Bu çalışmada Türk dünyası için çok önemli bir eser
olan Kırgızların “Manas Destanı” üzerine bir inceleme yapılmıştır. İncelemede destanın
Radloff, Orozbakov ve Karalayev gibi üç varyantı temel alınmıştır. Destanlar zaman içerisinde zamana, mekâna ve
anlatıcıya bağlı olarak bünyelerine yeni unsurlar alabilmektedir. Bu husus,
“Manas Destanı”nında da gözlemlenmektedir. Nitekim “Manas Destanı”nda Türklerin
eski kültlerinden olan tözler ervaha dönüşmüştür. Yine destanda boy ataları,
dinî kimliği olan kişiliklere evirilmiştir. Çok eski bir gelenek olan ölüye
yemek verme ise yerini İslami bir veçhe kazanan aş törenine bırakmıştır. Bu
araştırmada söz konusu unsurlardan eski Türk inançlarına ait “atalar kültü”
gibi eski ananelerin değişik biçimlerine ve bunların İslamileşmesine dikkat
çekmeye çalışılmıştır. Kısaca bu makalenin amacı “Manas Destanı”nda yer alan
Eski Türk kültlerinden bazılarını ele almak ve bunların destanda İslamî hâle dönüşüp
dönüşmediğini ortaya koymaktır.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Aralık 2016 |
Gönderilme Tarihi | 29 Haziran 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 4 Sayı: 6-7 |
Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.