THE TERMINATION OF THE LEASE CONTRACT DUE TO THE BANKRUPTCY OF THE TENANT (TCO art. 332)

Yıl 2023, , 489 - 526, 28.07.2023

Emre Köroğlu

https://doi.org/10.15337/suhfd.1251472

Öz

The legislator has regulated the termination of the lease contract due to the bankruptcy of the tenant in article 332 of the Turkish Code of Obligations No. 6098 as an extraordinary reason for termination in the general provisions regarding the lease contract. As stated in TCO art. 332, if the tenant bankrupts after handing over the leased property, the lessor may request a warranty in writing from the tenant or the bankruptcy administration for the rental amounts to be processed, by giving them a reasonable time. If no warranty is provided within the specified time, the lessor may immediately terminate the lease contract without requiring a new termination notification period.
In our study, firstly, the legal nature of TCO art. 332 and its application area are explained. Afterwards, the conditions necessary for the application of TCO art. 332 are examined. Finally, the provisions and consequences of TCO art. 332 are discussed.

Anahtar Kelimeler

Lease Contract, Tenant and Lessor, Bankruptcy, Warranty, Termination

Kira Sözleşmesinin Kiracının İflası Sebebiyle Sona Ermesi (TBK m. 332)

Öz

Kanun koyucu kira sözleşmesinin kiracının iflası sebebiyle sona ermesini 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun kira sözleşmesine ilişkin genel hükümler kısmında olağanüstü bir fesih sebebi olarak madde 332’de düzenlemiştir. TBK m. 332’de belirtildiği üzere, kiracının kiralananın tesliminden sonra iflas ettiği durumlarda kiraya veren, işleyecek kira bedelleri için güvence verilmesini kiracıdan veya iflas idaresinden yazılı bir şekilde ve onlara uygun bir süre vererek isteyebilir. Verilen süre içerisinde kendisine güvence verilmezse kiraya veren, kira sözleşmesini herhangi bir fesih bildirim süresi ile bağlı olmaksızın hemen feshedebilir.
Çalışmamızda ilk olarak TBK m. 332’nin hukuki niteliği ile uygulama alanı açıklanmıştır. Sonrasında TBK m. 332’nin uygulanması için gerekli olan şartlar inceleme konusu yapılmıştır. En nihayetinde ise, TBK m. 332’nin hüküm ve sonuçları ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kira Sözleşmesi, Kiracı ve Kiraya Veren, İflas, Güvence, Sona Erme

Kaynakça

• KAYNAKÇA* ACAR, Faruk: Kira Hukuku Şerhi, (TBK m.299-332), 4. Baskı, Beta Yayınevi, İstanbul 2017.
• AKÇAAL, Mehmet/ UYUMAZ, Alper: “Borçlar Kanununun Kira Söz-leşmesine İlişkin Genel Hükümlerinin Değerlendirilmesi”, Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 21, S. 1, 30. Yıl Arma-ğanı, 2013, s. 297-325.
• AKINCI, Şahin: Karşılaştırmalı Borçlar Hukuku, Özel Hükümler, Türk-Kazak Hukuku, 1. Baskı, Sayram Yayınları, Konya 2004.
• AKKANAT, Halil: Kira Sözleşmesinin Sona Ermesi, İnceoğlu, M. Mu-rat (Derleyen), Türk Borçlar Kanunu Sempozyumu, Makaleler-Tebliğler, 1. Baskı, On İki Levha Yayıncılık, İstanbul 2012, s. 261-272.
• ALTAY, Sümer: Türk İflas Hukuku, 1. Baskı, Vedat Kitapçılık, Ankara 2004.
• ALTINOK ORMANCI, Pınar: “Kira Sözleşmesinin Kurulmasından Sonra Kiralananın El Değiştirmesi: “Satım Kirayı Bozmaz” İlke-sinin Sonuçları”, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C. 12, S. 24, 2013, s. 125-141.
• ANTALYA, Gökhan/ ÇAVDAR, Pelin: “İfa Güçsüzlüğüne Genel Ba-kış ve Onun Kira Sözleşmesindeki Görünümü”, Marmara Üni-versitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, C. 26, S. 1, 2020, s. 219-237.