BibTex RIS Kaynak Göster

YÖNETİCİLERİN KİŞİLİK ÖZELLİKLERİ İLE KULLANDIKLARI İKNA VE ETKİLEME TAKTİKLERİNİN KULLANIM SIKLIĞI ARASINDAKİ İLİŞKİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2007, Sayı: 17, 533 - 546, 01.02.2007

Deniz Taşcı Erhan Eroğlu

Öz

Bu çalışmanın amacı, yukarıdan aşağıya doğru iletişimde yöneticilerin hangi ikna ve etki taktiklerini hangi sıklıkla kullandıklarınıbelirlemektir. Ayrıca bu çalışmada, yöneticilerin kendi kişilik özellikleri ile kullandıklarıikna ve etkileme taktiklerini algılama düzeyleri ile bu yöneticilere bağlıolan çalışanların söz konusu yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıklarıikna ve etkileme taktiklerini algılama düzeyleri de karşılaştırılmıştır. Ayrıca yöneticilerin kişiliği ile kullandıklarıikna taktikleri arasında bir ilişki olup olmadığıaraştırılmıştır. Çalışma örnek olay tarama modelinde tasarlanmıştır. Anket üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde demografik bilgiler yer almaktadır. İkinci bölümde “Kişiliğin BeşFaktör Modeli”nden hareketle hazırlanan 10 maddelik bir kişilik ölçeği, üçüncü bölümde ise etki ve ikna taktiklerin kullanım sıklığının belirlenmesine yönelik olarak hazırlanan bir 9 maddelik kullanım ölçeği yer almaktadır. Kişilik ölçeğinin güvenirlik katsayısı,758 Cronbach's Alpha =0,758 , kullanım ölçeğinin güvenirlik katsayısı,885 Cronbach's Alpha =0,885 olarak bulunmuştur. Analizler sonucunda, yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıklarıikna taktiklerinin bazılarıarasında değerlendirmeye değer ilişki bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler

Örgütsel iletişim kurum içi halkla ilişkiler yönetimsel ikna kişilik

Kaynakça

  • Adler, R. B. & Elmhorst, J. M. (1996). “Communicating at Work”. ISBN 0- 07-114001-8 (5th ed). McGraw Hill. New York.
  • Allport, F.H. (1924). Social Psychology. Boston: Houghton Mifflin Company.
  • Bilgin, N. (2000). Sosyal Psikolojiye Giriş. İzmir: Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
  • Blickle, G., Wittman, L. & Roeck, T. (2002). “Power potentials, goals, and influence tactics” Zeitschrift für Personalpsychologie,1, 114-123.
  • Brembeck, W.L. & Howell W.S. (1952). Persuasion: A Means of Social Influence. NY: Prentice Hall.
  • Cable, D. M. & Judge, T. A. (2003). “Managers’ Upward Influence Tactic Strategies: The Role Of Manager Personality And Supervisor Leadership Style”. Journal of Organizational Behavior, 24, 197-214.
  • Falbe, C.M., Yukl, G. (1992).“Consequences for managers of using single influence tactics and combinations of tactics.” Academy of Management Journal, 35, 638-652.
  • Gosling, S. D. , Rentflow, P. J. & Swann W. B. (2003). “A Very Brief Measure Of The Big-Five Personality Domains”, Journal of Research Personality, 37. 504-598.
  • Gökçe, O. (2003). İletişim Bilimine Giriş. Ankara: Turhan Yayınevi.
  • Gürgen, H. (1997) “Örgütlerde İletişim Kalitesi”, ISBN: 975-353-143-5, Der Yayınları, İstanbul.
  • Hovland, C. I., Lumsdaine, A.A. & Sheffield, F.D. (1949). Studies in Social Psychology in World War II. Vol. 3: Experiments in Mass Communication. Princeton, NJ: Princeton University Pres.
  • Hovland, C.I., Janis, I.L. & Kelley, H.H. (1953). Communication and Persuasion. NH, CT: Yale University Press.
  • Hovland, C.I. (1957). The Order of Presentation in Persuasion. New Haven: Yale University Pres.
  • Huczynski, A. (1996). “Influencing within Organizations”, ISBN: 0-13- 090614-X, Prentice Hall, London.
  • İnceoğlu, M. (1993). Tutum, Algı ve İletişim. Ankara: V Yayınları.
  • Karasar, N. (1991). “Bilimsel Araştırma Yöntemi”, ISBN: 975-95432-1-6, (4. Basım), 3A Araştırma, Ankara.
  • Krauss, R. M. & Fussell, S.R. (1996). Social Psychological Models of Interpersonal Communication. In E. T. Higgins & A. Kruglanski (Eds.), Social Psychology: A Handbook of Basic Principles (pp. 655-701), NY: Guilford.
  • Kreitner, R. & Kinicki, A. (1996). “Organizational Behavior”, ISBN: 0-07- 231500-8 (5th ed.). McGraw Hill. New York, 2001; Mayer, F. S. & Sutton, K. “Personality”, ISBN: 0-02-378180-7, Prentice Hall, New Jersey.
  • Lord, C.G. (2003). Social Psychology. NY: Harcourt Brace College Publishers.
  • Nelson D. L. & Quick, J. C. (1997). “Organizational Behavior”, ISBN: 0- 324-11695-0, (4th ed.), Thomson, USA.
  • Okay. A, Okay, A. (2002). “Halkla İlişkiler, Kavram Strateji ve Uygulamaları”, ISBN: 975-353- 292-X, Der Yayınları, İstanbul.
  • O’Neil, J. (2004). “Effects Of Gender And Power On PR Managers’ Upward Influence”. Journal of Managerial Issues, 16, 127-144.
  • Raven, B.H. & Haley, R.W. (1982). Social Influence and Compliance of Hospital Nurses with Infection Control Policies.
  • Reardon, K.K. Persuasion in Practice. Newburry Park, CA: Sage.
  • Thomas, J. (2003). “Guide to Managerial Persuasion and Influence”, ISBN: 0-13-140568-3, Printice Hall, New Jersey.
  • Tsaklanganos, A. A. (1978). “Peers, Persuasion and Horizontal Management”, Management Accounting, 60, 33-37.
  • Tutar, H. (2003). “Örgütsel İletişim”, Seçkin Yayınları, Ankara.
  • Yukl, G. & Falbe, C. M. (1991). “Importance Of Different Power Sources in Downward Lateral Relations”. Journal of Applied Psyhology, 76,416-423.; Yukl, G. & Falbe, C. M. “Influence Tactics And Objectives in Upward, Downward And Lateral Influence Attempts”. Journal of Applied Psyhology, 75, (1990). 132-140.; Yukl, G. & Tracey, B. “Consequences Of Influence Tactics Used With Subordinates, Peers And The Boss”. Journal of Applied Psyhology, 77, (1992), 525-535.
  • Yukl, G., Kim, H. & Falbe, C.M. (1996). “Antecedents of influence outcomes”. Journal of Applied Psychology, 81, 309-317.)
  • www.workingpsychology.com

Yıl 2007, Sayı: 17, 533 - 546, 01.02.2007

Deniz Taşcı Erhan Eroğlu

Öz

The aim of this study is to define which persuasion and influence tactics are chosen by managers for downward communication and to find frequency of chosen tactics. Other aim of this study is to find relationship between persuasion tactics and manager personality. For this study, survey research method was used. Questionnaire form includes three main parts. In the first part is about demographic information. Second part has ten items personality scale, Third part has nine items scale to find out usage frequency of persuasion tactics. Cronbach’s Alpha=0.758 was found for personality scale and Cronbach’s Alpha=0.885 was found for tactics usage scale. According to the results, relationship was found between manager personality and some persuasion tactics

Anahtar Kelimeler

Organizational communication internal public relations managerial persuasion personality

