceklerinin bilinmesi gereklidir. Kararlılık analizi, çevre şartlarının çeşitler üzerine yaptıkları etkilerin tahmin edilmesidir. Bu çalışmada, kararlılık kavramı, çevre indeksleri ve genotipik varyans, ekovalans, değişim katsayısı ve regresyon katsayısı gibi kararlılık parametreleri açıklanmıştır. Ayrıca konunun daha iyi anlaşılması için yulaf bitkisinde (Secale cerale L.) yapılan bir çalışma örnek olarak verilmiştir

Kaynakça

  • Becher, R.J. 1988. “Genotypes-environment ınteractions in yield of Wheat”. Can J. Pl. Sci. 4: 473-510.
  • Becker, H.C., “Correlation's among some statistical measures of phenotypic stability”. Euphytica, 30, 835-840. (1981).
  • Bibro, J. D., Roy, L.L., “Environmental stability and adaptation of several cotton cultivars”. Crop Sci. 16 : 821-824. (1976).
  • Brese, E. L., “The measurment and significance of genotyp x environment interactions in grasses”. Heredity, 24 : 27-44. (1969).
  • Comstock, R.E., Moll, R.H., “Genotype- environment interactions” In: Statistical Genetics and Plant Breeding NAS-NRC. Publ. 982 pp. 164-196. (1963).
  • Eberhart, S.A., Russell, W.C., “Stability Parameters for comparing varieties”. Crop Science 6, 36- 40. (1966).
  • Fırat, A.E., “Ekmeklik Buğday (Triticum aestivum em Thell) Uyumunda Vernalizasyona Tepkiyi Kontrol Eden Genlerin Etkisi Üzerine Araştırmalar”. Ege Üniv. Fen Bil. Enst. Tarla Bit. Anabilim Dalı. Doktora Tezi. (1998).
  • Finlay, K.W., Wilkinson, G.N., “The analysis of adaptation in plant- breeding programme”. Aust. Res. 14, 742-754. (1963).
  • Francis, T.R., Kannenberg, L.W., “Yield stability studies in short season maize 1, A Descriptive method for grouping genotypes”, Can. Plant Sci. 58, 1029-1034. (1978).
  • Ketata, H., Yau, S.K., Nacbit, M., “Relative consistency of performance across environment”. In Proc. Int. Symp. Phsiol. Breed Winter Cereals for Stressed Envinroments. Monpiller, July 3-6 1989. (1989).
  • Morrison, D.F., “Multivariate statistical methods”. Mc. Graw-Hill Book Campany. New-York. (1967).
  • Sabancı, C.O., “Stabilite Analizlerinde Kullanılan Yöntemler ve Stabilite Parametreleri”. Anadolu, 7(1), 75-90. (1997).
  • Shukla, G.K., “Some statistical aspects of partitioning genotype- environmental components of variability”, Heredity, 29, 237-245. (1972).
  • Wricke, G., “On a method of understanding the biolojical diversity in field research”. Z. Pflanzenzucht 47, 92-46. (1962).
  • Yıldırım, M.B., Öztürk, A., İkiz, F., Püskülcü, H. “Bitki ıslahında istatistik-genetik yöntemler”. Tarımsal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayını : 14. Ege Bölge Zirai Arş. Ens. Yay: 20. Menemen / İzmir. (1979).
  • Yıldırım, M.B., Budak. N., Çalışkan, C.F., “Genotip Performanslarının Rank (sıra) Analizi Yöntemiyle Belirlenmesi”. Ege Üniv. Zir. Fak. Der. 34 (1–2), 41–48. (1997).

Stability Analysis of Seed Yield of Some Winter Oat Genotypes

Yıl 2005, Cilt: 1 Sayı: 25, 87 - 98, 01.12.2005

Öz

The aim of Plant breeding is mainly to provide qualified seed. For this aim, the varieties should be grown on different region and known how they will react in this region. Analysis of stability is to estimate effect of conditions of environment on some characters of varieties. In this study, stability concept, environmental index and stability parameters such as genotypic variance, stability variance, ecovalance, coefficient of variation and regression coefficient were explained with an example on seed yield of Oat (Secale cerale L.).

