İnformal Öğrenme, Çocuk ve Suç Olgusu

Yıl 2017, Sayı: 37, 21 - 31, 01.02.2017

İbrahim E. Bilici

Öz

ÖZ Öğrenme ana karnında başlayıp aile başta olmak üzere, sosyal çevre içinde informal öğrenme ile hayat boyu devam etmektedir. Formal eğitim süreçlerini aşan informal öğrenme ortamları, bir taraftan istendik davranışları, öte yandan suç niteliğindeki eylemler de dahil, neyi örnek gösterir, model oluşturursa o, çocuğu etkilemektedir. Çocuk gelişiminde çocuğun ilgi, sevgi, şefkat ve güven gibi temel ihtiyaçlarının aile tarafından yeterince karşılaması veya çocuğa kayıtsız kalmasıyla; informal öğrenme ortamlarının yönlendirmesi ile kimlik, kişilik, karakter ve değerler inşa edilmektedir. Örgün formal eğitime güçlü bir alternatif hatta tehdit konumundaki medya ile yapılan informal öğrenme, öğrenme çağındaki çocuklarda çok etkili olmakta, kimi zaman informal öğrenme örgün eğitime baskın çıkmaktadır. İlk yetişme ortamı olarak ailede başlayan öğrenme, ilk öğretim ile formal eğitim çerçevesinde devam etmektedir. Formal eğitim öncesi başat öğrenme ortamlarını aile, sosyal çevre ve daha özelde akran ve arkadaş çevresi oluşturmaktadır. İnsan hayatının çeşitli aşamalarında ihtiyaçlar ve beklentiler farklılaşmaktadır. Bebeklik, çocukluk, gençlik ve orta yaş ve yaşlılık dönemlerinde bir önceki aşama sonraki için belirleyici olmaktadır. Aidiyet duygusu, kimlik, kişilik, karakter, inanç ve değerler ve bir insanın kim olduğu, nasıl olduğuna dair cevaplar veren özellikler çocukluk döneminde şekillenmekte, daha sonrada pekişip kalıcılık kazanmaktadır. Çocukluk döneminin izleri asla ve asla tamamen silinememektedir. Nitel literatür incelemesine dayanan bu betimsel çalışmanın amacı; hızla ilerleyen dijital iletişim teknolojilerinin çocuklar üzerindeki muhtemel ve muhtelif eğitici etkilerini belirtmek, istenmeyen davranışların ortaya çıkış nedenleri ve ilgili sorunları nedensellik bağı içinde tespit etmek, suç olgusu başta olmak üzere, ilgili güncel sorunların çözümüne katkıda bulunabilecek öneriler sunmaktır.

Anahtar Kelimeler

İnformal Öğrenme, Formal Eğitim, Çocuk, Aile, Suç, Medya, Medyadan Suç Taklidi

Informal Learning, Child and Crime

Öz

Learning starts in the main abdominal and continues for a lifetime in the form of informal learning in a primarily family and social environment. Whatever informal learning environments which surpass formal education processes exemplify, incentivize and model as desired behaviors on the one hand and criminal activities on the other has an influence on the child. In child development, identity, personality, character, and values are constructed as a result of the fulfillment of the child’s basic needs such as care, affection, compassion and trust by the family or being inattentive towards them and the encouragement from informal learning environments. Informal learning via media, which is a powerful and even threatening alternative to formal education is very effective on children at the learning age, sometimes informal learning predominates over formal education. The first habitat as learning begins in the family, continues in accordance with the formal primary education. Formal education includes pre-dominant learning environment their families constitute the social environment and more specifically in the circle of friends and peers. It needs at various stages of human life and expectations are different. Infancy, childhood, youth and middle age and old age in a previous phase is crucial for the next period. A sense of belonging, identity, personality, character, beliefs and values, and that a person who, on how he answers that the features are formed in childhood, then the gain pekişip permanence. Traces of childhood can not and may never completely erased. Objective of this descriptive research based on qualitative literature review is to identify the probable and diverse effects of the ever-developing digital technologies on children, to investigate why undesirable behaviors emerge and the related issues by emphasizing the causal relations and to offer suggestions that can contribute to the solution of the current related problems, primarily the crime phenomenon