Kaynakça

  • Adler, R. B. & Elmhorst, J. M. (1996). “Communicating at Work”. ISBN 0- 07-114001-8 (5th ed). McGraw Hill. New York.
  • Allport, F.H. (1924). Social Psychology. Boston: Houghton Mifflin Company.
  • Bilgin, N. (2000). Sosyal Psikolojiye Giriş. İzmir: Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
  • Blickle, G., Wittman, L. & Roeck, T. (2002). “Power potentials, goals, and influence tactics” Zeitschrift für Personalpsychologie,1, 114-123.
  • Brembeck, W.L. & Howell W.S. (1952). Persuasion: A Means of Social Influence. NY: Prentice Hall.
  • Cable, D. M. & Judge, T. A. (2003). “Managers’ Upward Influence Tactic Strategies: The Role Of Manager Personality And Supervisor Leadership Style”. Journal of Organizational Behavior, 24, 197-214.
  • Falbe, C.M., Yukl, G. (1992).“Consequences for managers of using single influence tactics and combinations of tactics.” Academy of Management Journal, 35, 638-652.
  • Gosling, S. D. , Rentflow, P. J. & Swann W. B. (2003). “A Very Brief Measure Of The Big-Five Personality Domains”, Journal of Research Personality, 37. 504-598.
  • Gökçe, O. (2003). İletişim Bilimine Giriş. Ankara: Turhan Yayınevi.
  • Gürgen, H. (1997) “Örgütlerde İletişim Kalitesi”, ISBN: 975-353-143-5, Der Yayınları, İstanbul.
  • Hovland, C. I., Lumsdaine, A.A. & Sheffield, F.D. (1949). Studies in Social Psychology in World War II. Vol. 3: Experiments in Mass Communication. Princeton, NJ: Princeton University Pres.
  • Hovland, C.I., Janis, I.L. & Kelley, H.H. (1953). Communication and Persuasion. NH, CT: Yale University Press.
  • Hovland, C.I. (1957). The Order of Presentation in Persuasion. New Haven: Yale University Pres.
  • Huczynski, A. (1996). “Influencing within Organizations”, ISBN: 0-13- 090614-X, Prentice Hall, London.
  • İnceoğlu, M. (1993). Tutum, Algı ve İletişim. Ankara: V Yayınları.
  • Karasar, N. (1991). “Bilimsel Araştırma Yöntemi”, ISBN: 975-95432-1-6, (4. Basım), 3A Araştırma, Ankara.
  • Krauss, R. M. & Fussell, S.R. (1996). Social Psychological Models of Interpersonal Communication. In E. T. Higgins & A. Kruglanski (Eds.), Social Psychology: A Handbook of Basic Principles (pp. 655-701), NY: Guilford.
  • Kreitner, R. & Kinicki, A. (1996). “Organizational Behavior”, ISBN: 0-07- 231500-8 (5th ed.). McGraw Hill. New York, 2001; Mayer, F. S. & Sutton, K. “Personality”, ISBN: 0-02-378180-7, Prentice Hall, New Jersey.
  • Lord, C.G. (2003). Social Psychology. NY: Harcourt Brace College Publishers.
  • Nelson D. L. & Quick, J. C. (1997). “Organizational Behavior”, ISBN: 0- 324-11695-0, (4th ed.), Thomson, USA.
  • Okay. A, Okay, A. (2002). “Halkla İlişkiler, Kavram Strateji ve Uygulamaları”, ISBN: 975-353- 292-X, Der Yayınları, İstanbul.
  • O’Neil, J. (2004). “Effects Of Gender And Power On PR Managers’ Upward Influence”. Journal of Managerial Issues, 16, 127-144.
  • Raven, B.H. & Haley, R.W. (1982). Social Influence and Compliance of Hospital Nurses with Infection Control Policies.
  • Reardon, K.K. Persuasion in Practice. Newburry Park, CA: Sage.
  • Thomas, J. (2003). “Guide to Managerial Persuasion and Influence”, ISBN: 0-13-140568-3, Printice Hall, New Jersey.
  • Tsaklanganos, A. A. (1978). “Peers, Persuasion and Horizontal Management”, Management Accounting, 60, 33-37.
  • Tutar, H. (2003). “Örgütsel İletişim”, Seçkin Yayınları, Ankara.
  • Yukl, G. & Falbe, C. M. (1991). “Importance Of Different Power Sources in Downward Lateral Relations”. Journal of Applied Psyhology, 76,416-423.; Yukl, G. & Falbe, C. M. “Influence Tactics And Objectives in Upward, Downward And Lateral Influence Attempts”. Journal of Applied Psyhology, 75, (1990). 132-140.; Yukl, G. & Tracey, B. “Consequences Of Influence Tactics Used With Subordinates, Peers And The Boss”. Journal of Applied Psyhology, 77, (1992), 525-535.
  • Yukl, G., Kim, H. & Falbe, C.M. (1996). “Antecedents of influence outcomes”. Journal of Applied Psychology, 81, 309-317.)
  • www.workingpsychology.com
Toplam 30 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Research Article
Yazarlar

Deniz Taşcı Bu kişi benim

Erhan Eroğlu Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Şubat 2007
Yayımlandığı Sayı Yıl 2007 Sayı: 17

Kaynak Göster

APA Taşcı, D., & Eroğlu, E. (2007). YÖNETİCİLERİN KİŞİLİK ÖZELLİKLERİ İLE KULLANDIKLARI İKNA VE ETKİLEME TAKTİKLERİNİN KULLANIM SIKLIĞI ARASINDAKİ İLİŞKİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(17), 533-546.


24108  28027

Bu eser Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International Lisansı ile lisanslanmıştır.