TÜRKİYE’NİN SON ÇEYREK YÜZYILININ BÜYÜME MUHASEBESİ

Yıl 2019, Cilt: 19 Sayı: 37, 49 - 61, 30.04.2019

Hüseyin Can Hacıbebekoğlu

https://doi.org/10.30976/susead.443028

Öz

ÖZ

Bu
çalışmada 1991 – 2017 yıllarını kapsayan döneme ilişkin Türkiye’nin büyüme
muhasebesi analiz edilmiştir. Bu amaçla teorisi Solow büyüme muhasebesine
dayanan ve Dünya Bankası’ndan elde edilen verilerle 26 yıllık bir dönemde
Türkiye’de büyümenin kaynakları hesaplanmıştır. Büyüme muhasebesi ülke
ekonomilerinin hangi faktörlere dayanarak büyüdüğünü görebilmemiz için
uygulanabilir ve analiz edilebilir bir yöntemdir. Büyüme muhasebesi sayesinde
ekonominin dinamiklerini, artı ve eksilerini görebilmek mümkündür. Büyüme
muhasebesinin en önemli sonucu toplam faktör verimliliğinin ölçülmesidir.
Toplam faktör verimliliği ise aynı miktar işgücü ve sermayeyle daha fazla çıktı
üretebilmek anlamına yani verimlilik artışı anlamına gelmektedir. Bu çalışmada
toplam faktör verimliliği hesaplanarak üretime olan katkısı ortaya konmuş ve
üretim faktörlerinin payı hesaplanmıştır. Çalışma sonucunda Türkiye’nin
ekonomik büyümesinde ki en önemli faktörün fiziksel sermaye birikimi olduğu
anlaşılmıştır. Günümüz Türkiye’sinin en önemli
sorunlarından olan cari açığında üretimin çok fazla sermayeye malına dayanıyor
ve bu sermayenin ise ithalatla sağlanmasından kaynaklanıyor olmasıdır. 