Anahtar Kelimeler

Informal Learning, Formal Education, Child, Family, Media, Crime, Copycat Crime

Kaynakça

• Ahmad, W., Fisher, D.L (2006). School climate in indonesian junior secondary schools. (Ed) Darrell L. Fisher & Myint Swe Khine, Contemporary approaches to research on learning environments worldviews, pp.497-516. Singapore:World Scientific Publishing
• Becker-Blease, K. A., Finkelhor, D., Turner, H. (2008). “Media exposure predicts children’s reactions to crime and terrorism” Journal of Trauma & Dissociation, Vol. 9 (2) pp.225-248.
• Bilici, İbrahim E. Medya Okuryazarlığı ve Eğitimi, Ankara, Nobel Yayınları, 2014.
• Bushman, B. J., Gollwitzer, M., & Cruz, C. (2015). “There is broad consensus: media researchers agree that violent media increase aggression in children, and pediatricians and parents concur”, Psychology of Popular Media Culture. Vol 4 (3), pp.200-214.
• Callanan, V. Feeding the fear of crime: crime-related media and support for three strikes, New York, LFB Scholarly Publishing, 2005.
• Ercan, R. (2014). “Gündelik yaşamda işlevsel olarak kullanılan Türk atasözlerinde çocuk imgeleri”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 11, Sayı: 27, s.15-31
• Gültekin, F. (2013). Eğitimde ödül – ceza dengesi. Aile Akademisi Derneği Yayını, Ankara. , [Erişim tarih: 04.01.2016].
• Günşen İçli, Tülin. Çocuk suç ve sokak sokakta yaşayan suç işleyen ve suça maruz kalan çocuklar. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Genel Yayın No:142, Ankara, 2009.
• Hibberd, J. (2012). 'Walking Dead' premiere gets fall's biggest rating, , [Erişim tarih: 20.12.2015].
• Lost All Hope: Help me. , [Erişim tarihi 23.02.2016]. I am in my late 20s i'm 28 and completely lost. , [Erişim tarihi 01.01.2016].
• Marsh, Ian & Melville, Gaynor. Crime, justice and the media, London and New York, Routledge, 2009.
• Maslow, A. H. (1943). “A theory of human motivation”, Psychological Review, Vol: 50 (4), pp.370- 396.
• Quinton, S. (2006). “A brief critique on the future of learning”, (Assessing the potential for research). Ed. Fisher, D. and Khine, M.S. Contemporary approaches to research on learning environments: Worldviews, Singapore: World Scientific, pp.543-578.
• Schwartz, B. (2009). Our Loss Of Wisdom. TED 2009 - TED Conferences, , [Erişim tarihi 12.01.2016].
• Solak, Adem. Şiddeti Anlamak, Ankara, Hegem, 2009.
• Surette, Ray. Media, Crime and Criminal Justice Images, Realities, and Policies. Wadsworth, Wadsworth Cengage Learning, 2011.
• Şirin, Mustafa. R. (2011). “Şiddet, televizyon ve çocuk dostu medya”. 1. Türkiye Çocuk Hakları Kongresi
• Bildiri Kitabı, İstanbul, Çocuk Vakfı Yayınları Yayın No: 88, s.163-182.
• TÜİK (2014), Türkiye İstatistik Kurumu istatistiklerle çocuk-2014, TÜİK Yayını, No: 4372, Ankara.
• TÜİK - MEDAS Türkiye İstatistik Kurumu Merkezi Dağıtım Sistemi çevrimiçi veri tabanı. , [Erişim tarihi 18.03.2016].
• UNICEF (2007), Çocuklara Yönelik Şiddetin Ortadan Kaldırılması, Fransa: IPU Headquarters Parlamenterler İçin El kitabı No:13.
• Yavuzer, Haluk. Çocuk ve Suç, (7. bs.), İstanbul, Remzi Kitabevi, 1994.
• Yavuzer, Haluk. Ana-Baba ve Çocuk, Ailede Çocuk Eğitimi, (9. bs.), İstanbul, Remzi Kitabevi, 1996.
• Yüksel, Erkan. Medya ve Habercilik, Konya, Çizgi, 2010.
• 28 years old, no job, no gf, no life, barely able to pay the rent, don't know what to do. , [Erişim tarihi 10.02.2016].