Kaynakça

  • Becher, R.J. 1988. “Genotypes-environment ınteractions in yield of Wheat”. Can J. Pl. Sci. 4: 473-510.
  • Becker, H.C., “Correlation's among some statistical measures of phenotypic stability”. Euphytica, 30, 835-840. (1981).
  • Bibro, J. D., Roy, L.L., “Environmental stability and adaptation of several cotton cultivars”. Crop Sci. 16 : 821-824. (1976).
  • Brese, E. L., “The measurment and significance of genotyp x environment interactions in grasses”. Heredity, 24 : 27-44. (1969).
  • Comstock, R.E., Moll, R.H., “Genotype- environment interactions” In: Statistical Genetics and Plant Breeding NAS-NRC. Publ. 982 pp. 164-196. (1963).
  • Eberhart, S.A., Russell, W.C., “Stability Parameters for comparing varieties”. Crop Science 6, 36- 40. (1966).
  • Fırat, A.E., “Ekmeklik Buğday (Triticum aestivum em Thell) Uyumunda Vernalizasyona Tepkiyi Kontrol Eden Genlerin Etkisi Üzerine Araştırmalar”. Ege Üniv. Fen Bil. Enst. Tarla Bit. Anabilim Dalı. Doktora Tezi. (1998).
  • Finlay, K.W., Wilkinson, G.N., “The analysis of adaptation in plant- breeding programme”. Aust. Res. 14, 742-754. (1963).
  • Francis, T.R., Kannenberg, L.W., “Yield stability studies in short season maize 1, A Descriptive method for grouping genotypes”, Can. Plant Sci. 58, 1029-1034. (1978).
  • Ketata, H., Yau, S.K., Nacbit, M., “Relative consistency of performance across environment”. In Proc. Int. Symp. Phsiol. Breed Winter Cereals for Stressed Envinroments. Monpiller, July 3-6 1989. (1989).
  • Morrison, D.F., “Multivariate statistical methods”. Mc. Graw-Hill Book Campany. New-York. (1967).
  • Sabancı, C.O., “Stabilite Analizlerinde Kullanılan Yöntemler ve Stabilite Parametreleri”. Anadolu, 7(1), 75-90. (1997).
  • Shukla, G.K., “Some statistical aspects of partitioning genotype- environmental components of variability”, Heredity, 29, 237-245. (1972).
  • Wricke, G., “On a method of understanding the biolojical diversity in field research”. Z. Pflanzenzucht 47, 92-46. (1962).
  • Yıldırım, M.B., Öztürk, A., İkiz, F., Püskülcü, H. “Bitki ıslahında istatistik-genetik yöntemler”. Tarımsal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayını : 14. Ege Bölge Zirai Arş. Ens. Yay: 20. Menemen / İzmir. (1979).
  • Yıldırım, M.B., Budak. N., Çalışkan, C.F., “Genotip Performanslarının Rank (sıra) Analizi Yöntemiyle Belirlenmesi”. Ege Üniv. Zir. Fak. Der. 34 (1–2), 41–48. (1997).
Toplam 16 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Diğer ID JA58MF83SU
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Aşır Genç Bu kişi benim

Ufuk Karadavut Bu kişi benim

Mevlüt Akçura Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Aralık 2005
Gönderilme Tarihi 1 Aralık 2005
Yayımlandığı Sayı Yıl 2005 Cilt: 1 Sayı: 25

Kaynak Göster

APA Genç, A., Karadavut, U., & Akçura, M. (2005). Bazı Kışlık Yulaf Genotiplerinde Tane Veriminin Kararlılık Analizi. Selçuk Üniversitesi Fen Fakültesi Fen Dergisi, 1(25), 87-98.
AMA Genç A, Karadavut U, Akçura M. Bazı Kışlık Yulaf Genotiplerinde Tane Veriminin Kararlılık Analizi. sufefd. Aralık 2005;1(25):87-98.
Chicago Genç, Aşır, Ufuk Karadavut, ve Mevlüt Akçura. “Bazı Kışlık Yulaf Genotiplerinde Tane Veriminin Kararlılık Analizi”. Selçuk Üniversitesi Fen Fakültesi Fen Dergisi 1, sy. 25 (Aralık 2005): 87-98.
EndNote Genç A, Karadavut U, Akçura M (01 Aralık 2005) Bazı Kışlık Yulaf Genotiplerinde Tane Veriminin Kararlılık Analizi. Selçuk Üniversitesi Fen Fakültesi Fen Dergisi 1 25 87–98.
IEEE A. Genç, U. Karadavut, ve M. Akçura, “Bazı Kışlık Yulaf Genotiplerinde Tane Veriminin Kararlılık Analizi”, sufefd, c. 1, sy. 25, ss. 87–98, 2005.
ISNAD Genç, Aşır vd. “Bazı Kışlık Yulaf Genotiplerinde Tane Veriminin Kararlılık Analizi”. Selçuk Üniversitesi Fen Fakültesi Fen Dergisi 1/25 (Aralık 2005), 87-98.
JAMA Genç A, Karadavut U, Akçura M. Bazı Kışlık Yulaf Genotiplerinde Tane Veriminin Kararlılık Analizi. sufefd. 2005;1:87–98.
MLA Genç, Aşır vd. “Bazı Kışlık Yulaf Genotiplerinde Tane Veriminin Kararlılık Analizi”. Selçuk Üniversitesi Fen Fakültesi Fen Dergisi, c. 1, sy. 25, 2005, ss. 87-98.
Vancouver Genç A, Karadavut U, Akçura M. Bazı Kışlık Yulaf Genotiplerinde Tane Veriminin Kararlılık Analizi. sufefd. 2005;1(25):87-98.

Dergi Sahibi: Selçuk Üniversitesi Fen Fakültesi Adına Rektör Prof. Dr. Hüseyin YILMAZ
Selçuk Üniversitesi Fen Fakültesi Fen Dergisi temel bilimlerde ve diğer uygulamalı bilimlerde özgün sonuçları olan Türkçe ve İngilizce makaleleri kabul eder. Dergide ayrıca güncel yenilikleri içeren derlemelere de yer verilebilir.
Selçuk Üniversitesi Fen Fakültesi Fen Dergisi;
İlk olarak 1981 yılında S.Ü. Fen-Edebiyat Fakültesi Dergisi olarak yayın hayatına başlamış; 1984 yılına kadar (Sayı 1-4) bu adla yayınlanmıştır.
1984 yılında S.Ü. Fen-Edeb. Fak. Fen Dergisi olarak adı değiştirilmiş 5. sayıdan itibaren bu isimle yayınlanmıştır.
3 Aralık 2008 tarih ve 27073 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 2008/4344 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile Fen-Edebiyat Fakültesi; Fen Fakültesi ve Edebiyat Fakültesi olarak ayrılınca 2009 yılından itibaren dergi Fen Fakültesi Fen Dergisi olarak çıkmıştır.
2016 yılından itibaren DergiPark’ta taranmaktadır.


88x31.png

Selçuk Üniversitesi Fen Fakültesi Fen Dergisi Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır.