Çevre Etiği Çerçevesinde Sucul Ekosistemler ve Biyolojik İzleme

Yıl 2020, Sayı: 36, 53 - 60, 30.12.2021

Füsun Kılçık

Öz

İnsanın kendini tabiatın tek sahibi ve faydalanıcısı olarak görmesi neticesinde ekolojik kaynaklar sınırsızmış gibi kullanılmış, pek çok ekosistemde ağır hasarlar ortaya çıkmıştır. Ekolojik denge halindeki sistemlerin tamamı ciddi bir kirletici baskısı altındadır. Bunlardan bir kısmı kendini kısmen de olsa tamir edebilse de özellikle sucul ekosistemlerdeki hasar korkutucu boyutlara ulaşmıştır. Pek çok canlı grubu için yaşam alanı olan sucul ekosistemler, diğer canlı grupları için de içme suyu kaynağı olması bakımından yaşamsal bir öneme sahiptir. Sucul ekosistemlerin korunmasına ve sürdürülebilirliğinin sağlamasına yönelik çalışmalar günümüzde uygulanmaya konulmuş olup bu çalışmada biyolojik izleme konusuna kısaca değinilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Çevre Etiği, Çevre Kirliliği, Sucul Ekosistemler, Biyolojik İzleme

Kaynakça

• Aktan Y, Aykulu G (2001) İznik Gölü'nün kıyı bölgesi sedimanları üzerinde yaşayan alg toplulukları. Istanbul Üniviversitesi Su ürünleri Dergisi 12, 31-48.
• Amerbauer, M. (1998). Erste Schritte in der Philosophie. Einheit 6: Angwandte Ethik.
• Barlas, M. (1995). Akarsu Kirlenmesinin Biyolojik ve Kimyasal Yönden Değerlendirilmesi ve Kriterleri. Su Ürünleri Kongresi, Erzurum, 15s.
• Beekman, G. B. (2002), “Social Change and Water Resource Planning and Development”, Water Resources Development, Vol. 18, No. 1.
• Cevizci, A. (2013). Uygulamalı Etik, Say Yayınları, İstanbul.
• Charles DF (1985) Relationship between surface sediment diatom assemblages and lakewater characteristics in Adirondack Lakes. Ecology 66, 3, 994-1011.
• Council of European Communities, Water Framework Directive (WFD) 2000. Directive 2000/60/EC of the European Parliament and of the Council of 23 October 2000 establishing a framework for Community action in the field of water policy. Official Journal of the European Communities L 327, 22.12.2000, 1-72.
• Çetin AK, Sen B, Yıldırım, V. (2002) Seasonal variations of epipelic diatoms in Gölbaşı Lake with relation to physical-chemical variables. Fresenius Environmental Bulletin 11, 6, 306-311.
• Çolakoğlu, E (2009). Ortak bir değer olarak su ve su etiği. Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(9), 109-116.
• Des Jardins, J. R. (2006), Çevre Etiği: Çevre Felsefesine Giriş (Çev. Ruşen Keleş), İmge Kitabevi, Ankara.
• Ertan, K. A. (1998), "Çevre Etiği", Amme İdaresi Dergisi, Cilt 31, Sayı 1, Mart, s. 125-139.
• Gosh M, Gaur P (1991). Structure and interrelation of epilithic and epipelic algal communities in two deforested streams at Shillong, India. Archiv Hydrobiologia 122, 1, 105-116. Göksu, M. Z. L. (2003). Su kirliliği (ders kitabı). Nobel Kitabevi.
• Grimeaud, D. (2004). The EC Water Framework Directive–AnInstrument for Integrating Water Policy. Review of European Community & International Environmental Law, 13(1), 27-39.
• İnternet Erişim: https://www.biyologlar.com/su-ekosistemleri (22.12.2021).
• Jamieson, D. (2008). Ethics and the environment: An introduction. Cambridge University Press.
• Kaika, M. (2003), “TWFD: A New Directive for Changing Social, Political and Economic European Framework”, European Planning Studies, Vol. 11, No. 3, s. 299-316.
• Kalyoncu, H., Barlas M., Ertan Ö.O. (2009). Aksu Çayı'nın Su Kalitesinin Biotik İndekslere (Diyatomlara ve Omurgasızlara Göre) ve Fizikokimyasal Parametrelere Göre İncelenmesi, Organizmaların Su Kalitesi ile İlişkileri. Türk Bilim Dergisi, 2(1), 46-57.
• Karaca, C. (2007). Çevre, İnsan ve Etik Çerçevesinde Çevre Sorunlarına ve Çözümlerine Yönelik Yaklaşımlar. Çukurova Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 11(1).
• Kazancı, N. (2012). Yüzeysel Sularda Biyolojik İndeksler ve Ekolojik Kalite Oranlarının Belirlenmesi Adımları ve Yöntemleri. Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Su Yönetimi Genel Müdürlüğü, Kıyı Suları, Yeraltı Suları ve Yüzeysel Suların Kalitesinin Belirlenmesi ve Yönetimi” konulu “Eğitim Programı”, 1-4 Ekim 2012 Nevşehir-Ürgüp.
• Keleş, R. ve Ertan B. (2002), Çevre Hukukuna Giriş, İmge Kitapevi, Ankara. s.320.
• Kılçık, F. (2020). Demre Çayı’nın Fizikokimyasal ve Biyolojik Yönden İzlenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 182s, Isparta.
• Kingston JC, Lowe RL, Stoermer EF, Ladewski TB (1983). Spatial and temporal distribution of benthic diatoms in northern Lake Michigan. Ecology 66, 1566-1580.
• Klawitter, S.; Qazzaz, H. (2005), “Water as a Human Right: The Understanding of Water in the Arab Countries of the Middle East”, Water Resources Development, Vol. 21, No. 2.
• Kocataş, A. (2014). Ekoloji ve Çevre Biyolojisi, Ege Üniversitesi Basımevi Bornova İzmir, 597 s.
• Kwandrans J, Eloranta P, Kawecka B, Wojtan K (1998). Use of benthic diatom communities to evaluate water quality in rivers of southern Poland. Journal of Applied Phycology 10, 193-201.
• Mauch, E. (1976). Leitformen der Saprobität für die Biologische Gewässeranalyse.- Cour. Forsch. Inst. Senckenberg 21, 1-5, Frankfurt/Main.
• Scanlon, J.; Cassar, A.; Nemes, N. (2004). Water as a Human Rights, IUCN- The World Conservation Union.
• Örs, Y. (1997), “Etik Açısından Doğal Çevremiz”, İnsan Çevre Toplum (Yayıma Hazırlayan R. Keleş), İmge Kitabevi, Ankara.
• Rosenberg, D.M. and Resh, V.H. (1993) Introduction to Freshwater Biomonitoring and Benthic Macroinvertebrates. In: Rosenberg, D.M. and Resh, V.H., Eds., Freshwater Biomonitoring and Benthic Macroinvertebrates, Chapman/Hall, New York, 1-9.
• Round FE (1984) The Ecology of Algae. Cambridge University Press, Cambridge.
• Scanlon, J., Cassar, A., & Nemes, N. (2004). Water as a human right? (No. 51). Iucn.
• Sladecek, V., (1973). System of water quality from the biological point of view. Arch.Hydrobiol., Beiheft 7, Ergebnisse der Limnologie (I-IV): 1-218.
• Soininen J (2002). Responses of epilithic diatom communities to environmental gradients in some Finnish Rivers. International Review of Hydrobiology 87, 11-24.
• Soininen J (2004). Benthic diatom community structure in boreal streams. PhD Thesis, University of Helsinki, Helsinki.
• Tanyolaç, J. (2011). Limnoloji (6. baskı). Hatipoğlu Yayınevi, 263 s. Ankara.
• Toprak Karaman, Z. (1998). Çevre Yönetimi ve Politikası, Anadolu Matbaacılık, İzmir.
• Van Wijk, F. J., De La Hayre, M. A. A., Hehenkamp, M. J., & Velde, I. A. (2003). Uygulama El kitabı, Su Çerçeve Yönergesinin Türkiye’de uygulanması (No. 13/99044324). MAT01/TR/9/3, Document.
• Yağanak E. ve G. Önkal, (2005), “Çevre Felsefesi”, Felsefe Ansiklopedisi, Ed. A.Cevizci, Cilt:3, 2005, ss.589-595.
• Yıldız K., Sipahioğlu Ş., Yılmaz M. (2005). Çevre Bilimi. Gündüz Eğitim ve Yayıncılık, Ankara, s.300.