TÜRKİYE BÜYÜK MİLLET MECLİSİ’NDE “SÜREKLİLİK İLKESİ” ÇERÇEVESİNDE “ARA VERME” VE “TATİL” ÜZERİNE

Yıl 2021, Sayı: 45, 155 - 190, 07.01.2021

Fahri Bakırcı , Abbas Kılıç

Öz

Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM)’nin çalışmalarını kesintiye uğratmasının anayasal iki yöntemi bulunmaktadır: ara verme ve tatil. Ara verme ve tatilin üst sınırları sırasıyla onbeş gün ve üç aydır. Buna rağmen TBMM zaman içinde bu sınırların aşılmasına neden olabilen “aç-kapa” başlığı altında toplanabilecek iki teamül daha geliştirmiştir. Yakın zamanda ortaya çıkan “Covid 19 Pandemisi”, TBMM’yi çalışmalarını durdurmaya zorlamış ve TBMM bu teamüllere yeni uygulamalar eklemiştir. Ancak TBMM parlamentonun sürekliliği kuralını benimsemiştir ve sözkonusu teamüller ve uygulamalar süreklilik ilkesini zedelemektedir. Makale bu yeni uygulamaları süreklilik ve süreksizlik ilkeleri çerçevesinde değerlendirmeyi amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Parlamento., Ara verme,, Tatil., Parlamentonun Sürekliliği İlkesi,, Parlamentonun Süreksizliği İlkesi

On the “Adjournment” and “Recess” of Grand National Assembly of Turkey in the Light of Continuity Principle

Öz

There are two ways of constitutionally stopping the functioning of Grand National Assembly of Turkey (GNAT) and these are adjournment andrecess. The upper limits of adjournment and recess are fifteen days andthree months, respectively. Nevertheless, the GNAT has developed two traditions that can be collected under the title of “open-close”, which may cause these limits to be exceeded over time. The recently emerging “Covid 19 Pandemic” forced the GNAT to stop its work, and the GNAT added new practices to these traditions. However, the GNAT has adopted the principle of parliamentary continuity and these traditions and practices undermine this principle. The article aims to evaluate these traditions and new practices in the light of continuity and discontinuity principles.

Anahtar Kelimeler

Parliament,, Adjournment, Recess,, Principle of Parliamentary Continuity,

Kaynakça

• Arsel, İlhan (1965), Türk Anayasa Hukuku’nun Umumi Esasları -Birinci Kitap: Cumhuriyetin Temel Kuruluşu, Mars Matbaası, Ankara.
• Bakırcı, Fahri (2000), TBMM’nin Çalışma Yöntemi, İmge Yayınevi, Ankara.
• Bakırcı, Fahri (2014), “İspanya Parlamentosu’nun Yapı ve İşleyişi Üzerine”, AÜHF Dergisi, Cilt: 63, Sayı: 1.
• Bakırcı, Fahri (2013), “Avusturya Parlamentosu Üzerine”, GÜHF Dergisi, Cilt: 27, Yıl: 2013, Sayı: 1-2.
• Duguit, Leon (1954) Kamu Hukuku Dersleri, (Çeviren: Süheyp Derbil), Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları, Ankara.
• Gözler, Kemal (2011), Anayasa Hukukunun Genel Teorisi, Cilt: I, Ekin Basım Yayın, Bursa.
• Gündüz, Harun (2012), “Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin Olağanüstü Toplanması: Tatilde veya Ara Vermede Toplantı”, TBB Dergisi, Sayı: 103, s. 285-289.
• Güneş, Turan (1965), Türk Pozitif Hukukunda Yürütme Organının Düzenleyici İşlemleri, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları, Ankara.
• Has, Volkan (2009), Türk Parlamento Hukukunun Kaynakları ve Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin Çalışma Düzeni, Adalet Yayınevi, Ankara.
• Helms, Ludger (2006), “The Changing Parameters of Political Control in Western Europe”, Parliamentary Affairs, Vol: 59, No: 1.
• İba, Şeref (2017), Parlamento Hukuku, Turhan Kitabevi, Ankara.
• İba, Şeref (2001), Türkiye’de Meclis Başkanlığı ve Başkanlık Divanı, Nobel Yayınevi, Ankara. Kılıç, Abbas (2010), Parlamenter Rejimlerde ve Türkiye’de Bakanların Bireysel Siyasi Sorumluluğu, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Kılıç, Abbas (2020), Türkiye’de Parlamento Kararlarının Hukuki Rejimi, Adalet Yayınevi, Ankara. Kili, Suna & Gözübüyük, A. Şeref (1985), Türk Anayasa Metinleri (Sened-i İttifaktan Günümüze), Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Ankara.
• Lipson, Leslie (1984), Demokratik Uygarlık, Türkiye İş Bankası Yayınları, Ankara. Locke, John (2019), Yönetim Üzerine İkinci İnceleme, (Çeviren: Fahri Bakırcı), Serbest Kitaplar, Ankara.
• Miceli, Vincenzo (1946) Modern Parlamentolar, (Çeviren: Atıf Akgüç), Ulus Basımevi, Ankara. Montesquieu (2005). The Spirits of the Laws (A. M. Cohler, B. C. Miller, & H. S. Stone) Cambridge: Cambridge University Press, Book 11, C. VI, s. 161.
• Neziroğlu, İrfan (2005), “Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin Olağanüstü Toplanması: Sorunlar ve Öneriler”, DEÜHFD, Cilt: 7, Sayı: 2, s. 1-32.
• Onar, Erdal (2007), “Güncel Demokrasilerde Parlamentonun Rolü: Türkiye Büyük Millet Meclisi Örneği”, Erdoğan Teziç’e Armağan, Galatasaray Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
• Özbudun, Ergun (1968), Batı Demokrasilerinde ve Türkiye’de Parti Disiplini, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları, Ankara.
• Robson, William A. (1960) İngiliz Hükümet Sistemi (Çeviren: Kemal Fikret Arık), Türkiye ve Orta Doğu Amme İdare Enstitüsü Yayınları, Ankara.
• Strøm, Kaare (2000), “Delegation and Accountability in Parliamentary Democracies”, European Journal of Political Research, Vol: 37 No: 3.
• Tanilli, Server (1982),Devlet ve Demokrasi (Anayasa Hukukuna Giriş), Say Yayınları, İstanbul.
• Teziç, Erdoğan (1980), Türk Parlamento Hukukunun Kaynakları ve İlgili Anayasa Mahkemesi Kararları, İÜHF Yayınları, İstanbul.