Muhammed İsa Yüksek. Kur’an’ın Anlaşılmasında Bağlam Bilgisi: Referansları ve Sınırları. İstanbul: İFAV Yayınları, 2. Basım, 2018, 167 s.

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 2, 668 - 674, 30.10.2020

Şuayip Karataş

Öz

Modern dönemde yapılan dilbilim çalışmalarının sözün veya metnin anlamlandırılmasında bağlamın etkisine dair açmış olduğu çığır, İslâm dünyasında bu konuda yapılan çalışmaların hemen hepsini tetikleyen en önemli sebep olarak zikredilmektedir. Yapılan çalışmaların çoğunda, klasik literatür ve anlam teorilerinin bağlamı ihmal ettiği veya “siyak teorisi”nin “batılı bağlam/context teorileri”nden farkının olmadığı gibi benzer iki uç noktada bazı tespitlerin yapıldığı haber verilmektedir. Bu nedenle kitap, başlangıçta klasik literatürde nassın anlamlandırılmasında kullanılan metin içi ve metin dışı bilgilere kaynaklık eden ilimlerin tespitini ve ulaşılan verilerin sınırlarını epistemolojik açıdan tespit etmeyi kendisine sorun/sal edinmekte, klasik anlam teorilerinin bağlamı kullanım yöntemleri ile alanlarını belirlemeyi hedeflemektedir.
Kitap, Münâsebâtu’l-Kur’ân ve Mekkî-Medenî ilimlerinin klasik anlama metotları açısından kaynaklık değerini, “Kur’ân’ın anlaşılmasında bağlam dikkate alınmış mıdır?” sorusundan ziyade “Klasik anlam metotlarının Kur’ân’ın anlaşılmasında kullandığı bağlam bilgilerinin ulumü’l-Kur’ândaki kaynağı nedir?” sorusu üzerinden okumakta. “Kur’ân’ın anlaşılmasında bağlam bilgilerinin ve bağlam bilgilerini ihtiva eden Münâsebâtu’l-Kur’ân ve Mekkî-Medenî ilimlerinin sınırları nedir, ne kadar kesinlik ifade ederler?” soruları ile de klasik anlama metotlarının bağlam bilgilerini kullanma noktasında modern dönem teorisi ile olan yöntem farklılığını anlamlandırmaya çalışmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Tefsir, Kur'ân, Bağlam, Siyak, Sibak

Kaynakça

• Muhammed İsa Yüksek, Kur’an’ın Anlaşılmasında Bağlam Bilgisi: Referansları ve Sınırları (İstanbul: İFAV Yayınları, 2. Basım, 2018)