Anahtar Kelimeler

Büyüme Muhasebesi, Solow Artığı, Toplam Faktör Verimliliği

Kaynakça

• Abramovitz, M., (1956) "Resource and Output Trends in the United States since 1870", American Economic Review, (46), ss.5-23. Adak M., (2009), Total Factor Productivity and Economic Growth, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, c. 8, s. 15, ss. 49-56.Ar İ. M., Gergin, R. E. ve Baki B., (2014), İllerin Toplam Faktör Verimliliğinin Kamu Müzeleri Açısından Ölçülmesi: Malmquist-TFV Endeksi Uygulaması, Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, s. 23 - Doi: http://dx.doi.org/10.11611/JMER209 126.Ateş S., (2012), Türkiye İmalat Sanayinde Toplam Faktör Verimliliği ve Uzun Dönem Büyüme İlişkileri, Türkiye Ekonomi Kurumu, Tartışma Metni-70. Atıyas I. ve Bakış O., (2014), Aggregate and Sectoral TFV Growth in Turkey, A Growth Accounting Exercise, İktisat İşletme ve Finans, c.29, s.341, ss. 9-36. Barro, R., J., (2007), Macroeconomics: A Modern Approach, South-Western College Pub, NY. BEGG D., FISCHER S. ve DORNBUSCH, (2010), İktisat, 8. Baskı, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul. • BOSWORTH B. P. ve COLİNS S. M., (2003), The Empirics of Growth: An Update, Brookins Papers onmEconomic Activity, (2). Case E. K., Faır R. C. ve Oster S. M., (2012), Ekonominin İlkeleri, 8 Baskı, Palme Yayıncılık, Ankara.Cobb, C. W. and P. H. Douglas (1928). A theory of production. American Economic Review 18(1):139–165.Demirtaş Ö. ve Güngör Z., (2004), Portföy Yönetimi ve Portföy Seçimine Yönelik Uygulama, Havacılık ve Uzay Teknolojileri Dergisi, c.1, s.4, ss. 103-109.Dinçer E., (2008), Veri Zarflama Analizinde Malmquist Endeksiyle Toplam Faktör Verimliliği Değişiminin İncelenmesi ve İMKB Üzerine Bir Uygulama, Marmara Üniversitesi, İİBF Dergisi, c.15, s.2, ss. 825-846.Eruygur, Ozan (2011). ‘‘Growth Theories’’, Lecture Notes 8, Ankara.Eser U., (1991), Türkiye İmalat Sanayisinde Verimlilik, Teknolojik Gelişme ve Büyümenin Kaynakları, Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları (1. Verimlilik Kongresi), Yayın No: 454, Ankara.Hulten C. R., (2000), Total Factor Productivty: A Short Biography National Bureau of Economic Research, Working Paper, No: W7471. Kasap Y., (2010), Türkiye Kömür İşletmelerinde Teknik Etkinlik ve Toplam Faktör Verimlilik Gelişimi, Dumlupınar Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, s. 22, ss. 75-86. Kolsuz G. ve Yeldan A. E., (2014), 1980 Sonrası Türkiye Ekonomisinde Büyümenin Kaynaklarının Ayrıştırılması, Çalışma ve Toplum, ss. 149-66.Lorcu F., (2010), Malmquist Toplam Faktör Verimlilik Endeksi: Türk Otomotiv Sanayi Uygulaması, İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, Cilt/Vol: 39, Sayı/No: 2, ss. 276-289. Maddala G. S. and Miller E., (1989), Microeconomics: Theory and Applications, New York, Mc Graw-Hill Book Company.Saygılı Ş., C. Cihan ve H. Yurtoğlu, (2005), Türkiye Ekonomisinde Sermaye Birikimi Verimlilik ve Büyüme: 1972-2003, Ekonomik Modeller ve Stratejik Araştırmalar Genel Müdürlüğü, Yayın No: 2686. Solow R. M., (1956), A Contribution to the Theory of Economic Growth, Quarterly Journal of Economics c. 70, s. 1, ss. 65–94. Solow, Robert M. (1957). "Technical Change and the Aggregate Production Function." Review of Economics and Statistics 39, 312-32Şeker M., (2011), Dünya Bankası İşletme Anketlerinde Toplam Faktör Verimliliği, 24 Ekim 2011 tarihinde TÜSİAD-Sabancı Üniversitesi Rekabet Forumu tarafından düzenlenen Toplam Faktör Verimliliği Çalıştayı, İstanbul. Şimşek N., (2011), Türkiye’nin Çevresel Enerji Etkinliği ve Toplam Faktör Verimliliği: Karşılaştırmalı Bir Analiz, Ege Akademik Bakış, c. 11, s. 3, ss. 379-396. Taymaz E., Voyvoda E. ve Yılmaz, K., (2008), Türkiye İmalat Sanayinde Yapısal Dönüşüm, Üretkenlik ve Teknolojik Değişme Dinamikleri, METU ERC Working Papers, No 08/01.Vergil H. ve Abasız T., (2008), Toplam Faktör Verimliliği, Hesaplanması ve Büyüme İlişkisi: Collins Bosworth Varyans Ayrıştırması, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, c. 16, s. 2, ss. 160-188.Snowdon, Brian, (2002). Conversations on Growth, Stability and Trade: An Historical Perspective, Edward Elgar Publishing Limited, Massachusetts, ABD. • Young, Alwyn (1995). “The Tyranny of Numbers: Confronting the Statistical Realities of the East Asian Growth Experience.” Quarterly Journal of Economics, 110, August, 641–680. Yaylalı M., Akan Y. ve Işık C., (2010), Türkiye de Ar&Ge Yatırım Harcamaları ve Ekonomik Büyüme Arasındaki Eşbütünleşme ve Nedensellik İlişkisi: 1990–2009, Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, c. 5, s. 2, ss. 13-26.WORLDBANK, (2018), www.worldbank.org/